Józef Sebastian Pelczar
biskup | |
Zdjęcie Józefa Sebastiana Pelczara (ok. 1920) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Beatyfikacja |
2 czerwca 1991 |
Kanonizacja |
18 maja 2003 |
Wspomnienie |
19 stycznia |
Atrybuty |
mitra, strój biskupi |
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce pochówku |
Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu |
Biskup diecezjalny przemyski | |
Okres sprawowania |
1900–1924 |
Biskup pomocniczy przemyski | |
Okres sprawowania |
1899–1900 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
17 lipca 1864 |
Nominacja biskupia |
20 lutego 1899 |
Sakra biskupia |
19 marca 1899 |
Odznaczenia | |
Data konsekracji |
19 marca 1899 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||
|
Józef Sebastian Pelczar (ur. 17 stycznia 1842 w Korczynie, zm. 28 marca 1924 w Przemyślu) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1899–1900, biskup diecezjalny przemyski w latach 1900–1924, założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, święty Kościoła katolickiego. W latach 1882–1883 rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Życiorys
Józef Sebastian Pelczar urodził się i wychował w podkarpackiej wsi Korczyna. Jego rodzice Wojciech i Marianna z domu Mięsowicz, widząc, że syn dobrze się uczy, po dwóch latach nauki w korczyńskiej szkole ludowej posłali go do Rzeszowa, do szkoły głównej. W 1860 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[1]. Po maturze podjął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu.
17 lipca 1864 przyjął święcenia kapłańskie. W Samborze, jego pierwszej placówce, pracował półtora roku jako wikariusz, następnie wysłano go do Rzymu, gdzie w latach 1866–1868 studiował równocześnie na dwóch rzymskich uczelniach: Collegium Romanum (dziś Uniwersytet Gregoriański) i w Instytucie św. Apolinarego (dziś Uniwersytet Laterański). Po powrocie do kraju wykładał w seminarium przemyskim, a następnie przez 22 lata pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pełnił tam obowiązki profesora i dziekana Wydziału Teologicznego a w latach 1882–1883 został rektorem krakowskiej uczelni.
W 1891 poddał myśl utworzenia Bractwa NMP Królowej Korony Polskiej, które oprócz celów religijnych opiekowało się rzemieślnikami, biednymi, sierotami i sługami (zwłaszcza chorymi i pozbawionymi pracy). W 1894 założył w Krakowie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, „stawiając mu za cel szerzenie Królestwa miłości Serca Jezusowego”. Siostry miały być „znakiem i narzędziem tej miłości wobec dziewcząt, chorych i wszystkich ludzi potrzebujących pomocy”.
W 1899 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej i biskupem tytularnym Miletopolis, a po śmierci bp. Łukasza Soleckiego biskupem diecezjalnym. Przez 25 lat pracował jako biskup.
Pomimo słabego zdrowia bp Pelczar wiele czasu poświęcał swoim diecezjanom. Przeprowadzał częste wizytacje parafii, zachęcał wiernych do udziału w nabożeństwach eucharystycznych, dbał o wysoki poziom moralny i umysłowy duchowieństwa. Skutecznie starał się o budowę nowych kościołów i kaplic, podczas jego rządów odnowiono wiele świątyń. Przeprowadził trzy synody diecezjalne, które uregulowały prawnie różnorodne inicjatywy. Miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, Serca Pana Jezusa i Matki Bożej.
Dbał o najuboższych mieszkańców swej diecezji. Z jego inicjatywy powstawały ochronki dla dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych, szkoły gospodarcze dla dziewcząt, bezpłatna nauka w seminarium duchownym dla chłopców z ubogich rodzin. W publikacjach szerzył i promował naukę społeczną papieża Leona XIII. Starał się zaradzić problemom emigracji i alkoholizmu. Aktywnie działał jako członek Towarzystwa św. Wincentego à Paulo oraz Towarzystwa Oświaty Ludowej. W tym ostatnim przez 16 lat pełnił funkcje prezesa. Towarzystwo to w tym czasie zajmowało się zakładaniem czytelni i wypożyczalni książek, wydawaniem i rozprowadzaniem książek wśród ludu, przeprowadzaniem bezpłatnych wykładów, otworzyło również szkołę dla służących. Był zaangażowanym działaczem okręgu lwowskiego Polskiego Czerwonego Krzyża, a za swoje zasługi – jako pierwszy w Polsce – otrzymał tytuł „Dozgonnego Członka PCK”[2].
Zmarł 28 marca 1924 i zgodnie z własną wolą został pochowany w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Przemyślu w podziemiach pod kaplicą Matki Boskiej Częstochowskiej 1 kwietnia 1924[3][4]. W 1991 szczątki biskupa zostały przeniesione do przemyskiej katedry Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela[5].
Jego spuścizna pisarska obejmuje dzieła teologiczne, historyczne, z dziedziny prawa kanonicznego, podręczniki, modlitewniki, listy pasterskie, mowy i kazania.
Kult
Józef Sebastian Pelczar został beatyfikowany w Rzeszowie przez papieża Jana Pawła II 2 czerwca 1991 podczas IV pielgrzymki do Polski. Jego kanonizacja odbyła się 18 maja 2003 na placu św. Piotra w Rzymie. W dzieciństwie ofiarowany został Matce Bożej Pocieszenia w jej sanktuarium w Leżajsku[6]. Relikwie świętego znajdują się w kościele archikatedralnym pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. W Krakowie czczony jest w sposób szczególny w kościele Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Pierwsza na świecie parafia i kościół pod jego wezwaniem powstały w Przeworsku.
Po utworzeniu diecezji rzeszowskiej został jej patronem.
Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 19 stycznia.
Publikacje
- Kazanie o królowaniu i opiece Bogarodzicy nad narodem polskim, miane w dniu 2gim września 1877 r. przy złożeniu koron przed obrazem N. Panny w Starejwsi, jako wstępnym akcie koronacyi tegoż obrazu (1885)
- Życie duchowne czyli Doskonałość chrześcijańska. Tom 1 (1886)
- Życie duchowne czyli Doskonałość chrześcijańska. Tom 2 (1886)
- Konferencje apologetyczne o przyczynach niedowiarstwa w naszych czasach i o potrzebie religii miane w roku 1884 w Krakowie. Wydanie drugie przejrzane i pomnożone (1890)
- Zarys dziejów kaznodziejstwa w kościele katolickim. Cz. 1. Kaznodzieje greccy do IX. wieku, łacińscy do XVI. wieku (1896)
- Zarys dziejów kaznodziejstwa w kościele katolickim. Cz. 2. Kaznodzieje polscy (1896)
- Rozmyślania o życiu zakonnem dla zakonnic (1898)
- Czytania duchowne o Najśw. Pannie Maryi (1904)
- Masoneria. Jej początki, organizacja, ceremoniał, zasady i działanie (1905)
- Pius IX i jego pontyfikat na tle dziejów kościoła w XIX wieku. Tom 1 (1907)
- Pius IX i jego pontyfikat na tle dziejów kościoła w XIX wieku. Tom 2 (1908)
- Pius IX i jego pontyfikat na tle dziejów kościoła w XIX wieku. Tom 3 (1908)
- Masoneria. Jej istota, zasady, dążności, początki, rozwój, organizacja, ceremoniał i działanie. Według pewnych przeważnie masońskich źródeł (1914)
Odznaczenia
Zobacz też
- Zobacz też kategorię:
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 126.
- ↑ Jan Miśkowicz: Ruch czerwonokrzyski na ziemi sanockiej. W: Edward Zając: Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485-2009. Sanok: Sanocka Fundacja Ochrony Zdrowia, 2010, s. 144. ISBN 978-83-923106-8-3.
- ↑ † Józef Sebastian Pelczar. „Ziemia Przemyska”. 14, s. 1-2, 5 kwietnia 1924.
- ↑ Pogrzeb ś.p. Arcypasterza. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5, s. 67, 1924.
- ↑ Jadwiga Lechowska: Św. Jóżef Sebastian Pelczar – wspomnienie. jaslombcz.pl, 2014-01-24. [dostęp 2017-10-04].
- ↑ Wnętrze kościoła Bernardynów w Leżajsku. Św. Józef S: Pelczar. antoni.kuria.lublin.pl. [dostęp 2017-07-05].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
- ↑ Kronika. Odznaczenie ks. biskupa Pelczara. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 255 z 13 listopada 1923. [dostęp 2015-02-26].
Bibliografia
- Nota biograficzna Józefa Sebastiana Pelczara na stronie brewiarz.pl [dostęp 2010-01-12]
- Nota biograficzna Józefa Sebastiana Pelczara na stronie Watykanu [dostęp 2010-12-28]
- Nota biograficzna Józefa Sebastiana Pelczara na stronie sercanki.org.pl [dostęp 2012-02-28]
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-12-28]
- Polscy święci katoliccy
- Biskupi przemyscy (Kościół rzymskokatolicki)
- Posłowie Sejmu Krajowego Galicji VII kadencji
- Posłowie Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencji
- Posłowie Sejmu Krajowego Galicji IX kadencji
- Posłowie Sejmu Krajowego Galicji X kadencji
- Rektorzy Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Założyciele zakonów katolickich
- Publicyści Przeglądu Powszechnego
- Członkowie Polskiego Czerwonego Krzyża (II Rzeczpospolita)
- Członkowie Towarzystwa Oświaty Ludowej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu
- Kanonizowani przez Jana Pawła II
- Beatyfikowani przez Jana Pawła II
- Pochowani w Przemyślu
- Urodzeni w 1842
- Wykładowcy Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Wykładowcy Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu
- Zmarli w 1924
- Święci kapłani diecezjalni