Katedra w Härnösand
62°37′52″N 17°56′30″E/62,631111 17,941667| katedra | |||||||||||||||||
 Katedra w Härnösand – fasada zachodnia | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Härnösand | ||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Diecezja |
Härnösands domkyrkoförsamling | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Västernorrlandu  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Szwecji  | |||||||||||||||||
| 62°37′52″N 17°56′30″E/62,631111 17,941667
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Katedra w Härnösand (szw. Härnösands domkyrka) – kościół położony w Härnösand, region Västernorrland. Kościół diecezjalny diecezji Härnösand i parafialny w parafii katedralnej Härnösand szwedzkiego kościoła ewangelicko-luterańskiego.
Katedra ma status zabytku sakralnego według rozdz. 4 Kulturminneslagen (pol. Prawo o pamiątkach kultury) ponieważ została wzniesiona do końca 1939 (3 §)[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół w Härnösand został wzniesiony w 1593. W 1647 Härnösand zostało siedzibą diecezji a pierwszym arcybiskupem został Johannes Canuti Lenaeus.
W 1721 katedra została spalona przez wojska rosyjskie podczas walk w ramach III wojny północnej.
W 1846 na miejscu zniszczonego kościoła zbudowano nowy według planów Johana Hawermana. Katedra w Härnösand jest najmniejszą z katedr Szwecji. Jest położona w starej dzielnicy Östanbäcken na niewielkim wzniesieniu i widoczna ze wszystkich stron.
Aktualnym proboszczem katedralnym jest Tor Frylmark (od 2002).
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Katedra w Härnösand jest trzynawową, neoklasycystyczną bazyliką z niewielkim transeptem i obejściem. Na przecięciu naw jest kopuła wsparta na wysokim, ośmiokątnym, przeprutym podłużnymi oknami bębnie i zwieńczona latarnią.
Fasada zachodnia katedry flankowana jest dwiema niewysokimi wieżami. Główną część fasady stanowi wysoki, czterokolumnowy portyk zwieńczony płaskim tympanonem.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze katedry wypełnia okazałe wyposażenie. Uwagę zwraca ołtarz główny, dzieło Davida von Cöln. Obraz w ołtarzu, otoczony wystawnymi ramami, przedstawia Golgotę.
Organy kościelne zbudowała w 1975 duńska firma Bruno Christensen. Organy mają 57 głosów podzielonych na 4 manuały i pedał. Okazały prospekt pochodzi z dawnych XVIII organów Cahmana, z których ponadto zachowały się 3 głosy.
4 żyrandole pochodzą jeszcze z pierwszego kościoła. Uratowały się, ponieważ w obawie przed zbliżającymi się wojskami rosyjskimi w 1721 zdemontowano je i ukryto w kaplicy pogrzebowej.
Rokokowa chrzcielnica została wykonana w Hiszpanii w 1777.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sveriges riksdag: Svensk författningssamling (SFS) Lag (1988:950) om kulturminnen m.m.. [dostęp 2012-02-26]. (szw.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ann Catherine Bonnier, Göran Hägg, Ingrid Sjöström, Svenska kyrkor : En historisk reseguide, wyd. Medströms Bokförlag, Stockholm, 2008, ISBN 978-91-7329-015-9
- Rasmus Wærn, Claes Caldenby, Olof Hultin, Gunilia Linde Bjur, Johan Mårtelius, Guide till Sveriges arkitektur : [byggnadskonst under 1000 år], wyd. Arkitektur Förlag AB, Stockholm, 2001, ISBN 91-86050-559