Józef Tadeusz Gawłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Tadeusz Gawłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 listopada 1926
Ostrowiec Świętokrzyski

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 2009
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Salwatorski

Zawód, zajęcie

architekt

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej

Józef Tadeusz Gawłowski (ur. 14 listopada 1926 w Ostrowcu Świętokrzyskim, zm. 13 grudnia 2009 w Krakowie) – polski architekt i projektant, profesor zwyczajny doktor inżynier architektury.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Filharmonia Częstochowska im. Bronisława Hubermana

W 1952 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej i rozpoczął pracę w krakowskim Biurze Projektów Przemysłu Skórzanego, gdzie tworzył projekty zakładów przemysłowych. W 1955 został zatrudniony w Pracowni Urbanistycznej Urzędu Miasta Krakowa, był członkiem zespołu projektującego rozbudowę Półwsi Zwierzynieckich, budowę osiedla Azory oraz pracował nad koncepcją architektoniczną powiązania Nowej Huty z zespołem urbanistycznym Krakowa. Równocześnie na wniosek prof. Juliusza Żórawskiego rozpoczął pracę dydaktyczną w Katedrze Architektury Przemysłowej Politechniki Krakowskiej. W 1964 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, a sześć lat później otrzymał etat docenta w Katedrze Projektów Architektury Przemysłowej Politechniki Śląskiej. W tym samym roku równolegle rozpoczął pracę na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1972 nawiązał współpracę z wiedeńskim Internationale Institut für Industrieplanung gdzie wykładał i wygłaszał referaty, następnie rozszerzył współpracę o udział w sekcji UIA – Working Places and Commercial Spaces w Wiedniu. W 1978 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i został dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej, którą to funkcję piastował przez dziewięć lat. Należał do grupy inicjatorów powstania Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Katowicach, w latach 1980-1993 był jej przewodniczącym. Prof. Józef Tadeusz Gawłowski był również wykładowcą na uczelniach zagranicznych, w Wiedniu, Delfcie, Winterthur i Bratysławie. W 1988 został profesorem zwyczajnym, jedenaście lat później przeszedł w stan spoczynku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Dorobek architektoniczny (wybrane)[edytuj | edytuj kod]

Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem-Olczy

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Rewolucja naukowo-humanistyczna, Wyd. Omega /1974/ (praca zbiorowa) – autorstwo rozdziału „Integracja nauk technicznych i humanistycznych”; * Modelowe układy zagospodarowania przestrzennego Górnego Śląska Wyd. Ossolineum (praca zbiorowa);
  • Methods of Designing in Industrial Projects In the Region of Production Concentration tom: Industrial Architecture AT the Break to the 21st Century – Wiedeń /1983/;
  • Geometrische und menschliche Optimum in Architectur Wyd, V.Š.T, Bratysława /1988/
  • Energetyczne symulacje architektury, Kwartalnik KUiA Oddz. PAN Katowice /1989/;
  • Wybrane zagadnienia projektowania zakładów przemysłowych Wyd. Pol. Śl. 1990 (praca zbiorowa pod red. Józefa Tadeusza Gawłowskiego i Elżbiety Niezabitowskiej);
  • O twórczym poszukiwaniu współczesnych koncepcji architektury sakralnej w Polsce, Inżynieria i Budownictwo nr 4-5, 1991;
  • Sacrum i architektura, Architektura i Biznes nr 5, 1992.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wielokrotnie otrzymywał nagrody Ministrów i Rektora Politechniki Ślląsiej, ponadto został odznaczony:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 315

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]