Kangur antylopi
| Osphranter antilopinus | |
| Gould, 1842[1] | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kangur antylopi |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Kangur antylopi[3] (Osphranter antilopinus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae). Stosunkowo liczny.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1842 roku brytyjski zoolog John Gould nadając mu nazwę Osphranter antilopinus[1]. Miejsce typowe to według oryginalnego opisu „Port Essington, północne wybrzeże Australii” (ang. Port Essington, North coast of Australia)[1][4], tj. Port Essington, Terytorium Północne, w Australia[5][6]. Holotyp to skóra i uszkodzona czaszka dorosłego samca (sygnatura BMNH 42.5.26.5) z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[7][8]; zebrany przez Johna Gilberta[9].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World nie wyróżniają podgatunków O. antilopinus[6].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Osphranter: gr. οσφραντηριος osphrantērios ‘wietrzący, węszący’[10].
- antilopinus: średniowiecznołac. antalopus ‘rogate zwierzę’, od gr. ανθoλοψ antholops, ανθoλοπος antholopos ‘rogate zwierzę’[11]; łac. przyrostek -inus ‘należące do, odnoszące się do’[12]; w aluzji do podobieństw w fakturze futra[1].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Kangur antylopi występuje w północnej Australii od południowo-zachodniego Kimberley w Australii Zachodniej do Pungaliny we wschodnim Terytorium Północnym; oddzielna populacja zamieszkuje również półwysep Jork w Queensland[6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) samic 73,3–93,5 cm, samców 83–120 cm, długość ogona samic 66,4–81,3 cm, samców 74,5–96 cm; masa ciała samic 14–24,5 kg, samców 18,6–51 kg[13][14]. Pokrywa włosowa samca jest ruda na grzbiecie i biała z przodu, samica jest jasnoszara.
Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d J. Gould. Descriptions of four New Species of Kangaroos. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 9, s. 80, 1841. (ang.).
- ↑ a b Osphranter antilopinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 16. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Osphranter antilopinus Gould, 1842. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Species Macropus (Osphranter) antilopinus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-27].
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 102. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Species Osphranter antilopinus Gould, 1842. [w:] Australian Faunal Directory [on-line]. Australian Biological Resources Study. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
- ↑ O. Thomas. A selection of lectotypes of the typical Australian marsupials in the British Museum Collection. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 10 (55), s. 128, 1922. (ang.).
- ↑ 1842.5.26.5. [w:] Data Portal [on-line]. Natural Museum History. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 486, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 18.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 112.
- ↑ M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 727–728. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 68. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).