Karabin Howa Typ 64
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Howa Machinery Company |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,62 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy, 20 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
990 mm |
| Długość lufy |
450 mm |
| Masa | |
| broni |
4,4 kg (z dwójnogiem) |
| wyposażenia dodatkowego |
0,24 kg (pusty magazynek) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
700 m/s (amunicja japońska) |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
500 strz/min |
| Zasięg skuteczny |
400 m |
Howa Typ 64 (Howa 64-Shiki) (Type 64) – japoński karabin automatyczny. Przepisowy karabin Japońskich Sił Samoobrony od lat 60. W latach 90. zastąpiony przez karabin Karabin Howa Typ 89 (Howa 89-Shiki).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po ponownym utworzeniu armii japońskiej w latach 60. w Japonii rozpoczęto prace nad bronią mającą wejść na jej uzbrojenie. Karabin miała skonstruować firma Howa Machinery Company z Nagoi, a głównym konstruktorem został gen. Kenzo Iwashita. Kierowany przez niego zespół opracował kilka prototypów, z których ostatni został przyjęty do uzbrojenia w połowie lat 60. jako karabin 64-Shiki.
Japończycy uznali, że nabój 7,62 × 51 mm NATO jest zbyt silny dla karabinu automatycznego. Dlatego karabin miał strzelać zmodyfikowaną amunicją, która przy identycznych wymiarach zewnętrznych jak nabój NATO była elaborowana mniejszą o 10% ilością prochu. Dzięki stosunkowo wysokiej masie karabinu i osłabionej amunicji odrzut karabinu Typ 64 jest mniejszy niż innych karabinów kalibru 7,62 mm NATO. Z karabinu Typ 64 można strzelać standardową amunicją NATO po przestawieniu regulatora gazowego.
Do 1989 roku karabin Type 89 należał obok ukm-u Model 62 i pistoletu maszynowego Model 66 stanowił podstawowe uzbrojenie japońskiej piechoty. W 1989 roku wprowadzono do uzbrojenia karabin szturmowy 89-Shiki kalibru 5,56 mm NATO. W następnych latach wyparł on karabin 64-Shiki z uzbrojenia jednostek liniowych, ale 64-Shiki jest nadal używany w przez jednostki rezerwowe.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Karabin Typ 64 jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odprowadzanie części gazów prochowych przez boczny otwór lufy. Broń wyposażona jest w regulator gazowy. Regulator gazowy ma trzy położenia: do strzelania amunicją japońską, do strzelania standardową amunicją NATO i do miotania granatami nasadkowymi (przy tej nastawie komora gazowa jest odcięta od lufy i konieczne jest ręczne przeładowanie po każdym strzale). Howa Typ 64 strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie funkcję bezpiecznika.
Typ 64 jest bronią zasilaną z magazynków 20-nabojowych.
Lufa zakończona tłumikiem płomienia pełniącym także funkcję osłabiacza odrzutu. Lufa ma 4 bruzdy prawoskrętne.
Kolba stała. Na końcu łoża przymocowany lekki dwójnóg. Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik z przeziernikiem).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kochański: Broń strzelecka lat osiemdziesiątych. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991. ISBN 83-11-07784-3.