Karcharodontozaur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karcharodontozaur
Carcharodontosaurus saharicus
Stromer, 1931
Okres istnienia: Cenoman i Turon (Pozna Kreda)
Ilustracja
Replika czaszki karcharodontozaura
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury gadziomiedniczne

Podrząd

teropody

Infrarząd

karnozaury

Nadrodzina

allozauroidy

Rodzina

karcharodontozaury

Podrodzina

karcharodontozaury

Rodzaj

'karcharodontozaur'

Podgatunek

Carcharodontosaurus iguidensis

Synonimy

Megalosaurus saharicus Megalosaurus africans

Porównanie wielkości znanych dwoch osobników C. saharicus

Karcharodontozaur (Carcharodontosaurus) – rodzaj teropoda z rodziny Carcharodontosauridae, którego nazwa oznacza "jaszczur o zębach rekina" (gr. καρχαρος karkharos „zębaty, ostro-zęby”; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”; σαυρος sauros „jaszczurka”[1]). Jego szczątki odnajdywane są na terenach Egiptu i Maroka, a pojedyncze zęby napotkuje się w Nigrze, Algieri oraz Tunezji. Konkretnie jego szczątki odnajdywane są w formacjach i grupach geologicznych Bahariya, Kem Kem Beds, Echkar oraz Continental Intercalaire.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze szczątki karcharodontozaura odkryli w roku 1927 Charles Depéret i J. Savornin, którzy opatrzyli je nazwą Megalosaurus saharicus, natomiast Depéret i Savornin (i in 1925) uznali M.saharicus za synonim Karcharodontozaura, opisując jako pierwsi Karcharodontozaura, okaz BSP 1922 X-46. To samo tyczyło się Megalosaurus africans który został ostatecznie przez Huene w 1956r. został uznany za takson o Nazwie nadanej bez opisu naukowego. Ernst Freiherr Stromer von Reichenbach zmienił tę nazwę na obecnie używaną w roku 1931. Podczas II wojny światowej skamieniałe kości karcharodontozaura uległy zniszczeniu. W roku 1996 Paul Sereno natrafił na nowe okazy.

Wartości[edytuj | edytuj kod]

Gregory Paul w 2010 roku oszacował wagę C. saharicus na 6 ton, a C. iguidensis na 4 tony. Jego zęby dochodziły do 20 cm długości. Czaszka mierzyła nawet 1,6 m. Stosunek masy mózgu do masy ciała jest podobny do tego jaki występuje u współczesnych gadów, jednak mniejszy niż u nieptasich celurozaurów i ptaków. Długość Carcharodontosaurus saharicus, szacuje się na ok. 14 m, chociaż większość badan wskazuje bardziej ok. 12,5 m, na podstawie prac Seebacher (2001), Paul (2010) i Holz (2011) dają mu bardziej przyziemne 12m[2][3]. Natomiast C. iguidensis na 10,5 m.[4]

Materiał kopalny[edytuj | edytuj kod]

Neotyp SGM-Din 1 zawiera strasznie niekompletna czaszka, z brakiem kości przedszczękowej, kości łuskowych, kości kwadratowojarzmowej oraz całej żuchwy. Osobników Carcharodontosaurus odkryto do teraz bardzo wiele np. IPHG 1922 czyli osobnik Stromera, ząb z Maroka pod nr. katalogowym MUZ PIG 1647.II.3, Co ciekawe, była kiedyś taka sytuacja ze 3 kręgi wcześniej uznawane za kręgi Carcharodontosaurus (Brussate i Sereno i in. 2007[5]) zostały przypisane do Sigilmassasaurus (Evers i in. 2015[6]) wprost mówiąc do Spinozaura a dokładnie to do jednego gatunku Spinosaurus aegyptiacus, były to kręgi również osobnika.

Paleośrodowisko[edytuj | edytuj kod]

W środowisku w którym żył jaszczur o zębach rekina występowały krzewy, paprocie, drzewa grubolistne w tym palmy, z pewnością jakieś chwasty. Gdzie nie gdzie występowały drobne jeziora, stawy, i coś na kształt morza. Grupę zamieszkiwały bardzo licznie dinozaury, ale oprócz nich odnaleziono tam zauropody, teropody, ryby, krokodylomorfy i gady morskie (Sauropterygia, Mosasauroidea) latajaące inne Łuskonośne i Archozaury jak węże, żółwie i jaszczurki.

Najnowsze odkrycia[edytuj | edytuj kod]

W związku z tym, że materiał kopalny jest pomieszany u C.iguidensis możliwe jest to, że kości mogą należeć do innego gatunku, sugerując tu Sigilmassasaurus brevicolis, ze względu na podobieństwo i wcześniejsze argumenty Eversa (Chiarenza i Cau, 2016[7]). Na kości kulszowej nienazwanego i nieokreślonego tytanozaura z formacji Kem Kem Beds znaleziono ślady ugryzień, być może pozostawione przez karcharodontozaura, a chociaż tak twierdza Lamanna i Hasegawa w pracy z 2014 r.[8]

Gatunki[edytuj | edytuj kod]

  • C. saharicus (Depéret & Savornin, 1927) Stromer, 1931
  • C. iguidensis Brusatte & Sereno, 2007

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, 41, 151, 203, OCLC 637083062 (ang.).
  2. Frank Seebacher, A new method to calculate allometric length-mass relationships of dinosaurs, „Journal of Vertebrate Paleontology”, 21 (1), 2001, s. 51–60, DOI10.1671/0272-4634(2001)021[0051:ANMTCA]2.0.CO;2, ISSN 0272-4634 [dostęp 2023-08-18] (ang.).
  3. Gregory S. Paul, The Princeton Field Guide to Dinosaurs, 31 grudnia 2011, DOI10.1515/9781400836154 [dostęp 2023-08-18].
  4. Carcharodontosaurus – Encyklopedia Dinozaury.com [online], encyklopedia.dinozaury.com [dostęp 2023-08-18] (pol.).
  5. Stephen L. Brusatte, Paul C. Sereno, A New Species of Carcharodontosaurus (Dinosauria: Theropoda) from the Cenomanian of Niger and a Revision of the Genus, „Journal of Vertebrate Paleontology”, 27 (4), 2007, s. 902–916, ISSN 0272-4634, JSTOR30117458 [dostęp 2023-08-18].
  6. Serjoscha W. Evers i inni, A reappraisal of the morphology and systematic position of the theropod dinosaur Sigilmassasaurus from the “middle” Cretaceous of Morocco, „PeerJ”, 3, 2015, e1323, DOI10.7717/peerj.1323, ISSN 2167-8359 [dostęp 2023-08-18] (ang.).
  7. Alfio Alessandro Chiarenza, Andrea Cau, A large abelisaurid (Dinosauria, Theropoda) from Morocco and comments on the Cenomanian theropods from North Africa, „PeerJ”, 4, 2016, e1754, DOI10.7717/peerj.1754, ISSN 2167-8359 [dostęp 2023-08-18] (ang.).
  8. Matthew Lamanna, New titanosauriform sauropod dinosaur material from the Cenomanian of Morocco: implications for paleoecology and sauropod diversity in the Late Cretaceous of North Africa, „Bulletin of Gunma Museum of Natural History”, 1 stycznia 2014 [dostęp 2023-08-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]