Kalendarium powstania warszawskiego – 5 października

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kalendarium
powstania warszawskiego
lipiec
  30
31  
sierpień
  1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31  
wrzesień
  1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30  
październik
  1
2 3 4 5 6 7 8

5 października, czwartek[edytuj | edytuj kod]

Po upadku Powstania kolumna oddziałów powstańczych maszeruje ul. Nowowiejska (w okolicach szpitala im. J. Piłsudskiego) z placu Politechniki, do obozu przyjściowego w Ożarowie.
Tablica upamiętniająca wyjście powstańców do niewoli na placu Politechniki

Ostatnie oddziały żołnierzy Armii Krajowej zebrane na placu Politechniki wychodzą z Warszawy.

Odmaszerowanie do niewoli oddziałów 28 dywizji piechoty AK, ze Śródmieścia jest to ok. 11 700 żołnierzy, sztabu Komendy Głównej i Korpusu AK, 6 generałów: Tadeusz Komorowski, Tadeusz Pełczyński, Antoni Chruściel, Tadeusz Kossakowski, Kazimierz Sawicki, Albin Skroczyński. Ogółem zgodnie z raportem dowodzącego wzięto do niewoli 17 tysięcy 443 powstańców w tym 2028 oficerów. Kilka tysięcy powstańców wyszło z Warszawy wraz z ludnością cywilną.

Erich von dem Bach-Zelewski w raporcie dla Himmlera wstępnie podał także straty swoich sił: 73 zabitych oficerów, 1453 podoficerów i żołnierzy, 44 obcokrajowców w służbie niemieckiej – razem 1570 zabitych. Rannych: 242 oficerów, 7054 podoficerów i żołnierzy, 178 obcokrajowców – razem 7474 rannych. Zabitych i rannych ogółem – 9044 osoby. Nie znał jednak strat niemieckich w pierwszych dniach powstania, gdyż dowodzenie objął wieczorem 5 sierpnia. Straty w pierwszym dniu powstania dowódca garnizonu generał Stahel w raporcie z 28 sierpnia określił na około 500 zabitych i rannych. Raport dowództwa 9. armii z 18 września określił straty niemieckie od 1 sierpnia na 8951 zabitych lub rannych hitlerowców. Od 25 września nie wszystkie oddziały zwalczające powstanie podlegały von dem Bachowi gdyż do zwalczania powstańców włączyły się znaczne siły 9 armii, a część sił von dem Bacha przeszła pod rozkazy dowództwa XXXXVI Korpusu Pancernego.

Ostatni Komendant Armii Krajowej gen. Leopold Okulicki ps. „Niedźwiadek” po wydostaniu się z Warszawy z ludnością cywilną, przedostaje się do Częstochowy, która staje się stolicą Polskiego Państwa Podziemnego.