Karol Sztakelberg
Karol Sztakelberg baron (ur. 12 września 1870, zm. 28 grudnia 1926 w Warszawie) – pułkownik Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.
Życiorys
Karol baron Sztakelberg urodził się 12 września 1870 roku. W latach 1889–1891 był uczniem Aleksandrowskiej Szkoły Wojskowej. 5 sierpnia 1891 roku został mianowany podporucznikiem i wcielony do 6 Brygady Artylerii. W latach 1904–1905 walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej. Do 10 września 1917 roku był szefem sztabu 84 Dywizji Piechoty, a następnie szefem sztabu II Korpusu Armijnego. 21 listopada 1917 roku został awansowany na generała majora.
15 sierpnia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika, i z dniem 8 sierpnia 1919 roku mianowany dowódcą XI Brygady Piechoty[1]. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Znajdował się wówczas w Stacji Zbornej w Warszawie[2]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[3]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[4]. Zmarł 28 grudnia 1926 roku w Warszawie[5].
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 87 z 3 września 1919 roku, poz. 3044.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 roku, poz. 547.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, poz. 581.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1580. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1409.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 67.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923 i 1924.