Berg (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Karmel (herb szlachecki))
Herb według Baltisches Wappenbuch
Herb według Ostrowskiego

Berg (Karmel)polski herb szlachecki.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu złotym czarne skrzydło orle. Pod nim i u góry tarczy po bokach po gwieździe srebrnej. klejnot: nad hełmem w zawoju złoto-czarno-srebrnym gwiazda jak w godle między dwoma skrzydłami orlimi z prawej złotym, z lewej czarnym. Labry czarne podbite złotem i srebrem[1].

Juliusz Karol Ostrowski zamieszcza nieco uproszczoną wersję herbu, gdzie nad tarczą bezpośrednio korona, zaś w klejnocie skrzydło jak na tarczy. Labrów brak[2].

Nazwa Karmel[edytuj | edytuj kod]

Z nazwą tą zapisuje herb Juliusz Karol Ostrowski[2]. Tymczasem z Karmelu pisała się inna rodzina o nazwisku Berg, chociaż niewykluczone, że spokrewniona z omawianą. Herb rodziny Berg von Karmel, według Uruskiego, nosił nazwę Góry[3][1].

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb przynależny rodzinie inflanckiej przybyłej z Westfalli w XVI wieku w osobie Ottona von Berg. Rodzina może być spokrewniona z innymi inflanckimi rodzinami o nazwisku Berg, które nosiły w herbach czarnego orła bądź jego elementy - Berg z domu Kandel i Kurmis i Berg z domu Karmel. Rodzina zapisana do rejestrów szlachty estońskiej w 1745 i liwońskiej w 1747. Z rodziny tej Friedrich von Berg uzyskał w 1849 austriacki tytuł hrabiowski, następnie zatwierdzony w Finlandii w 1856.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Berg (Berck), von Berg z domu Kattentack.

Istniały inne rodziny Bergów (być może spokrewnione), pisząca się z innych domów, używające innych herbów.

Znani herbowni[edytuj | edytuj kod]

Fiodor Berg (Friedrich von Berg).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Carl Arvid von Klingspor: Baltisches Wappenbuch. Wappen sämmtlicher, den Ritterschaften von Livland, Estland, Kurland und Oesel zugehöriger Adelsgeschlechter. Stockholm: 1882.
  2. a b Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 19.
  3. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1904, s. 141-142.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]