Karl-Theodor zu Guttenberg
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1971 |
|---|---|
| Minister gospodarki i technologii Niemiec | |
| Okres |
od 10 lutego 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister obrony Niemiec | |
| Okres |
od 28 października 2009 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Karl-Theodor zu Guttenberg, właśc. Karl-Theodor Maria Nikolaus Johann Jacob Philipp Franz Joseph Sylvester Freiherr von und zu Guttenberg[1] (ur. 5 grudnia 1971 w Monachium[2]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz bawarskiej Unii Chrześcijańsko-Społecznej (CSU) i jej sekretarz generalny (2008–2009), poseł do Bundestagu, w 2009 minister gospodarki i technologii, w latach 2009–2011 minister obrony.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodzi z niemieckiego rodu szlacheckiego, którego początki sięgają XIV wieku i którego członkowie od pokoleń angażowali się politycznie. Urodził się jako syn dyrygenta Enocha zu Guttenberga, właściciela zamku w gminie Guttenberg w Górnej Frankonii[3]. Ukończył studia prawnicze na Universität Bayreuth, w 1999 zdał państwowy egzamin prawniczy pierwszego stopnia. Nie podszedł do egzaminu drugiego stopnia uprawniającego do wykonywania zawodów prawniczych[4]. W 2007 doktoryzował się w zakresie prawa na macierzystej uczelni[5].
Jako niezależny dziennikarz publikował m.in. w „Die Welt”. Od 1994 zajmował się rodzinnym majątkiem (wycenianym na około 500 milionów euro), zarządzając przedsiębiorstwem Guttenberg GmbH[2][3]. W 2000 wstąpił do Unii Chrześcijańsko-Społecznej, w 2007 stanął na czele partii w Górnej Frankonii. W 2002 po raz pierwszy wybrany na posła do Bundestagu, mandat deputowanego odnawiał w wyborach w 2005 i 2009. Gdy 2008 CSU po raz pierwszy od wielu lat utraciła absolutną większość w bawarskim landtagu, w listopadzie 2008 Karl-Theodor zu Guttenberg został wybrany na funkcję sekretarza generalnego partii. Stanowisko to zajmował do lutego 2009[2].
10 lutego 2009, po uprzedniej rezygnacji Michaela Glosa, został ministrem gospodarki i technologii w rządzie Angeli Merkel[6] Tym samym został najmłodszym ministrem gospodarki w powojennych Niemczech[7]. Zyskał pewną popularność, zajmując zdecydowane stanowisko w sprawie restrukturyzacji Opla i sprzeciwiając się forsowanemu przez kanclerz przejęciu koncernu przez kanadyjsko-rosyjskie konsorcjum Magna/Sbierbank[8].
28 października 2009, po kolejnych wyborach federalnych, objął urząd ministra obrony w drugim rządzie Angeli Merkel[2]. Był krytykowany za brak kontroli nad resortem i niedostatecznie informowanie parlamentu i opinii publicznej na temat śmierci żołnierza Bundeswehry 17 grudnia 2010 w bazie w Afganistanie oraz otwierania listów żołnierzy z poczty polowej w tym kraju[9]. Kontrowersje wzbudził także śmiertelny wypadek kadetki, która 7 listopada 2010 spadła z masztu na statku szkoleniowym niemieckiej marynarki „Gorch Fock”[10].
Z urzędu ministra ustąpił 1 marca 2011, kończąc urzędowanie dwa dni później. Zrezygnował też wówczas z mandatu deputowanego[2]. Przyczyną było ujawnienie w połowie lutego plagiatu w jego pracy doktorskiej z zakresu prawa konstytucyjnego. 23 lutego 2011 Universität Bayreuth odebrał mu ten stopień, a sam polityk przyznał w liście do uczelni, że jego praca była obciążona poważnymi błędami[11]. Prowadzone postępowanie karne umorzono w związku z wpłaceniem przez Karla-Theodora zu Guttenberga 20 tys. euro na cele charytatywne[12].
Po odejściu z funkcji publicznych zajął się m.in. działalnością konsultingową. Pracował w Center for Strategic and International Studies w Waszyngtonie. Na University of Southampton obronił pracę doktorską na temat bankowości korespondencyjnej[13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 2000 ożenił się ze Stephanie Gräfin von Bismarck-Schönhausen, praprawnuczką kanclerza Ottona von Bismarcka[8]. Jego żona, współpracując z minister Ursulą von der Leyen, zaangażowała się w działalność organizacji walczącej z pornografią dziecięcą w Internecie. Jego dziadek od strony matki uczestniczył w spisku na życie Adolfa Hitlera w 1944. Brat dziadka od strony ojca został stracony w 1945 za udział w ruchu oporu przeciw nazistom[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 23. Februar 2011 – Karl-Theodor zu Guttenberg verliert den Doktortitel. wdr.de, 23 lutego 2016. [dostęp 2017-04-28]. (niem.).
- ↑ a b c d e Karl-Theodor Freiherr zu Guttenberg. bundestag.de. [dostęp 2017-04-28]. (niem.).
- ↑ a b c Pascale Hugues. Guttenberg, ce baron glamour qui séduit l’Allemagne. „Le Point”, s. 32–33, 13 sierpnia 2009. [dostęp 2017-04-28]. (fr.).
- ↑ Karl-Theodor zu Guttenberg Die Studierstube ist seine Bühne nicht. faz.net, 20 lutego 2011. [dostęp 2017-04-28]. (niem.).
- ↑ Uni Bayreuth entzieht Guttenberg den Doktortitel. spiegel.de, 23 lutego 2011. [dostęp 2017-04-28]. (niem.).
- ↑ Guttenberg to be named the new economics minister of Germany. iht.com, 9 lutego 2009. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).
- ↑ Taking the Glos off. economist.com, 12 lutego 2009. [dostęp 2017-04-28]. (ang.).
- ↑ a b Wawrzyniec Smoczyński. Czarny baron. „Polityka”, s. 68–69, 15 sierpnia 2009. [dostęp 2017-04-28].
- ↑ Minister obrony w opałach. „Polityka”, 31 stycznia 2011. [dostęp 2017-04-28].
- ↑ Śmierć pod żaglami. „Polityka”, 31 stycznia 2011. [dostęp 2010-03-02].
- ↑ Szef obrony odszedł za plagiat. tvn24.pl, 1 marca 2011. [dostęp 2022-12-03].
- ↑ Plagiatsaffäre. business-and-science.de. [dostęp 2019-07-18]. (niem.).
- ↑ Adam Krzemiński. Gwiazdy karnawału. „Polityka”, s. 68–69, 7 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-07].
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| Ministrowie Obrony (1919–1935) | |
|---|---|
| Minister wojny (1935–1938) | |
| Dowódca Oberkommando der Wehrmacht (1938–1945) | |
| Minister wojny (1945) |
|
| Ministrowie obrony narodowej NRD (1956–1990) |
|
| Ministrowie obrony narodowej Republiki Federalnej Niemiec (1955–) |
|
