Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą we Wrocławiu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MalarzBOT (dyskusja | edycje) o 20:38, 28 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą
Symbol zabytku nr rej. A/4034/239 z 30.12.1970
(wraz z kamienicą Rynek 43)[1]
Ilustracja
Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Rynek 42

Styl architektoniczny

barok

Rozpoczęcie budowy

XIV wiek

Zniszczono

1945

Odbudowano

1953

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą”
Ziemia51°06′38,09″N 17°02′00,13″E/51,110581 17,033369
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Pod Złotą Trójcą Świętą (niem. Dreifaltigkeit), znana również jako Apteka pod Podwójnym Złotym Orłem – kamienica na wrocławskim rynku, na jego północnej pierzei zwanej Targiem Łakoci.

Historia i architektura kamienicy

Pierwsze wzmianki o kamienicy pochodzą z XV wieku. Pierwsza przebudowa miała miejsce w 1562 roku[2], a kolejna w XVIII wieku, kiedy to jej właścicielem od 1726 roku był Anton Salicega. Kamienica miała trzy kondygnacje. Jej fasada była ozdobiona lizenami rozdzielającymi osie okienne, a na ich zakończeniach znajdował się dwuosiowy, dwukondygnacyjny szczyt w formie edykuły z trójkątnym tympanonem otoczonym po bokach wolutowymi spływami. W 1775 roku kamienica przeszła kolejną przebudowę za sprawą nowego właściciela, kupca Andreasa Forni. Budynek zyskał dwie kolejne kondygnacje oraz nową fasadę i elewację boczną; w tympanonie wieńczącym fasadę umieszczono datę przebudowy[3]. Przed 1945 rokiem w kamienicy znajdował się ekskluzywny sklep futrzarski.

Po II wojnie światowej

W wyniku działań wojennych w 1945 roku kamienica uległa znacznemu zniszczeniu. W 1953 roku została odbudowana według projektu architekta Emila Kaliskiego. Została obniżona do trzech kondygnacji[3], część frontowa jest dwuosiowa, zwieńczona trójkątnym frontonem, a część od ulicy Kuźniczej ośmioosiowa[4].

W kamienicy od 1953 roku znajduje się apteka „Pod Podwójnym Złotym Orłem”, prawdopodobnie jedna z najstarszych aptek we Wrocławiu. Pod obecny adres została przeniesiona z ulicy Kurzy Targ 4, gdzie swoją siedzibę miała nieprzerwanie od 1360 roku, jako Apteka Targu Wiankowego. Jej pierwszym właścicielem był mistrz Mikołaj, a następnie Szymon zwany „aptekarzem naszego cesarza”. Według niemieckiego historyka Herrmanna Brachmanna nazwa „Pod Orłem” wiązała się z tym, że apteka miała przywileje cesarskie. Nazwa „Apteka pod Cesarskim Złotym Orłem” została zarejestrowana w 1829 roku, a godło z tym napisem zostało umieszczone nad wejściem głównym[5].

  • Kamienica Rynek 42 (ok. 1900–1920)
    Kamienica Rynek 42 (ok. 1900–1920)
  • Zniszczenia wojenne (1945)
    Zniszczenia wojenne (1945)
  • Odbudowana kamienica Rynek 42 (koniec lat 80.)
    Odbudowana kamienica Rynek 42 (koniec lat 80.)

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. ↑ Harasimowicz 2006 ↓, s. 335.
  3. ↑ a b Eysymontt i in. 2011 ↓, s. 311–312.
  4. ↑ Harasimowicz 2006 ↓, s. 336.
  5. ↑ Apteka „Pod Podwójnym Złotym Orłem” – historia

Bibliografia

  • Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.
  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_Pod_Złotą_Trójcą_Świętą_we_Wrocławiu&oldid=52614819”