Ken Duken

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Duken
Ilustracja
Ken Duken (2012)
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1979
Heidelberg, Niemcy

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, scenarzysta

Współmałżonek

Marisa Leonie Bach (od 2000)

Lata aktywności

od 1997

Strona internetowa
Duken na Berlin Film Festival 2009

Ken Duken (ur. 17 kwietnia 1979 w Heidelbergu) – niemiecki aktor, reżyser, producent i scenarzysta[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Heidelbergu[2] jako syn aktorki teatralnej Christiny Loeb i lekarza[3][4]. Jego przodkowie byli niemieckimi marynarzami[5]. Dorastał ze starszą siostrą Annaleną (ur. 18 maja 1975)[6].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Karierę aktorską rozpoczął w 1997 od występu w spektaklu Friedricha Dürrenmatta Wizyta starszej pani. Rok później trafił na mały ekran w telewizyjnym filmie kryminalnym Krwawy serio (Blutiger Ernst, 1998) i dramacie Julia (Julia – Kämpfe für deine Träume!, 1998). Jego debiutem kinowym była drugoplanowa postać Lasera w dramacie sensacyjnym Schlaraffenland (1999) u boku Franki Potente.

Za rolę Maxa w melodramacie komediowym Pocałunek i bieg (Kiss and Run, 2002) otrzymał nagrodę im. Adolfa Grimme[7]. W telewizyjnym dramacie historycznym ZDF August pierwszy cesarz (Imperium: Augustus, 2003) z Peterem O’Toole i Benjaminem Sadlerem zagrał Marka Agrypę. Na planie dramatu Nitschewo (2003) spotkał się z Danielem Olbrychskim. Jego debiutancki film krótkometrażowy Według innego punktu widzenia (From Another Point of View, 2003) przyniósł mu nominację do nagrody na Festiwalu Max Ophüls w Saarbrücken[7]. W telewizyjnym thrillerze Tato (Entrusted, 2003) wystąpił u boku Klausa Maria Brandauera i Thierry'ego Lhermitte.

Za postać Adriana w dreszczowcu Śmiertelna dywersja (Tödlicher Umweg, 2004) odebrał nagrodę Undine w Baden (Austria)[7]. W biograficznym dramacie Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato Papa, 2005) z główną rolą Piotra Adamczyka i udziałem Raoula Bovy wystąpił w roli Adama Zielińskiego. Za rolę trenera Toniego w dramacie sportowym Inna liga (Eine Andere Liga, 2005) został uhonorowany nagrodą Platinum na Monte-Carlo Comedy Film Festival w Monako[7]. Zagrał główną rolę pirata Klausa Störtebekera w telefilmie przygodowym Klaus Stoertebeker: Pirat z Północy (Störtebeker, 2006). W telewizyjnej adaptacji powieści Lwa Tołstoja Wojna i pokój (2007) u boku Alessio Boni, Benjamina Sadlera i Malcolma McDowella pojawił się jako Anatole Kuragin. W dramacie wojennym Quentina Tarantino Bękarty wojny (Inglourious Basterds, 2009) z udziałem Brada Pitta, Christopha Waltza i Tila Schweigera wystąpił jako niemiecki żołnierz[8][9].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 2000 ożenił się z Marisą Leonie Bach[10], z którą ma syna Viggo (ur. w październiku 2009)[11][12][13].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Nagroda Kategoria Film Rola Rezultat
2000 New Faces Award, Niemcy Nowa Twarz Schlaraffenland (1999) Laser Nominacja
2004 Undine Award, Austria Najlepszy Młody aktor charakterystyczny Śmiertelna dywersja (Tödlicher Umweg, 2004) Adrian Wygrana
2005 Max Ophüls Festival Najlepszy film krótkometrażowy Z innego punktu widzenia (From Another Point of View, 2003) Nominacja
Adolf Grimme Award Najlepszy aktor Pocałunek i bieg (Kiss and Run, 2002) Max Wygrana
Monte-Carlo Comedy Film Festival/Nagroda Jury Najlepszy aktor Inna liga (Eine Andere Liga, 2005) Toni Wygrana
2006 Undine Awards, Austria Najlepszy Młody Aktor Nominacja
2008 Undine Awards, Austria Najlepszy Młody Aktor Wygrana
2008 Franz Hofer Ehren Award[14] Wygrana
2009 Bavarian TV Award Najlepszy Aktor w Filmie zrealizowanym dla telewizji Willkommen zuhause (2008) Ben Winter Wygrana
2011 Monte-Carlo TV Festival/Złota Nimfa Najlepszy Występ Aktora w miniserialu Zatonięcie Laconii (The Sinking of the Laconia, 2010) Werner Hartenstein Nominacja
2012 Kurier ROMY Najpopularniejszy Gwiazdor Nominacja
Deutscher Fernsehpreis Najlepszy miniserial Tonąca Lakonia (The Sinking of the Laconia, 2011) Werner Hartenstein Nominacja
2013 International Emmy Award Najlepszy film TV/miniserial Dzień na cud (Das Wunder von Kärnten, TV-2011) Markus Höchstmann Wygrana
Deutscher Fernsehpreis Najlepszy miniserial Tajemnice hotelu Adlon (Das Adlon. Eine Familiensaga, serial TV-2013) Julian Zimmermann Wygrana
2015 Jupiter Award Najlepszy Aktor w Filmie zrealizowanym dla telewizji Dr. Gressmann zeigt Gefühle (TV, 2014) prawnik dr Philipp Gressmann Wygrana

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1998: Krwawy serio (Blutiger Ernst, TV)
  • 1998: Julia (Julia – Kämpfe für deine Träume!, TV) jako Jens Leininger
  • 1999: Schlaraffenland jako Laser
  • 2000: Gran Paradiso jako Mark
  • 2001: 100 Pro jako Floh
  • 2002: Pocałunek i bieg (Kiss and Run) jako Max
  • 2002: Telefon 110 (Polizeiruf 110, serial TV) jako Arndt Weinert
  • 2003: Nitschewo jako Jim
  • 2003: Tato (Entrusted, TV) jako Jürgen Müller
  • 2003: August pierwszy cesarz (Imperium: Augustus, TV) jako Marek Agrypa
  • 2004: Śmiertelna dywersja (Tödlicher Umweg) jako Adrian
  • 2005: Inna liga (Eine Andere Liga) jako Toni
  • 2005: Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato Papa, TV) jako Adam Zieliński
  • 2006: Klaus Stoertebeker: Pirat z Północy (Störtebeker, TV) jako Klaus Störtebeker
  • 2007: Ali Baba i czterdziestu rozbójników (Ali Baba et les 40 voleurs, TV) jako Séraphin
  • 2007: Wojna i pokój (War and Peace, TV) jako Anatole Kuragin
  • 2008: Max Manus jako Siegfried Fehmer
  • 2008: Król Drozdobrody (König Drosselbart, TV) jako książę Richard („Drozdobrody”)
  • 2009: Dystans (Distanz) jako Daniel Bauer
  • 2009: Ogień! (Fire!) jako Ian
  • 2009: Bękarty wojny (Inglourious Basterds) jako Niemiecki żołnierz/Mata Hari
  • 2009: Miłość z przedszkola 2 (Zweiohrküken) jako Ralf Berger
  • 2010: Kajínek (Akte Kajínek) jako Bukovský
  • 2010: Der Kriminalist (serial TV) jako Pfarrer Johannsen
  • 2010: Pius XII. (TV) jako Hauptmann von Goedel
  • 2011: Miejsce zbrodni (Tatort, serial TV) jako Christian Marschall
  • 2011: Carl & Bertha (TV) jako Carl Benz
  • 2011: Na desce (Chalet Girl) jako Mikki
  • 2012: Dwa życia (Zwei Leben) jako Sven Solbach
  • 2013: Die Männer der Emden (TV) jako porucznik Karl Overbeck
  • 2013: Robin Hood jako Alexander Scholl
  • 2013: Tajemnice hotelu Adlon (Das Adlon. Eine Familiensaga, serial TV) jako Julian Zimmermann
  • 2014: Romeo i Julia (Romeo and Juliet, serial TV) jako Merkucjo
  • 2014: Coming In jako Robert
  • 2014: Saga Wikingów (Northmen – A Viking Saga) jako Thorald
  • 2014: Telefon 110 (Polizeiruf 110, serial TV) jako Joachim von Cadenbach
  • 2014: Dr. Gressmann zeigt Gefühle (TV) jako prawnik dr Philipp Gressmann
  • 2015: Frau Müller muss weg! jako Patrick Jeskow
  • 2019: Traumfabrik jako Alex Hellberg
  • 2019: Wiking i magiczny miecz (Vic the Viking and the Magic Sword) jako Leif (wersja niemiecka, głos)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ken Duken. DieKinokritiker.de. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  2. Ken Duken. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-11-29]. (ang.).
  3. Im Porträt: Der Marathon-Mann – Medien. Tagesspiegel. [dostęp 2015-11-29]. (ang.).
  4. Ken Duken – Auf dem Weg zum Weltstar?. SWR.de. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  5. Ken Duken – der beste Kapitän seit Prochnow im „Boot“. Bild.de. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  6. Annalena Duken. DieKinokritiker.de. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  7. a b c d Ken Duken Awards. FamousFix. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  8. Mann mit unbegrenzten Möglichkeiten. Faz.net. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  9. Ken Duken – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-11-29]. (ang.).
  10. Ken Duken Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).
  11. Ken Duken und Marisa Leonie Bach. „Glamour”. [dostęp 2015-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)]. (niem.).
  12. Ken Duken: Völlig verändert durch Söhnchen Viggo. Bunte. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  13. Ken Duken und Ehefrau Marisa Leonie Bach. Red Carpet. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).
  14. Duken, Ken. Der Deutscher Fernsehpreis. [dostęp 2015-11-29]. (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]