Kazimierz Baszniak

Kazimierz Baszniak
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1895 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	7 Okręgowy Urząd WFiPW
Stanowiska	komendant Okręgu Związku Strzeleckiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Kamil Baszniak (ur. 4 lutego 1895 we Lwowie, zm. kwiecień 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 lutego 1895 we Lwowie, w rodzinie Leopolda i Genowefy z Gojawiczyńskich. Od 1905 roku uczył się w gimnazjum realnym we Lwowie^[1]. W latach 1910–1911 trzech uczniów gimnazjum realnego we Lwowie Aleksander Sokalski, Kazimierz Baszniak i Włodzimierz Siemiuła, zaprojektowało i zbudowało samolot^[2], który prawdopodobnie pozostał tylko na etapie prototypu i nigdy nie odbył lotu. Od 1914 należał do Polskich Drużyn Strzeleckich.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, dostał przydział do 3 kompanii I batalionu 3 pułku piechoty. W 1916 roku służył w stopniu sierżanta jako dowódca 2 plutonu 5 kompanii. Za bohaterskie czyny w czasie walk w czerwcu 1916 roku pod Gruziatynem został odznaczony Orderem Virtuti Militari. W tym samym roku dostał się do niewoli rosyjskiej. 13 sierpnia 1918 uciekł z niewoli i wstąpił do 5 Dywizji Strzelców Polskich na Syberii. Dostał się do bolszewickiej niewoli, z której uciekł i w lipcu 1921 wrócił do Polski.

W tym samym roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku^[3]. Służył w 40 pułku piechoty we Lwowie. W 1928 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku. W tym czasie zajmował stanowisko obwodowego komendanta Przysposobienia Wojskowego^[4]. Później został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu, a w czerwcu 1933 na stanowisko kwatermistrza^[5]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. W tym samym czasie pełnił służbę w 7 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Poznaniu na stanowisku komendanta Okręgu Związku Strzeleckiego Nr VII^[7].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika^[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5956^[9]
Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)^[10]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[11]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[12]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[12]
Odznaka za Rany i Kontuzje^[13]
Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych^[13]
Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ [ http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/plain-content?id=4647 Trzydzieste trzecie sprawozdanie dyrekcyi C.K.I. Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1906, Nakładem Funduszu Naukowego we Lwowie 1906, str 39.]
↑ Sokalski-Baszniak-Siemiuła-samolot, 1911.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 184.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 56.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 470.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 18, 522.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13.
↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ ^a ^b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 19.
↑ ^a ^b Na podstawie fotografii [1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Glass A.: Polskie konstrukcje lotnicze 1893–1939. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności. Warszawa 1977.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[1] [ http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/plain-content?id=4647 Trzydzieste trzecie sprawozdanie dyrekcyi C.K.I. Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1906, Nakładem Funduszu Naukowego we Lwowie 1906, str 39.]

[2] Sokalski-Baszniak-Siemiuła-samolot, 1911.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928184-3] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 184.

[CITEREFRocznik_Oficerski192856-4] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 56.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_8_z_28_czerwca_1933_roku,_s._128-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.

[CITEREFRybkaStepan2003470-6] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 470.

[CITEREFRybkaStepan200618,_522-7] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 18, 522.

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_2_z_6_stycznia_1923_roku,_s._13-9] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13.

[10] M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.

[11] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa200319-12] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 19.

[:0-13] Na podstawie fotografii [1].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]