Karolina Breguła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karolina Breguła
Ilustracja
Karolina Breguła (2012)
Data i miejsce urodzenia

1979
Katowice

Narodowość

polska

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi

Dziedzina sztuki

sztuki wizualne, film

Epoka

sztuka współczesna

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Karolina Breguła (ur. 1979 w Katowicach) – polska współczesna artystka multimedialna, reżyserka i akademiczka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez rok studiowała anglistykę. W latach 2000–2002 uczyła się w szkole fotograficznej GFU przy Folkuniversitetet w Sztokholmie, a następnie w Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie (2002–2004). W latach 2005–2010 studiowała fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi[1], a w latach 2011–2015 realizowała tam studia doktoranckie[2]. W 2016 roku uzyskała stopień doktora sztuki filmowej na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej tejże uczelni[3][4].

Wykładała przedmiot „Myślenie projektowe w fotografii” w Warszawskiej Szkole Reklamy[5]. Obecnie prowadzi Pracownię Filmu Społecznego na Wydziale Sztuki Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie, gdzie jest adiunktką[3][6].

Mieszka i tworzy w Warszawie[1][3], w ostatnich latach także na Tajwanie[6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Breguła realizuje głównie fotografie, filmy, instalacje i akcje artystyczne w przestrzeni miejskiej[1]. Jej prace badają specyfikę i współczesną rolę dzieła sztuki, a także oscylują „wokół tematów związanych z podmiotowością i relacjami władzy, utopią, mechanizmami kontroli, opresji i manipulacji”[6].

Duży wpływ na jej twórczość miał będący jej profesorem na łódzkiej filmówce Józef Robakowski, o którym sama artystka mówi:

Robakowski nauczył mnie, że ważne jest to, żeby wiedzieć, co ma się do powiedzenia. Będąc w szkole filmowej, zaczęłam myśleć jak artystka, zrozumiałam, że fotografia może być czymś więcej niż rzemiosłem, wyuczonym fachem[1].

Jej wczesne prace wpisują się w formułę aktywizmu artystycznego – artystka była zaangażowana w walkę z nietolerancją, współpracowała z Kampanią Przeciw Homofobii, współtworzyła portal MultiKulti[7][8]. W 2003 roku artystka wykonała cykl fotografii Niech nas zobaczą, przedstawiający portrety par homoseksualnych, który użyty był do głośnej billboardowej kampanii społecznej pod tym samym tytułem[9][10]. Lovebook to z kolei cykl fotografii wykonanych telefonem komórkowym oraz krótki film wideo[11].

W latach 2007–2009 prowadziła wytwórnię płytową Kuka Records[12].

Breguła interesuje się również refleksja nad sztuką – w 2007 roku wydała publikację 66 rozmów o sztuce współczesnej, a w 2010 roku zrealizowała internetowe „Biuro Tłumaczeń Sztuki”, zajmujące się interpretowaniem sztuki na zamówienie odbiorców[1].

W 2012 roku zorganizowała konferencję Formy przestrzenne wobec katastrofy w Elblągu nawiązującą do trwającego w latach 60. i 70. Biennale Form Przestrzennych. Dzięki naukowcom z różnych dziedzin Breguła próbowała odkryć ukryte sensy rzeźb. Naukowcy badali obrastającą rzeźby roślinność, negatywny wpływ relokacji rzeźb na psychikę elblążan itp. Z badań bardziej socjologicznych wynikało, że znaczna część mieszkańców kojarzy formy przestrzenne powstałe na Biennale z minionym reżimem. Projekt został podsumowany publikacją Formy przestrzenne jako centrum wszystkiego (wyd. Fundacja Bęc Zmiana, 2013)[1][13].

Od 2013 roku zajmuje się filmem[4] – jej pierwszą realizacją reżyserską był mockument Fire-Followers, do którego napisała także scenariusz i stworzyła kostiumy (wraz z Patrycją Rabińską)[4]. Film stanowił część ekspozycji w pawilonie Rumunii na 55. Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji. W 2016 roku wyreżyserowała film Office for Monument Construction, do którego napisała także scenariusz, wykonała montaż (wraz ze Stefanem Paruchem) i który współprodukowała (z Aleksandrą Wojtaszek)[4]. Rok później wyreżyserowała i wyprodukowała musical Wieża, do którego napisała także scenariusz i stworzyła scenografię[4]. Film ten powstał początkowo jako opera architektoniczna na wystawę w Pawilonie Polskim na 14. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji (projekt znalazł się w finale), a w 2014 roku został zrealizowany jako spektakl w trzech miejscach w Warszawie: w bloku na Osiedlu Za Żelazną Bramą, w Warszawskiej Operze Kameralnej i w Instytucie Teatralnym. Musical z 2017. stanowi poszerzoną wersję tamtej realizacji i został zaprezentowany na Biennale Sztuki w Göteborgu[1].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku artystka zdobyła trzecie miejsce w konkursie Samsung Art Master za film Kamera wideo[3][14]. W 2009 roku zdobyła 1. i 3. nagrodę w konkursie One Minutes. W 2012 roku została laureatką stypendium Ministerstra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2013 stypendia Funduszu Wyszehradzkiego, Młoda Polska MKiDN i UNESCO. W tym samym roku zdobyła drugą nagrodę w konkursie Spojrzenia – Nagroda Fundacji Deutsche Bank współorganizowanym przez Zachętę Narodową Galerię Sztuki[3][2]. W 2014 roku była nominowana w konkursie Spojrzenia i reprezentowała Rumunię na 55. Biennale Sztuki w Wenecji[1].

Jest laureatką Złotego Pazura w konkursie Inne Spojrzenie na 41. Festiwalu Filmowym w Gdyni (za film Office for Monument Construction) w 2016 r.[4] W 2017 roku otrzymała nagrodę Jantar za scenariusz filmu Wieża na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”, za „unikalną, naładowaną absurdem metaforę współczesnej rzeczywistości”[4][2].

Wybrane wystawy i projekty indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Karolina Breguła | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2020-03-21] (ang.).
  2. ↑ a b c Bio [online] [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  3. ↑ a b c d e dr Karolina Breguła | akademia sztuki [online], akademiasztuki.eu [dostęp 2020-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-21].
  4. ↑ a b c d e f g Karolina Breguła [online], FilmPolski [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  5. ↑ Szkoła Reklamy. www.szkolareklamy.pl. [dostęp 2017-11-24].
  6. ↑ a b c Karolina Breguła | GaleriaLabirynt [online] [dostęp 2020-03-21] (pol.).
  7. ↑ Kampania Przeciw Homofobii – Strona ogólnopolskiej organizacji pożytku publicznego działającej na rzecz praw człowieka. www.kph.org.pl. [dostęp 2017-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-13)].
  8. ↑ MultiKulti – Portal o tolerancji i różnorodności – Home. multikulti.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-07)].
  9. ↑ Kultura polska: „Niech nas zobaczą”. [dostęp 2019-12-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-20)].
  10. ↑ CSW Łaźna: Niech nas zobaczą, 2003. [dostęp 2008-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-29)].
  11. ↑ Galeria 65: Lovebook, 2007. [dostęp 2008-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-21)].
  12. ↑ kuka records – wydawnictwo plytowe – alternative myzyka na CD. [dostęp 2009-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-09)].
  13. ↑ FORMY PRZESTRZENNE JAKO CENTRUM WSZYSTKIEGO – xxbec_sztuka – Fundacja Bęc Zmiana [online], FORMY PRZESTRZENNE JAKO CENTRUM WSZYSTKIEGO - xxbec_sztuka – Fundacja Bęc Zmiana [dostęp 2020-03-21].
  14. ↑ Finał 4. edycji konkursu Samsung Art Master w serwisie Culture.pl

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karolina_Breguła&oldid=73222121”