Katastrofa lotu China Airlines 611
Szablon:Katastrofa lotnicza infobox
Katastrofa lotu China Airlines 611 – katastrofa, do której doszło 25 maja 2002 roku u wybrzeży Tajwanu. Samolot tajwańskich linii lotniczych China Airlines wpadł do morza w 22 minuty po starcie z Taoyuan. Samolot leciał ze stolicy Tajwanu do Hongkongu. Na pokładzie Boeinga 747-209B znajdowało się 225 osób. Nikt z pasażerów oraz członków załogi nie przeżył.
Przebieg lotu
Słonecznym, ciepłym, lekko wietrznym popołudniem 25 maja 2002 roku, Boeing 747-209B (nr rejestracyjny B-18255) przygotowywał się do rejsu nr 611 do Hongkongu. To jego ostatni dzień służby w chińskich liniach lotniczych przed przeniesieniem go do towarzystwa Orient Thai Airlines.
O godzinie 14:50 zamknięto bramkę lotu nr 611 – dziesięć minut po planowanym czasie rozpoczęcia kołowania na miejsce startowe. Siedem minut później, maszyna została przeciągnięta z miejsca postojowego B2, po czym załoga rejsu pokołowała na pas startowy nr 06.
O godzinie 15:07 Boeing 747 wzbił się w niebo. Przecinając wysokość 490 m piloci skontaktowali się z kontrolą podejścia na lotnisku w Tajpej, po chwili otrzymali pozwolenie na wznoszenie do pułapu FL260 (26 tys. stóp – 7,9 km). Dziewięć minut po starcie, przecinając poziom FL187, maszyna na powrót skontaktowała się z tajwańskimi kontrolerami i otrzymała pozwolenie na osiągnięcie poziomu FL350.
O godzinie 15:28, gdy samolot znajdował się na zachód od wybrzeży Tajwanu, nastąpiło jego zniknięcie z ekranów radarów. Maszyna rozpadła się w powietrzu na kilka części – niektóre z nich zostały odnalezione nieopodal Zhanghua, około 45 km od głównego miejsca katastrofy.
Akcja ratownicza
Akcja ratownicza była prowadzona na szeroką skalę. W rejon katastrofy wysłano 6 śmigłowców, 10 okrętów marynarki tajwańskiej i kilka statków przybrzeżnych. Mimo takich starań nie odnaleziono nikogo żywego.
Szczątki wraku zlokalizowano około 45 km od Peskadorów – jedną z większych wydobytych części był fragment kokpitu Jumbo-Jeta.
Przyczyna katastrofy
Samolot uczestniczący w katastrofie 7 lutego 1980 r. podczas lądowania w Hongkongu zawadził ogonem o pas startowy, co doprowadziło do uszkodzenia kadłuba. Choć personel naziemny opisał naprawę jako przeprowadzoną zgodnie z wytycznymi napraw kadłuba zaaprobowanym przez firmę Boeing (Boeing SRM – Structural Repair Manual), w rzeczywistości nie spełniała ona wymagań SRM. Wytyczne owe wymagają, aby uszkodzony fragment kadłuba pokryto łatą o wielkości 30% większej niż uszkodzony obszar kadłuba, który miał zostać wycięty; w rzeczywistości został on wypolerowany, a łata miała wielkość dokładnie równą uszkodzonemu fragmentowi kadłuba. Doprowadziło to w miarę eksploatacji maszyny do przyspieszonego zmęczenia materiału i powstania licznych mikropęknięć w rejonie uszkodzenia. 25 maja 2002 r. wzrost różnicy ciśnień po starcie (w miarę nabierania wysokości przez samolot ciśnienie na zewnątrz kadłuba malało, wewnątrz pozostawało niezmienne) doprowadził do pęknięcia kadłuba w rejonie dawnego uszkodzenia; gwałtowna dekompresja kadłuba spowodowała jego rozerwanie wzdłuż powstałych mikropęknięć (m.in. oderwanie części ogonowej samolotu) na wiele części.
Krytyka linii lotniczych
Linie lotnicze China Airlines są stale krytykowane za zbyt dużą liczbę katastrof. Od 1989 roku katastrofom uległo aż 5 samolotów z floty China Airlines. Tragedia z 25 maja nie była najtragiczniejszą – 26 kwietnia 1994 roku w Komaki w Japonii Airbus A300 rozbijając się pochłonął 264 osoby. W 1998 roku taki sam samolot spadł na przedmieścia Tajpej, gdzie zginęły 202 osoby.
Narodowości ofiar katastrofy
| Kraj | Pasażerowie | Załoga | Razem |
|---|---|---|---|
 Tajwan |
190 | 19 | 209 |
 Chiny |
9 | - | 9 |
 Hongkong |
5 | - | 5 |
 Singapur |
1 | - | 1 |
 Szwajcaria |
1 | - | 1 |
| Razem: | 206 | 19 | 225 |
Linki zewnętrzne
- (EN) ASC-AOR-05-02-001, the official Aviation Safety Council documents including the final reports
- (ZH) ASC-AOR-05-02-001, official ASC documents in Chinese including the final reports
- Aviation-Safety.Network.