Karaczy

Karaczy (mong. characzy "sługa", "podwładny", "stronnik") - na Krymie tytuł ten nosili bejowie, tj. naczelnicy, sześciu najznakomitszych rodów arystokratycznych (Szirinów, Barynów, Kipczaków, Argynów, Sedżeutów i Mansurów), którzy odgrywali decydującą rolę w wewnętrznej i zagranicznej polityce chanatu krymskiego.

Tytuł ten odpowiadał dzisiejszemu ministrowi. Karacze byli członkami dywanu.

Analogiczne sytuacja panowała w innych chanatach tatarskich (syberyjskim, kazańskim), gdzie zresztą karaczami bywali przedstawiciele wymienionych rodów.

Bibliografia

• Zygmunt Abrahamowicz (red.), Księga podróży Ewliji Czelebiego, Książka i Wiedza 1969.
• Leszek Podhorodecki, Chanat Krymski i jego stosunki z Polską w XV-XVIII w., Książka i Wiedza Warszawa 1987.
• Dariusz Skorupa: Stosunki polsko-tatarskie 1595-1623, wyd. PAN, Warszawa 2004, s. 31 ISBN 83-89729-05-9