Kamienica Carla Meinhardta w Bydgoszczy
53°07′38″N 18°00′16″E/53,127222 18,004444 Widok od ul. Gdańskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Gdańska 27 |
| Styl architektoniczny |
modernizm klasycyzujący |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
6 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Pierwszy właściciel |
Carl Meinhardt |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
| 53°07′38″N 18°00′16″E/53,127222 18,004444
| |
Kamienica Carla Meinhardta w Bydgoszczy – kamienica położona w Bydgoszczy przy ul. Gdańskiej 27.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Budynek stoi w zachodniej pierzei ul. Gdańskiej, naprzeciw placu Wolności.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kamienicę wzniesiono w latach 1908–1909 dla restauratora Carla Meinhardta w miejscu dawnej willi Georga Minde-Poueta, gdzie znajdowała się pierwsza siedziba Biblioteki Miejskiej[1].
Budynek został zaprojektowany przez architekta bydgoskiego Alfreda Schleusenera. Do dnia dzisiejszego wyróżnia się w ciągu zabudowy jako jedna z kamienic o wielkomiejskim charakterze[2]. Początkowo miała bardzo bogato zdobioną elewację, jak i wnętrza. 19 stycznia 1934 r. w godzinach popołudniowych, w okresie wzmożonego ruchu ulicznego, ze szczytu budynku z wysokości 20 m spadła figura zdobiąca elewację i zabiła dwie osoby: 25-letniego nauczyciela Jana Kranza i 18-letnią uczennicę w cukierni Irenę Mądrowską. Ranny został jeszcze jeden przechodzień. Następstwem tego wypadku było usunięcie z budynku wszystkich figur i dekoracji oraz przystąpienie do ogólnomiejskiej akcji usuwania z budynków wszystkich „niepotrzebnych” gzymsów i figur[2], dotknęło to m.in. fasady Teatru Miejskiego i Archiwum Państwowego[3].
W okresie międzywojennym budynek należał do współwłaściciela fabryki obuwia Behring, Jana Ostrowskiego. Od lat 20. w parterze mieści się apteka „Centralna". Jej pierwotny wystrój w całości przygotował Jakub Hechliński, bydgoski projektant mebli. W tym czasie w budynku mieścił się również zakład leczniczy doktora Szymańskiego proponujący kąpiele, masaże i gimnastykę. W latach 30. kąpiele zwykłe, lecznicze i hydroterapię prowadził tu „Sanitas". W budynku mieściła się także farbiarnia „Barwa” prowadzona przez rodzinę Kłamajskich.
W latach 40. kamienicę przebudowano według projektu Alfreda Schleusenera[1], zaś po II wojnie światowej kamienica doczekała się remontu dopiero w 1974 r. przed planowaną wizytą w mieście I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. Przy tej okazji z fasady usunięto wszystkie rzeźby i zdobienia[1].
W 2003 r. kamienicę gruntownie odrestaurowano przywracając elewacji sztukatorską dekorację. Z okazji ukończenia remontu, redakcja lokalnego oddziału "Gazety Wyborczej", która od 1995[4] posiada w budynku swoją siedzibę, zorganizowała pierwsze Święto Ulicy Gdańskiej[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek zaprojektowano w stylu wczesnego, historyzującego modernizmu. Wzniesiono go na rzucie podkowy, ze środkową częścią eksponowaną od ul. Gdańskiej. Po renowacji w 2003 r. elewacja budynku posiada odtworzone sztukatorskie zdobienia, m.in.: pełnoplastyczne figury aniołów w partii szczytowej, nagie postacie sześciu kobiet na poddaszu i czterech chłopców na trzecim piętrze[5], maszkarony i małpki (jedna z nich zasłania uszy, druga - oczy, trzecia - usta). Na balkonach odtworzono ozdobne, kute balustrady[2].
We wnętrzu zachowała się czynna do dzisiaj zabytkowa winda oraz fragmenty pierwotnej sztukaterii[6]. Na zapleczu apteki „Centralna” zachowały się zabytkowe przyrządy farmaceutyczne, m.in. waga, kieliszek do płukania oka, otwieracz do butelek i moździerz.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Szczyt -
Postacie alegoryczne -
Młodzieniec -
Figury -
Nocą
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Piórek Magda: Salon miasta. [w.] Kalendarz Bydgoski 2006
- ↑ a b c Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003
- ↑ Kalendarium "Expressu": Cementowa figura spadła na chodnik. Dwie ofiary. Express Bydgoski, 18 stycznia 2019
- ↑ Bydgoskie detale architektoniczne: Mroczna tajemnica redakcyjnej kamienicy
- ↑ Jedna z najpiękniejszych bydgoskich kamienic odnowiona
- ↑ Remont elewacji jednej z najpiękniejszych bydgoskich kamienic
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bręczewska-Kulesza Daria, Derkowska-Kostkowska Bogna, Wysocka A., [i inni]: Ulica Gdańska. Przewodnik historyczny, Bydgoszcz 2003
- Piórek Magda: Salon miasta. [w.] Kalendarz Bydgoski 2006
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
