Ludwik Stakebrand

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Karol Wilhelm Stackebrandt)
Ludwik Stakebrand
Data i miejsce urodzenia

1790
Wrocław

Data i miejsce śmierci

9 marca 1855
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari

Ludwik Stakebrand (ur. 1790 we Wrocławiu, zm. 9 marca 1855[1] w Warszawie, syn Jana Bogusława i Marii z Kazowskich) – wojskowy lekarz warszawski, wolnomularz.

Szkic biograficzny[edytuj | edytuj kod]

Ludwik Stakebrand pochodził z wrocławskiej rodziny luterańskiej, której członkowie od paru pokoleń wykonywali zawód lekarski. Po naukach w szkole średniej we Wrocławiu zaczął studia medyczne w rodzinnym mieście, ale przerwał je w roku 1810 i przeniósł się do Warszawy, gdzie prawdopodobnie od czasów pruskich 1795–1806 mieszkał jego stryj Friedrich Wilhelm Stakebrand (zm. 1835[2]), również lekarz i wolnomularz. Ludwik Stakebrand uzyskał zatrudnienie jako felczer w jednym z pułków artylerii konnej Księstwa Warszawskiego i wziął udział w kampanii roku 1812. Pełnił swe obowiązki w bitwie nad Berezyną, odniósł wówczas rany a za odwagę i poświęcenie otrzymał złoty krzyż orderu Virtuti Militari. Walczył także w bitwie pod Lipskiem, gdzie dostał się do niewoli rosyjskiej. Po upadku Napoleona Stakebrand powrócił do Warszawy, gdzie w roku 1815 mianowano go lekarzem batalionowym w gwardyjskim pułku artylerii konnej. W roku 1816 podjął na nowo studia medyczne i uzyskał w kwietniu 1817 roku dyplom lekarza na Uniwersytecie w Jenie.

W latach 1818–1827 był lekarzem sztabowym w drugim pułku ułanów[3][4]. W latach 1827–1830 był lekarzem sztabowym w Sztabie Korpusu Artylerii i Inżynierów[5][6]. W marcu 1830 roku awansował na lekarza dywizyjnego w drugiej dywizji piechoty. Również w 1830 roku otrzymał znak honorowy za 20 lat służby wojskowej[7].

Ludwik Stakebrand wziął udział w powstaniu listopadowym jako ordynator w lazarecie urządzonym w Koszarach Mirowskich w Warszawie i potem w Szpitalu Ujazdowskim. Po klęsce powstania pozostał w Warszawie. Od 1832 roku pracował w Warszawskim Szpitalu Wojskowym, gdzie początkowo był ordynatorem i zajmował się oddziałem oficerskim[8], a później pierwszym lekarzem (1847)[9] i starszym ordynatorem (1854–1855)[8][10].

Ludwik Stakebrand prowadził prywatną praktykę lekarską w Warszawie. Posiadał dom na Krakowskim Przedmieściu nr 431 na wprost ulicy Bednarskiej[11].

Od 1836 roku był czynnym członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. W 1840 roku został wybrany na podskarbiego Towarzystwa i funkcję tę pełnił aż do śmierci[8].

17 lutego 1819 roku Stakebrand ożenił się z Marią z domu Schöschmann[12]. Miał z nią córkę Emilię Aleksandrę (dwóch imion)[13].

Obaj Stakebrandowie, Ludwik i Fryderyk Wilhelm, byli członkami warszawskiej loży masońskiej Świątynia Stałości (niem. Halle der Beständigkeit)[14]. Rodzina posiadała grobowiec na warszawskim cmentarzu ewangelickim, dziś zaginiony, prawdopodobnie zniszczony w czasie powstania warszawskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kurjer Warszawski No 66. Warszawa: sobota, 26 lutego / 10 marca 1855, s. 318.
  2. ↑ Dziennik Powszechny. 1835, nr 231. Warszawa: 16 sierpnia 1835, s. 1137.
  3. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1818. Warszawa: 1818, s. 110.
  4. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1826. Warszawa: 1826, s. 133.
  5. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1827. Warszawa: 1827, s. 150.
  6. ↑ Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego na rok 1830. Warszawa: 1830, s. 148.
  7. ↑ Przepisy o znaku honorowym, niemniey Lista imienna generałow, officerow wyższych i niższych oraz urzędnikow woyskowych, tak w służbie będących, jako też dymissyonowanych, znakiem honorowym ozdobionych w roku 1830. Warszawa: 1830.
  8. ↑ a b c Tygodnik Lekarski. Poświęcony medycynie, chirurgii, akuszeryi, farmacyi i weterynaryi. R. 9, 1855, no 11. Warszawa: 1855, s. 87.
  9. ↑ Kurjer Warszawski / (red. L. A. Dmuszewski). 1847, nr 157 + dod.. Warszawa: 15 czerwca 1847, s. 1.
  10. ↑ Gazeta Warszawska. R. 92, 1854, nr 127. Warszawa: 4/16 maja 1854, s. 1.
  11. ↑ Kurjer Warszawski. 1855, nr 179. Warszawa: 29 Czerwca / 11 Lipca Rok 1855, s. 927.
  12. ↑ Archiwum Państwowe w Warszawie, akt małżeństwa nr 35 z 1819 roku, Akta stanu cywilnego gminy warszawskiej VII cyrkułu.
  13. ↑ Archiwum Państwowe w Warszawie, akt małżeństwa nr 138 z 1852 roku, z parafii rzymskokatolickiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie.
  14. ↑ Stanisław Małachowski- Łempicki: Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821. Kraków: Polska Akademja Umiejętności, 1929, s. 286.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Stakebrand&oldid=71759576”