Kaplica Heinzlów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mauzoleum Rodziny Heinzlów
Obiekt zabytkowy nr rej. A/121[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Miejsce

Stary Cmentarz, ul. Ogrodowa 39

Styl architektoniczny

neorenesans

Projektant

Franz Schwechten

Fundator

rodzina Heinzlów

Data budowy

1899–1903

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mauzoleum Rodziny Heinzlów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mauzoleum Rodziny Heinzlów”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mauzoleum Rodziny Heinzlów”
Ziemia51°46′40,91″N 19°26′10,41″E/51,778031 19,436225

Kaplica Rodziny Heinzlów – nagrobna kaplica-mauzoleum znajdująca się na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi. Wybudowana w latach 18991903 w stylu neorenesansowym, według projektu berlińskiego architekta Franza Schwechtena. Wystawiona w celu upamiętnienia jednego z największych łódzkich fabrykantów, na zlecenie wdowy Pauliny z Volkmanów oraz ich potomków.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Zbudowana w stylu neorenesansowym, swoim kształtem nawiązuje do kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu, będąc zarazem jednym z ostatnich projektów kaplic grobowych w takiej formie na ziemiach polskich. Wzniesiona na planie prostokąta o bokach 10,4×9,5 m z nakrywającą go kopułą. W części tylnej do bryły dostawiona została absyda w kształcie trapezu (widok z zewnątrz) o półkolistym wnętrzu. Wejście stanowi dwukolumnowy dorycki portyk, z dużymi dwuskrzydłowymi dębowymi drzwiami (wzorowanymi na tym z Cappella Pazzi przy kościele Santa Croce we Florencji) nabijanymi guzami z brązu. Dodatkowo drzwi ozdobione zostały rozetowymi i groteskowymi płycinami odlanymi również z brązu. Nad wejściem umieszczono tympanon z przedstawieniami Chrystusa Miłosiernego i otaczających go aniołów. Zewnętrzne ściany pokryte zostały rustyką przeplataną pseudokolumnami, w części środkowej umieszczono aediculowe ślepe okna. Ściany ponad kolumnami wieńczy fryz tryglifowo–metopowy o ornamencie roślinnym.

Kopuła została umieszczona na tamburze. Jego dekorację stanowi dwanaście prostokątnych okien oddzielanych od siebie naturalnej wielkości płaskorzeźbami aniołów. Same figury przyciągają starannych wykonaniem, o doskonale oddanych detalach. Szczyt kopuły wieńczy krzyż.

Wnętrze wykonane zostało z kremowego piaskowca szydłowieckiego. Niegdyś we wnętrzu znajdował się wykonany w marmurze posąg Juliusza Heinzla (obecnie zaginiony). W absydzie znajdują się schody prowadzące do krypt.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 37 [dostęp 2018-06-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. Dominikowski, Nekropolia Łodzi wielkoprzemysłowej. Cmentarz Stary przy ulicy Ogrodowej: dzieje i sztuka 1854-1945, Łódź 2004.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]