Karol Jabłoński (major)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Jabłoński
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1903
Łódź

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1953
Wronki

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
powstanie warszawskie

Karol Jabłoński (ur. 5 listopada 1903 w Łodzi, zm. 9 lutego 1953 we Wronkach) – major saperów Armii Krajowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie. 1 października 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 13. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 Pułku Saperów w Legionowie[1]. 15 lipca 1927 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[2]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do batalionu szkolnego saperów w Modlinie[3][4]. W sierpniu 1929 został przydzielony do Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie[5][6]. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony z Szefostwa Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych do Dowództwa Saperów MSWojsk.[7] Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 22. lokatą w korpusie oficerów saperów[8].

W styczniu 1944 przeszedł do Wydziału Saperów Oddziału III KG AK[9]. W komendzie Głównej AK zajmował się sprawą Oświęcimia[10]. W powstaniu warszawskim stał na czele III Oddziału Operacyjnego „Cyrkiel” – „Wilk” AK.

9 lutego 1953 zmarł w szpitalu Centralnego Więzienia Karnego Wronki[11]. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze „na Łączce”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 101 z 7 października 1925 roku, s. 545, 548.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 212.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 149.
  4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 587, 606.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 300.
  6. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 260, 822.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 267.
  8. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 399.
  9. Kedyw, Kierownictwo Dywersji KG Armii Krajowej. [dostęp 2016-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]., Historia Kierownictwa Dywersji – Kedywu.
  10. Tatiana Rasała, Ochotnik, cz.4.
  11. Powstańcze biogramy ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]