Kazimierz Pławski

Kazimierz Pławski
	; Kazimierz Pławski w roku 1929
	generał dywizji
Pełne imię i nazwisko	Kazimierz Fryderyk Pławski
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1877 ; Jedwabno
Data i miejsce śmierci	12 listopada 1969 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie; ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Fryderyk Pławski (ur. 5 marca 1877 w Jedwabnie, zm. 12 listopada 1969 w Warszawie) – generał dywizji inżynier Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Fryderyk Pławski urodził się 5 marca 1877 roku w Jedwabnie, w rodzinie Bolesława, majora armii rosyjskiej, i Jadwigi ze Szwarców^[1]. Kształcił się w Korpusie Kadetów w Moskwie. Od 1898 roku oficer zawodowy rosyjskiej artylerii. W 1905 roku, w stopniu kapitana, ukończył Akademię Artylerii w Petersburgu. W latach 1914–1917, w stopniu pułkownika, walczył na froncie austriackim i niemieckim, ostatnio jako pomocnik szefa artylerii frontu. Od listopada 1917 roku do lutego 1918 roku dowódca I Brygady Artylerii i inspektor artylerii w I Korpusie Polskim w Rosji, odcięty od Korpusu w czasie walk.

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. Do stycznia 1919 roku był pomocnikiem szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a do marca 1919 roku pomocnikiem kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych. W marcu 1919 roku został oficerem do specjalnych zleceń Ministra Spraw Wojskowych. Od 28 maja 1919 roku pełnił obowiązki inspektora artylerii III Korpusu Armii Polskiej we Francji. W grudniu 1919 roku znalazł się w składzie Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu.

W marcu 1920 roku powrócił do kraju i objął dowództwo II Brygady Artylerii Legionów. Na tym stanowisku 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika artylerii, w grupie oficerów „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”^[2]. Wziął udział w bitwie niemeńskiej^[3]. W październiku 1920 roku został słuchaczem kursów dla wyższych dowódców, a po jego ukończeniu wykładowcą i zastępcą dyrektora nauk tych kursów. 1 czerwca 1921 roku znów pełnił służbę na stanowisku dowódcy II Brygady Artylerii Legionów, pozostając w ewidencji 2 pułku artylerii polowej Legionów^[4]. 17 grudnia 1921 roku został szefem Wydziału Artylerii Departamentu III Ministerstwa Spraw Wojskowych.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów. 10 listopada 1922 roku został mianowany zastępcą szefa Departamentu III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5]. W kwietniu 1924 roku został mianowany szefem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. 25 października 1926 roku został przeniesiony do dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[6]^[7]. Osiadł w Warszawie. 27 marca 1939 roku został powołany do służby czynnej i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych, lecz bez powierzenia konkretnej funkcji.

W 1945 roku zgłosił się do służby w Ludowym Wojsku Polskim i został wyznaczony na szefa Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej. W 1947 roku w stanie spoczynku. Do 1949 roku pracował w Wojskowej Akademii Technicznej i w Instytucie Mechaniki w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B18-4-7)^[8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[9]^[10]
Krzyż Walecznych^[9]
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (zwer. 2 lutego 1959)^[11]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[9]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[9]
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (9 maja 1946)^[11]
Medal za Warszawę 1939-1945 (1 marca 1946)^[11]
Komandor Orderu Orła Białego (Jugosławia)^[9]
Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)^[9]
Kawaler Orderu Legii Honorowej^[1]
Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)^[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Stawecki 1994 ↓, s. 254.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 r., poz. 547. Według Witolda Jarno, Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7, s. 107, dowodził brygadą od sierpnia 1920 roku do 1921 roku.
↑ Marek Tarczyński, Andrzej Bartnik: Bitwa Niemeńska 29 VIII-18 X 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 1998, s. 559
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 280, 822.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 963.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
↑ Stawecki 1994 ↓, s. 254, autor jako datę przeniesienia w stan spoczynku podał 17 marca 1927 roku, czyli dzień opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk..
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 578.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.
↑ ^a ^b ^c Zbigniew Krotke: Polski Krzyż Zasługi 1923-2000. Dzieje i katalog. Białystok, Lublin: PTN, 2010, s. 108. ISBN 978-83-896162-1-0

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, t. III (M-S), Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, ISBN 978-83-7611-712-6.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Pławski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-04-15].

[CITEREFStawecki1994254-1] Stawecki 1994 ↓, s. 254.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 9 czerwca 1920 r., poz. 547. Według Witolda Jarno, Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921, Wydawnictwo Ibidem, Łódź 2003, ISBN 83-88679-31-7, s. 107, dowodził brygadą od sierpnia 1920 roku do 1921 roku.

[3] Marek Tarczyński, Andrzej Bartnik: Bitwa Niemeńska 29 VIII-18 X 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 1998, s. 559

[CITEREFSpis_oficerów1921280,_822-4] Spis oficerów 1921 ↓, s. 280, 822.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_58_z_23_grudnia_1922_roku,_s._963-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922 roku, s. 963.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_9_z_17_marca_1927_roku,_s._70-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.

[CITEREFStawecki1994254,_autor_jako_datę_przeniesienia_w_stan_spoczynku_podał_17_marca_1927_roku,_czyli_dzień_opublikowania_Dziennika_Personalnego_MSWojsk.-7] Stawecki 1994 ↓, s. 254, autor jako datę przeniesienia w stan spoczynku podał 17 marca 1927 roku, czyli dzień opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk..

[8] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[sl-9] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 578.

[10] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.

[pkz-11] Zbigniew Krotke: Polski Krzyż Zasługi 1923-2000. Dzieje i katalog. Białystok, Lublin: PTN, 2010, s. 108. ISBN 978-83-896162-1-0

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]