Kefar Gidon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kefar Gidon
‏כפר גדעון‎
Ilustracja
Klub młodzieżowy w Kefar Gidon
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Jezreel

Samorząd Regionu

Emek Jizre’el

Wysokość

94 m n.p.m.

Populacja (2013)
• liczba ludności


298

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kefar Gidon”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kefar Gidon”
Ziemia32°38′36″N 35°17′28″E/32,643333 35,291111

Kefar Gidon (hebr. כפר גדעון; ang. Kfar Gidon lub Kefar Gid'on) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Moszaw Kefar Gidon jest położony na wysokości 94 metrów n.p.m. w centralnej części intensywnie użytkowanej rolniczo Doliny Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Okoliczny teren jest płaski, i delikatnie opada w kierunku południowo-zachodnim. W odległości 3 km na północ od osady wznoszą się stoki masywu górskiego Hare Nacerat, który ciągnie się na północny wschód w kierunku do miasta Nazaret. Na wschód i południe od kibucu przepływa strumień Adaszim. W odległości 2,5 km na południowym wschodzie znajduje się masyw góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.). W jego otoczeniu znajduje się miasto Afula, moszawy Ha-Jogew, Kefar Baruch, Tel Adaszim i Balfurja, kibuc Mizra, oraz wioska komunalna Achuzzat Barak.

Kefar Gidon jest położony w Samorządzie Regionu Emek Jizre’el, w Poddystrykcie Jezreel, w Dystrykcie Północnym Izraela.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy w 1922 roku formalnie utworzyli na tym obszarze Mandat Palestyny. Stworzyło to warunki do rozwoju osadnictwa żydowskiego w Palestynie. W latach 20. XX wieku organizacje syjonistyczne wykupiły znaczne grunty w Dolinie Jezreel. W takich okolicznościach w 1923 roku powstał moszaw Kefar Gidon[1]. Został on nazwany na cześć biblijnego bohatera Gedeona, który przebywał w tej okolicy[a]. Grupa założycielska składała się z żydowskich imigrantów z Transylwanii, których do aliji zachęcił rabin Mosze Szmuel Glasner z miasta Kluż. Byli to zwolennicy syjonizmu religijnego[2]. Żydowski Fundusz Narodowy przekazał obszar o powierzchni 4 tys. hektarów, planując że w nowej osadzie zamieszka 40 rodzin. Początkowo w moszawie osiedliło się 6 rodzin, i każda z nich otrzymała 79 hektarów ziemi. W przeciągu roku w osadzie zamieszkały kolejne rodziny[3]. Pierwsi pionierzy nie posiadali żadnego doświadczenia z rolnictwem, a dodatkową trudnością był brak dostępu do wody. Przez pierwsze dwa lata wodę dostarczano z sąsiedniego kibucu Balfurja. Starając się wesprzeć rozwój moszawu, organizacje syjonistyczne udzieliły pomocy sadząc drzewa owocowe, winnicę i zakładając hodowlę bydła mlecznego[4]. Mleko było dostarczane na stację kolejową Afula i linią kolejową Doliny dostarczane do Hajfy[5]. Poszukując skutecznego rozwiązania narastającego konfliktu izraelsko-arabskiego w dniu 29 listopada 1947 roku została przyjęta Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181. Zakładała ona między innymi, że moszaw Kefar Gidon miał znaleźć się w granicach nowo utworzonego państwa żydowskiego[6]. Arabowie odrzucili tę Rezolucję i dzień później doprowadzili do wybuchu wojny domowej w Mandacie Palestyny. Na samym jej początku siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej zajęły pobliskie wioski i sparaliżowały żydowską komunikację w regionie. Dopiero działania podjęte podczas I wojny izraelsko-arabskiej w 1948 roku zabezpieczyły całą Dolinę Jezreel, umożliwiając dalszy rozwój żydowskiego osadnictwa. Po wojnie w moszawie osiedlili się nowi imigranci, będący ultraortodoksami. Między obydwoma społecznościami wystąpiły sprzeczności, w wyniku których w 1956 roku doszło do wewnętrznego rozłamu. Utworzono wówczas dwa odrębne moszawy: ultraortodoksyjny Kefar Gidon i mniej religijny moszaw Talmej Gidon. Dwie osady rozwijały się obok siebie. Dopiero na początku XXI wieku doszło do ich ponownego zjednoczenia[7][8].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Większość mieszkańców moszawu jest Żydami. Tutejsza populacja jest religijna i świecka[9][10]:

Gospodarka i infrastruktura[edytuj | edytuj kod]

Gospodarka moszawu opiera się na intensywnym rolnictwie. Część mieszkańców dojeżdża do pracy poza moszawem. W moszawie znajduje się sklep wielobranżowy i warsztat mechaniczny.

Transport[edytuj | edytuj kod]

Przez centrum moszawu przebiega droga ekspresowa nr 60 (pod drogą znajduje się podziemny tunel umożliwiający komunikację pomiędzy dwoma częściami osady), którą jadąc na południe dojeżdża się do moszawu Balfurja i dalej do miasta Afula, lub jadąc na północ dojeżdża się do moszawów Mizra i Tel Adaszim, oraz skrzyżowania z drogą nr 73.

Edukacja i kultura[edytuj | edytuj kod]

Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkół w kibucu Mizra. W moszawie jest ośrodek kultury z biblioteką, sala sportowa i boisko.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Na wschód od wioski wznosi się niewielkie wzgórze Tel Adaszim (129 metrów n.p.m.), na którym znajduje się stanowisko archeologiczne. Odnaleziono tutaj artefakty z okresów perskiego, helleńskiego, rzymskiego, bizantyjskiego i islamskiego. Obszar wzgórza jest zalesiony. Natomiast w pewnej odległości na zachód od moszawu jest położony Rezerwat przyrody Balfurja, który chroni pozostałości naturalnych bagien Doliny Jezreel[11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

  • Gidona - pobliska wieś o podobnej nazwie.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zobacz: Księga Sędziów 7,1: „Wstał więc o świcie Jerubbaal, czyli Gedeon, wraz z całym zgromadzonym ludem i rozbił obóz u źródeł Charod. Obozowisko Madianitów leżało na północ od pagórka More w dolinie.” Tłumaczenie według Biblii Tysiąclecia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kefar Gid'on. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2012-10-29]. (hebr.).
  2. Kefar Gidon. „Do'ar ha-Jom”, 1923-05-23. [dostęp 2015-03-20]. (hebr.). 
  3. Dolina. „Do'ar ha-Jom”, 1926-07-05. [dostęp 2015-03-20]. (hebr.). 
  4. Kefar Gidon. „Davar”, 1926-03-15. [dostęp 2015-03-20]. (hebr.). 
  5. Tel Adaszim. „Davar”, 1926-07-08. [dostęp 2015-03-20]. (hebr.). 
  6. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2015-03-20]. (ang.).
  7. Kefar Gid'on. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2012-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (hebr.).
  8. Kefar Gid'on. [w:] RomGalil [on-line]. [dostęp 2012-10-29]. (hebr.).
  9. Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-10-29]. (hebr.).
  10. Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2012-10-29]. (hebr.).
  11. Balfouriya - Tell Yifar. [w:] Bible Walks [on-line]. [dostęp 2015-03-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]