Język południowokurdyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
کوردیی باشووری
(کوردی خوارین / خوارگ)
Obszar

Iran, Irak

Liczba mówiących

ok. 3 mln (2000, Iran)[1]

Pismo/alfabet

zmodyfikowane arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 sdh
IETF sdh
Glottolog sout2640
Ethnologue sdh
Występowanie
Ilustracja
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język południowokurdyjski – język z grupy irańskiej, używany zwłaszcza w zachodnim Iranie, w prowincjach Kermanszah i Ilam, oraz w przygranicznym rejonie Iraku.

W 2000 roku miał 3 mln użytkowników w Iranie[1].

Wraz z kurmandżi (północnokurdyjskim) i sorani (środkowokurdyjskim) tworzy makrojęzyk kurdyjski (w terminologii Ethnologue)[2]. Języki te nie są wzajemnie zrozumiałe[3].

Południowokurdyjski dzieli się na szereg dialektów: kolyai, kermanshahi (kermanshani), kalhori, garrusi (bijari), sanjabi, malekshahi (maleksh ay), bayray, kordali, luri (lori)[1].

Jest zapisywany alfabetem arabskim[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, Southern, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kurdish, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  3. Barry 2023 ↓, s. 46.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]