Karabin maszynowy SJ-57

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SJ-57
Państwo

 Polska

Rodzaj

ręczny karabin maszynowy

Historia
Prototypy

1957

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 × 39 mm wz. 43

Magazynek

30 nab.

Wymiary
Długość

965 mm

Długość lufy

440 mm

Masa
broni

5,02 kg (bez amunicji)

SJ-57 – polski ręczny karabin maszynowy skonstruowany w latach 50. XX wieku.

W połowie lat 50. na Politechnice Warszawskiej stworzono zespół konstrukcyjny kierowany przez doc. inż. Bolesława Jurka. Pierwszą konstrukcją powstałą w tym zespole był pistolet maszynowy SJ-56. Jego konstrukcja była oparta na przedwojennym nkm-ie FK wz. 38 model A (także skonstruowanym przez Bolesława Jurka). SJ-56 nie był produkowany seryjnie (prawdopodobnie był konstrukcją modelową, mającą służyć do testów automatyki broni działającej na zasadzie krótkiego odrzutu lufy), ale wyniki prób wykorzystano podczas konstruowania karabinu maszynowego kalibru 7,62 × 39 mm wz. 43.

Zachowane (niekompletne) rysunki konstrukcyjne tej broni noszą datę 5 października 1957 roku. W dokumentacji technicznej SJ-57 jest określany jako lekki karabin maszynowy, ale był to typowy ręczny karabin maszynowy. W celu zapewnienia jednolitego zasilania broni na poziomie drużyny piechoty SJ-57 był zasilany z typowych magazynków do karabinu AK. Na przełomie 1957 i 1958 roku wykonano prototyp karabinu maszynowego SJ-57.

Prace nad SJ-57 zakończono po uruchomieniu w 1958 roku licencyjnej produkcji radzieckiego rkm-u RPD. SJ-57 nie był produkowany seryjnie.

Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

Ręczny karabin maszynowy SJ-57 był zespołową bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na wykorzystaniu krótkiego odrzutu lufy. Zamek ryglowany za pomocą rygla poruszającego się w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Zasilanie z wymiennych magazynków dwurzędowych przyłączanych od spodu broni. Przyrządy celownicze składały się z muszki i regulowanego celownika krzywiznowego o nastawach 100-800 metrów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Gwóźdź, Piotr Zarzycki: Polskie konstrukcje broni strzeleckiej. Warszawa: Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1993, s. 130-132. ISBN 83-85001-69-7.