Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	10 czerwca 1923
Konsekrator	Jerzy Matulewicz
Współkonsekratorzy	Zygmunt Łoziński; Władysław Bandurski
Współkonsekrowani biskupi
Kazimierz Bukraba	21 sierpnia 1932

Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz
	Biskup tytularny Thyatira
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1865 ; Hoppeniszki
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1940 ; Wilno
	Biskup pomocniczy wileński
Okres sprawowania	1923–1940
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	archidiecezja wileńska
Prezbiterat	23 października 1886
Nominacja biskupia	12 stycznia 1923
Sakra biskupia	10 czerwca 1923
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Mikołaj Michalkiewicz (ur. 1 lutego 1865 w Hoppeniszkach pow. Wiłkomierz na Żmudzi, zm. 16 lutego 1940 w Wilnie) – duchowny katolicki, sufragan wileński.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. Szkołę średnią ukończył w Wilnie. 23 października 1886 wyświęcony na kapłana, po święceniach odbył studia w Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. Wikariusz w Witebsku i Warkowie, proboszcz w Birżagole i Mińsku oraz kapelan twierdzy w Kronsztadzie. Kanonik wileński, protonotariusz apostolski i administrator apostolski diecezji wileńskiej w latach 1907–1918.

11 stycznia 1907 roku został wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa „Oświata” w Mińsku, którego zadaniem było krzewienie polskości na mińszczyźnie, jednak już w następnym roku wyjechał z Mińska, opuszczając zarazem to stanowisko^[1].

Rozwinął działalność charytatywną i oświatową wśród Polaków na Wileńszczyźnie; zwolennik jej przyłączenia do Polski. Aresztowany przez Niemców i osadzony w klasztorze w Nadrenii. 12 stycznia 1923 mianowany biskupem pomocniczym wileńskim i biskupem tytularnym Thyatira, sakrę biskupią przyjął 10 czerwca 1923 z rąk abp. Jerzego Matulewicza. Wikariusz kapitulny w latach 1925–1927.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1938)^[2]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 34–37.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za długoletnią i ofiarną pracę społeczną i narodową”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bishop Kazimieras Mikalojus Michalkiewicz (ang.)
PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w Latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .
Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

[tarasiuk-1] Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 34–37.

[2] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za wybitne zasługi na polu pracy społecznej”.

[3] M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za długoletnią i ofiarną pracę społeczną i narodową”.

[a-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Białystok

[1]

[2]

[3]

[A]