Kazimierz II pomorski
| |
| książę pomorski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę szczeciński | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę dymiński | |
| Okres | |
| Poprzednik |
wydzielone z Księstwa Szczecińskiego |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
p. 1179 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Ingarda |
| Dzieci | |
Kazimierz II (ur. p. 1179, zm. 1219[1]) – książę dymiński, młodszy syn Bogusława I i księżniczki wielkopolskiej Anastazji, córki księcia Mieszka III Starego.
Lata panowania[edytuj | edytuj kod]
Rządy[edytuj | edytuj kod]
Po śmierci Bogusława I w 1187, rządy nad księstwem wobec małoletności książąt – Kazimierza II i Bogusława II, obejmował Warcisław II Świętoborzyc (kasztelan szczeciński), w dwa lata później natomiast Jaromar I, książę rugijski. Po raz pierwszy Kazimierz został wspomniany imiennie, w dokumencie matki z około 1194[2].
Kazimierz był zwolennikiem zacieśniania stosunków z Polską. W 1205, w czasie ataków Duńczyków na Pomorze, interweniował Władysław Laskonogi, książę wielkopolski[3][4]. Późniejsze spotkanie księcia wielkopolskiego z królem duńskim Waldemarem II, doprowadziło do rozstrzygnięć spraw spornych i ustaleń stref wpływów na ziemiach pomorskich. Natomiast w 1207 metropolita gnieźnieński Henryk Kietlicz uzyskał bullę papieską o podległości biskupstwa kamieńskiego Gnieznu[3][4].
Po dokonaniu podziału księstwa w 1211, Kazimierz II objął dzielnicę dymińską. Dzielnica obejmowała terytorium czerezpieniańskie, ziemie lesiańską, starogardzką i bezrzecką, kamieńską, wolińską i trzebiatowską. Brat Bogusław II zarządzał dzielnicą uznamsko-szczecińską. Natomiast ziemia kołobrzeska i choćkowska była zarządzana wspólnie[5].
W 1211 Kazimierz II ożenił się z Ingardą, córką duńskiego możnowładcy[6], co z jednej strony spowodowało osłabienie ataków duńskich, z drugiej natomiast spowodowało natężenie ataków Brandenburczyków. Ich najazd skończył się zdobyciem Szczecina (1214), który został odparty przy pomocy duńskiej[3]. Efektem tego, było potwierdzenie przez cesarza Ottona IV praw zwierzchnich Danii nad Pomorzem[4]. Duńczycy odbudowali zniszczony w 1205 Dymin, tytułem posagu Ingardy. Termin ten zbiegł się z przejęciem na tych terenach władzy przez Kazimierza II i ustanowieniu Dymina jako siedziby księstwa[7].
W 1214 wystawił wraz z bratem Bogusławem II dokumenty, tytułując się jako princeps Slavorum i dux Pomeraniae (tyczyły one ziemi kołobrzeskiej). Pierwsze natomiast samodzielne dokumenty dotyczące księstwa dymińskiego pochodziły z 1215. Kazimierz występował w nich jako Pomeranorum dux, Leuticiorum princeps[8].
Udział księcia w V krucjacie[edytuj | edytuj kod]
Udział Kazimierza II w V krucjacie w 1217 jest poświadczony w źródłach i stał się bezsporny. Na Pomorzu Zachodnim ruch krucjatowy był bardzo żywy, co poświadczają Roczniki kołbackie[9]. Książę Kazimierz II wyprawił się ze znacznym orszakiem rycerstwa pomorskiego do Ziemi Świętej. Środki na wyprawę książę zdobył dzięki sprzedaży dwóch wsi klasztorowi darguńskiemu. Flota pomorska, z oddziałami krzyżowców (z Fryzji, Skandynawii, arcybiskupstwa Kolonii i Bremy), zebrała się w końcu maja 1217 u wybrzeży Holandii, a dotarła do Ziemi Świętej wiosną 1218. Krzyżowcy brali udział m.in. w walkach o Damiettę, po jej zdobyciu – w walce o jej obronę w 1219. Pomorscy krzyżowcy powrócili z wyprawy w drugiej połowie 1219[10].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Kazimierz II żonaty był z Ingardą, która w literaturze przedmiotu czasem jest identyfikowana z córką króla duńskiego Waldemara I, bądź jego syna Kanuta VI[3]. Zdaniem Edwarda Rymara (genealoga) – była córką duńskiego możnowładcy Esberna i Heleny (córki jarla szwedzkiego Guttorma)[11]. Z mariażu z Ingardą - Kazimierz miał dwoje dzieci: Elżbietę i Warcisława III[12].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Warcisław I ur. ok. 1091 zm. najp. 9 VIII 1135 |
Heila (Helena)? ur. ? zm. 1128 |
Mieszko III Stary ur. 1122/1125 zm. 13/14 III 1202 |
Eudoksja ur. ? zm. najwcz. 1187 | ||||||||||
| Bogusław I ur. najp. 1127 zm. 18 III 1187 |
Anastazja Mieszkówna ur. prawd. 1164 zm. po 31 V 1240 |
||||||||||||
| Ingarda ur. ok. 1190 zm. 1248 OO ok. 1205–1211 |
Kazimierz II pomorski (ur. p. 1179, zm. 1219) |
||||||||
| Warcisław III ur. ok. 1211 zm. 17 V 1264 |
Elżbieta ur. ok. 1210 zm. zap. 1222 |
||||||||
Śmierć księcia[edytuj | edytuj kod]
Ostatni dokument Kazimierz wystawił w 1219, podczas zjazdu rodzinnego – w obecności Władysława Laskonogiego, księcia wielkopolskiego. Zmarł prawdopodobnie na skutek odniesionych ran po powrocie z Ziemi Świętej. Miejsce jego pochówku jest nieznane[13].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 130-135.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 128, 130.
- ↑ a b c d J.W. Szymański, Książęcy ród Gryfitów, s. 259.
- ↑ a b c K. Kozłowski, J. Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, s. 31.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 129-131.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 133-135.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 134.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 131.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 132.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, s. 133.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 134-135.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 130-135, 151-155.
- ↑ E. Rymar, Rodowód książąt pomorskich, ss. 131-133.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Opracowania[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Kozłowski, Jerzy Podralski, Gryfici. Książęta Pomorza Zachodniego, Szczecin: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, ISBN 83-03-00530-8, OCLC 189424372.
- Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin: Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica, 2005, ISBN 83-87879-50-9, OCLC 69296056.
- Szymański J.W., Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006, ISBN 83-7273-224-8.
Literatura dodatkowa (opracowania)[edytuj | edytuj kod]
- Smoliński M., Potencjalny udział oddziałów zachodniopomorskich w V krucjacie (1217?,1219?), świetle relacji krucjatowych Olivera z Paterborn [w]: Kozłowski K. i Rymar E. (pod red.) Pomorze Militarne XII – XXI wiek, Szczecin 2004, ISBN 83-89341-13-1, ss. 175-200.
Literatura dodatkowa (online)[edytuj | edytuj kod]
- Madsen U., Kasimir II. Herzog in Demmin (niem.), [dostęp 2012-04-13].