Kazimierz Mach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Mach
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1886
Budziwój

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1955
Penley

Przebieg służby
Lata służby

1914–1932

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Komenda Placu Zakopane

Stanowiska

komendant placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Kazimierz Mach

Kazimierz Mach[a] (ur. 18 lutego 1886 w Budziwoju, zm. 9 stycznia 1955 w Penley) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 lutego 1886 we wsi Budziwój, w ówczesnym powiecie rzeszowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Wiktorii z Decowskich. W 1914, po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w stopniu sierżanta w 3 kompanii 2 Pułku Piechoty w składzie II Brygady, od 29 października 1914 był dowódcą plutonu, następnie służył w sztabie jednostki. W ramach II Brygady służył także w 3 Pułku Piechoty. Po leczeniu w 1915, mianowany chorążym piechoty 1 grudnia 1915, później awansowany do stopnia podporucznika piechoty 1 listopada 1916. Po kryzysie przysięgowym był w szeregach Polskiego Korpusu Posiłkowego. Uczestniczył w przejściu w trakcie bitwy pod Rarańczą w połowie lutego 1918. Następnie wstąpił do II Korpusu Polskiego w Rosji, w tym brał udział w bitwie pod Kaniowem, oraz do Polskiej Siły Zbrojnej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 1 października 1920 był pomocnikiem attaché wojskowego i morskiego przy Poselstwie Polskim w Waszyngtonie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 421. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W 1923 był attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Waszyngtonie. Z dniem 15 marca 1924 ze stanowiska attaché wojskowego został przydzielony do Biura Szefa Administracji Armii[3]. Pełniąc służbę dyplomatyczną i sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie. Do 1923 posiadał tytuł adiutanta sztabowego[4][5][6]. Następnie pełnił służbę w Biurze Ogólno Administracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z dniem 31 sierpnia 1927 został przeniesiony w stan nieczynny na okres 12 miesięcy z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[7]. 1 września 1928 został powołany ze stanu nieczynnego i przydzielony do Inspekcji Technicznej Uzbrojenia[8]. W marcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika II referatu poborowego[9]. 1 lutego 1930 został przeniesiony z PKU Nowy Targ na stanowisko oficera placu w Zakopanem[10]. Z dniem 29 lutego 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[11]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 9 stycznia 1955 w Penley.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako Kazimierz II Mach dla odróżnienia od innego oficera o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie Kazimierza I Macha (ur. 3 marca 1879), porucznika rezerwy administracji, dział sanitarny[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1071, 1145.
  2. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 maja 1924, s. 276.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 128, 403, 1547.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 15, 124, 347.
  6. Z polskich placówek zagranicznych. „Światowid”, s. 2, Nr 19 z 13 grudnia 1924. 
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 10 września 1927, s. 275.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 377.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929, s. 102.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 106.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 413.
  12. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 939.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 67.
  14. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-19]..
  15. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  16. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-19]..
  17. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-19]..
  18. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.
  19. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]