Karabin maszynowy Ultimax 100
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Chartered Industries of Singapure |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy |
1978-1981 |
| Produkcja |
1981 – do chwili obecnej |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
5,56 mm |
| Nabój | |
| Wymiary | |
| Długość |
1030/810 mm (Mk II z kolbą/bez kolby) |
| Długość lufy |
508 mm |
| Długość linii celowniczej |
472 mm |
| Masa | |
| broni |
4,75 kg (Mk II z dwójnogiem, bez magazynka) |
| wyposażenia dodatkowego |
0,37 kg (dwójnogu) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
970/945 m/s (nabój M193/SS109) |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
400-600 strz./min |
| Zasięg skuteczny |
460/1300 (nabój M193/SS109) |
Ultimax 100 – singapurski ręczny karabin maszynowy kalibru 5,56 x 45 mm.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1978 w singapurskiej firmie Chartered Industries of Singapure (CIS) rozpoczęto prace nad nowym rkmem. Pracami kierował Amerykanin James Sullivan. Zdecydował się on stworzyć broń pośrednią pomiędzy rkmem klasy LSW (Light Support Weapon – ręczny karabin maszynowy powstały przez wyposażenie karabinu szturmowego w dłuższą, cięższą lufę i pojemniejszy magazynek np. RPK) a SAW (Squad Automatic Weapon – broń zasilana taśmowo z szybkowymienną lufą będąca jakby pomniejszonym ukmem np. Minimi). Produkcję nowej broni oznaczonej początkowo jako Section Machine Gun rozpoczęto w 1981 roku.
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- Ultimax 100 Mk I – wersja z wymienną lufą lekką (już nie produkowana)
- Ultimax 100 Mk II – wersja z wymienną lufą ciężką
- Ultimax 100 Mk III – wersja z szybkowymienną lufą ciężką. Wersja ta jest oferowana z lufą długą (508 mm) i krótką (330 mm).
- Ultimax 100 Mk IV – wersja z kolbą składaną, wyposażona w szyny Picatinny.
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Ręczny karabin maszynowy Ultimax 100 jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o odprowadzanie gazów prochowych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie przez obrót zamka. Karabin strzela z zamka otwartego tylko ogniem seriami (mechanizm spustowy bez przerywacza). Zasilanie z magazynków zgodnych ze STANAG (np. od karabinów M16 czy FNC). Standardowo używa się magazynków bębnowych (100 i 60 nabojowych). Lufa (w wersji Mk III szybkowymienna) posiada ręcznie przestawiany trójpołożeniowy (w pierwszych seriach pięciopołożeniowy) regulator gazowy. Lufa zakończona szczelinowym tłumikiem płomienia. Możliwość zamocowania bagnetu. Przyrządy celownicze mechaniczne składają się z muszki i regulowanego celownika przeziernikowego (nastawy do 1200 m co 100 m). Rkm posiada kolbę stałą i dwójnóg. Istnieje możliwość łatwego odłączenia kolby i dwójnogu (broń bez kolby i dwójnogu, z krótką lufą jest najczęściej stosowana przez oddziały specjalne)
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Karabin znajduje się na wyposażeniu armii Singapuru od 1982. Inni użytkownicy to Brunei, Fidżi, Filipiny, Chorwacja, Honduras, Indonezja, Papua-Nowa Gwinea, Peru, Tajlandia.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- CH. lekka broń szturmowa. RKM Ultimax. „Komandos”. 1993. nr 7/8(18). s. str. 20-21.