Kazimierz Budzyk
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia literatury | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1944-1964 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Kazimierz Budzyk (ur. 15 stycznia 1911 w Nowym Targu, zm. 5 marca 1964 w Warszawie) – historyk i teoretyk literatury, współzałożyciel Instytutu Badań Literackich, prof. Uniwersytetu Warszawskiego, interesował się literaturą staropolską (głównie renesansową).
W 1929 ukończył gimnazjum klasyczne w Nowym Targu i wybrał studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1934. Pracował jako bibliotekarz; w 1944, jeszcze na tajnym uniwersytecie w Warszawie, uzyskał on stopień doktora za pracę księgoznawczą Konstytucje sejmowe XVII wieku. Redagował od 1945 w „Książce i Wiedzy” popularną serię „Biblioteka Pisarzy Polskich i Obcych”. Pracował jako kierownik Katedry Historii Kultury Wszechnicy Radiowej. W 1955 z jego inicjatywy została powołana do życia na Uniwersytecie Warszawskim Katedra Teorii Literatury[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- „Przełom renesansowy w literaturze polskiej”.
- „Z dziejów renesansu w Polsce”.
- „Szkice i materiały do dziejów literatury staropolskiej”.
- „Studia z zakresu bibliografii i księgoznawstwa”.
- Antologia „Stylistyka teoretyczna w Polsce”.
- „Bibliografia konstytucyj sejmowych XVII wieku w Polsce” Wrocław 1952.
- Inicjator i red. naczelny (do 1963) Bibliografii literatury polskiej „Nowy Korbut”.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maria Renata Mayenowa, Kazimierz Budzyk (1911—1964), „Pamiętnik Literacki: czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce literatury polskiej”, 55 (3), 1964, s. 319–327.
- ↑ 16 lipca 1954 „za wybitne zasługi w dziedzinie nauki” M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1566
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007.