Hemimorfit
 Skupienia groniaste | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodniony krzemian cynku |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
4,5 - 5 |
| Przełam |
muszlowy |
| Łupliwość |
doskonała, wyraźna |
| Układ krystalograficzny |
rombowy |
| Gęstość minerału |
3,24 – 3,45 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
najczęściej bezbarwny, też: żółty, zielononiebieski, brązowy |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
silnie szklisty |
| Dodatkowe dane | |
| Szczególne własności |
jest rozpuszczalny w kwasie solnym |
Hemimorfit – minerał z gromady krzemianów. Należy do minerałów rzadkich, rozprzestrzenionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.
Nazwa pochodzi od gr. hemi = pół i morpho = kształt; nawiązuje do charakterystycznego kształtu kryształów tego minerału (wyglądają jakby były przecięte na pół).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Występuje w skupieniach zbitych (galman), ziarnistych groniastych, naciekowych (kalamin), włóknistych, skorupowych. Tworzy kryształy tabliczkowe, krótkosłupowe, igiełkowe, z wyraźnym podłużnym prążkowaniem. Jest kruchy, przezroczysty, często współwystępuje z: smithsonitem, hydrocynkiem, sfalerytem, galeną, cerusytem, anglezytem.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Tworzy się jako minerał wtórny w strefach utleniania (wietrzenia) kruszców cynku (głównie sfalerytu).
Miejsca występowania: Włochy (Sardynia), Meksyk, USA (Montana, Pensylwania, Utah, Kalifornia, Nevada), Algieria, Austria, Niemcy, Wielka Brytania.
W Polsce: Występuje w śląsko-krakowskich złożach kruszców cynku i ołowiu.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ważna ruda cynku (52,4% Zn),
- cenny kamień kolekcjonerski (szczególnie ładnie wykształcone kryształy oraz szczotki krystaliczne),
- kryształy bezbarwne i niebieskie znajdują zastosowanie w jubilerstwie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II Sp. z o. o. – 2003 r.
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma-Press” 2003 r.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.