Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie
Ilustracja
Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie przed przebudową
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Podwale 1

Styl architektoniczny

klasycyzm

Kondygnacje

2-piętrowy

Ukończenie budowy

lata 70. XX wieku

Ważniejsze przebudowy

2013

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie”
Ziemia52°14′49,51″N 21°00′45,23″E/52,247086 21,012564

Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie – budynek w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Został wzniesiony w latach 70. XX wieku[1] jako imitacja zabudowy klasycystycznej, mającej na celu wpisanie go w historyczną architekturę Starego Miasta.

Historia budynku[edytuj | edytuj kod]

Przed 1939 rokiem znajdował się tam zupełnie inny, 5-kondygnacyjny obiekt architektoniczny[2], który w wyniku działań wojennych został doszczętnie zniszczony[3]. Po II wojnie światowej, w ramach odbudowy stolicy, wybudowano kamienicę, której celem było osłonięcie stacji elektroenergetycznej (stacja transformatorowa), która zasilała energią elektryczną pobliskie budynki. Kamienicę zbudowano z przeznaczeniem biurowo-wystawienniczym. W ostatnim okresie działała tam pierogarnia[1].

Pierwsze informacje dotyczące inwestycji pojawiły się w 2011 roku[4]. Nowy właściciel budynku oraz sąsiedniego placu Maksymilian Maciej Marcinkowski, który nabył teren od spadkobierców przedwojennych właścicieli, zdobył wymagane pozwolenie na budowę jeszcze w kwietniu 2012 r. Pierwotnie zaplanowano wchłonięcie kamienicy przez planowany przez dewelopera w sąsiedztwie biurowiec. Projekt nowego budynku biurowo-usługowego powstał w pracowni architektonicznej RKW Rhode Kellerman Wawrowsky[1]. Pozwolenie na budowę wydano w kwietniu 2012 roku[5].

Kontrowersje wzbudził fakt, iż zgodę na przebudowę wydał miejski konserwator zabytków mimo faktu, iż warszawskie Stare Miasto zostało wpisane na listę UNESCO, a sama ulica Podwale jako założenie urbanistyczne znajduje się w rejestrze zabytków (nr rej. 435.). Konsultacje w sprawie budowy biurowca wzdłuż pierzei ul. Senatorskiej i przy ul. Podwale nie były konsultowane z Polskim Komitetem do spraw UNESCO ani z Centrum Światowego Dziedzictwa w Paryżu. Jednocześnie w komunikacie prasowym Polski Komitet ds. UNESCO podkreślał fakt, iż – „nowa inwestycja ma być prowadzona na linii zabudowy, będącej na granicy obszaru uznanego za Światowe Dziedzictwo UNESCO”[6][7].

Kwestia położenia kamienicy jest sporna, gdyż ulica Podwale jest granicą wyznaczoną przez UNESCO, natomiast rzeczona nieruchomość nie leży bezpośrednio na terenie chronionym, ale w jego bezpośrednim sąsiedztwie[8]. W grudniu 2013 r. ekspert Centrum Światowego Dziedzictwa UNESCO w Paryżu Bernhard Furrer dokonał kontroli[9].

Jednocześnie budowla jako imitacja zabudowy klasycystycznej, w rozumieniu ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o Ochronie Zabytków i Opiece nad Zabytkami, nie jest uznawana za zabytek[10].

Przebudowę kamienicy, za zgodą Stołecznego Konserwatora Zabytków, zaplanowano na 2014 r. Budynek Podwale 1 miał zostać zaadaptowany na potrzeby nowo powstającego u zbiegu ulic Senatorskiej i Podwale budynku biurowo-usługowego z podziemnym garażem oraz parterem przeznaczonym na sklepy i restauracje. Zachowanie budowli w całości było według inwestora niemożliwe ze względu na zły stan techniczny[9].

Jednocześnie dodatkowe kontrowersje w prasie wzbudził w listopadzie 2013 r. fakt, że wydająca pozwolenie na budowę biurowca Jolanta Zdziech-Naperty piastująca obowiązki szefowej śródmiejskiego wydziału architektury i budownictwa wydała zgodę na realizację kontrowersyjnego projektu, którego współautorem był jej syn, architekt Bartosz Naperty zatrudniony w biurze architektonicznym RKW Rhode Kellerman Wawrowsky. Prezydent mst. Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz, nazwała działania Jolanty Zdziech-Naperty – nieetycznymi, cofnęła jej pełnomocnictwa, wstrzymała budowę oraz zapowiedziała kontrolę inwestycji[11]. W konsekwencji Jolanta Zdziech-Naperty straciła stanowisko. Decyzję warszawskiego Ratusza o zatrzymaniu robót budowlanych uchylił jednak wojewoda mazowiecki Jacek Kozłowski, uznając za niedostatecznie uzasadnione. Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście Północ, która na wniosek Ratusza dokonała kontroli procedury administracyjnej w latach 2007–2012, badając działania, które doprowadziły do wydania deweloperowi warunków zabudowy, pozwolenia na budowę oraz decyzję reprywatyzacyjną działki, nie dopatrzyła się uchybień[9].

W sprawie budowy wystąpiło także do wojewody mazowieckiego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności i wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę dla inwestycji biurowo-usługowej przy ul. Podwale 1 – Stowarzyszenie Interesu Społecznego „Wieczyste” – twierdząc iż decyzję o budowie wydano z rażącym naruszeniem prawa[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Zburzą kamienicę tuż przy pl. Zamkowym? Alarm w internecie. warszawa.gazeta.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  2. ↑ Krakowskie Przedmieście. warszawa1939.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  3. ↑ Przez dwa stulecia ta posesja była zabudowana. A dziś?. warszawa.gazeta.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  4. ↑ Nowoczesny budynek stanie w sercu zabytkowej Warszawy. warszawa.gazeta.pl. [dostęp 2011-05-09]. (pol.).
  5. ↑ Zburzą kamienicę tuż przy pl. Zamkowym? Alarm w internecie. warszawa.gazeta.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  6. ↑ Nie było konsultacji z ekspertami UNESCO w sprawie budowy biurowca przy ul. Podwale i ul. Senatorskiej w Warszawie. unesco.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  7. ↑ Eksperci: mogą wykreślić warszawską Starówkę z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. rdc.pl. [dostęp 2013-11-07]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2014-02-26)]. (pol.).
  8. ↑ Polska Agencja Prasowa [online], pap.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  9. ↑ a b c Z kamienicy przy Podwalu zostały już tylko fragmenty ścian. warszawa.gazeta.pl. [dostęp 2014-02-02]. (pol.).
  10. ↑ Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2003 r. Nr 162, poz. 1568). sejm.gov.pl. [dostęp 2014-02-26]. (pol.).
  11. ↑ Skandal za wiedzą HGW. Architekt dostał zgodę od urzędniczki będącej jego... matką. niezalezna.pl. [dostęp 2013-11-03]. (pol.).
  12. ↑ Mimo skandalu i dymisji, HGW dalej buduje biurowiec na Starówce. niezalezna.pl. [dostęp 2022-03-01]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_przy_ul._Podwale_1_w_Warszawie&oldid=73336091”