Karta Etyczna Mediów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Karta Etyczna Mediówpolski dokument zawierający podstawowe zasady dotyczące etyki dziennikarskiej. Został podpisany 23 marca 1995, przez przedstawicieli największych polskich spółek medialnych i stowarzyszeń. Karta zawiera siedem zasad, według których powinni postępować dziennikarze. Treść Karty została opracowana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich[1], jednak sam pomysł na nią wyszedł od Duszpasterstwa Środowisk Twórczych[2]. Pomysłodawcą ostatecznie zaakceptowanej wersji był Jacek Żakowski[3]. Jednocześnie została powołana Rada Etyki Mediów, która ma strzec przestrzegania zasad znajdujących się w Karcie Etycznej[4].

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Karta zawiera siedem zasad[5]:

  • Zasada prawdy
  • Zasada obiektywizmu
  • Zasada oddzielania informacji od komentarza
  • Zasada uczciwości
  • Zasada szacunku i tolerancji
  • Zasada pierwszeństwa dobra odbiorcy
  • Zasada wolności i odpowiedzialności

Podpisy[edytuj | edytuj kod]

Pod Kartą Etyczną Mediów podpisali się[5]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Karta Etyki Mediów [online], niepelnosprawni.pl [dostęp 2019-01-30] (pol.).
  2. Poradnik zielonego dziennikarza - jak jeszcze lepiej pisać do ZB - publikacja poszkoleniowa [online], zb.eco.pl [dostęp 2019-01-30].
  3. Marta Polaczek-Bigaj, Podstawy etyki w mediach masowych a postawy dziennikarzy w okresie PRL i transformacji ustrojowej w Polsce [online], s. 57.
  4. Oddział Warszawski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich [online], sdpwarszawa.pl [dostęp 2019-01-30].
  5. a b Karta etyczna mediów - Telewizja Polska S.A. - tvp.pl [online], centruminformacji.tvp.pl [dostęp 2019-01-30].