Kazuo Sakamaki
| |
 Kaigun-shōipodporucznik marynarki | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1940–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
HA-19 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
Kazuo Sakamaki (jap. 酒巻和男 Sakamaki Kazuo; ur. 8 listopada 1918 w Awie w prefekturze Tokushima, zm. 29 listopada 1999[1]) – podporucznik Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, pierwszy jeniec japoński, który trafił do niewoli amerykańskiej podczas wojny na Pacyfiku.
Zarys biografii[edytuj | edytuj kod]
W 1940 ukończył Akademię Cesarskiej Marynarki Wojennej. Następnie został skierowany do służby na okrętach podwodnych.
Był jednym z dziesięciu marynarzy (pięciu oficerów i pięciu podoficerów) tworzących dwuosobowe załogi miniaturowych okrętów podwodnych typu „Ko-hyoteki”, które podczas japońskiego nalotu na Pearl Harbor miały zaatakować tamtejszą bazę US Navy. W trakcie akcji zginął jego współzałogant Kiyoshi Inagaki, zaś ich okręt HA-19 osiadł na mieliźnie na Waimanalo Beach. Sakamaki podjął próbę zniszczenia jednostki, lecz ładunki wybuchowe nie eksplodowały. W rezultacie został odnaleziony i ujęty, stając się pierwszym jeńcem japońskim, który trafił do niewoli amerykańskiej podczas II wojny światowej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazuo Sakamaki, 81, Pacific P.O.W. No. 1, „The New York Times” (ang.) [2016-05-15]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazuo Sakamaki, 81, Pacific P.O.W. No. 1, „The New York Times” (ang.) [2016-05-15]
- Martin Gilbert, Druga Wojna Światowa, s. 336