Ken Marshall

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Marshall
Imię i nazwisko

Kenneth Marshall

Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1950
Nowy Jork

Zawód

aktor

Współmałżonek

Linda (od 1974)

Lata aktywności

od 1974

Kenneth „Ken” Marshall (ur. 27 czerwca 1950 w Nowym Jorku) – amerykański aktor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku[1][2] jako drugie z sześciorga dzieci. Dorastał ze starszą siostrą, trzema młodszymi siostrami i młodszym bratem. W 1968 ukończył St. Joseph High School w St. Joseph w Michigan. Po grze na skrzypcach w liceum w musicalach, Marshall spróbował szczęścia na scenie i został obsadzony jako Curley w inscenizacji Oklahoma!. Uczęszczał do college’u w Michigan, gdzie otrzymał tytuł licencjata na podwójnym kierunku medycyny i literatury angielskiej. Następnie zdobył tytuł magistra dramatu na Uniwersytecie Michigan. Przez cztery lata studiował na wydziale dramatu w Juilliard School z takimi jak Christopher Reeve, Robin Williams i Kelsey Grammer.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Występował w przedstawieniach off-Broadwayowskich: Perykles, książę Tyru (1974) jako pirat[3], Hamlet (1975) jako Marcellus[4], Becoming Memories (1983) jako Clyde[3], The Playboy of the Western World (1985) w roli Christophera Mahona[4], The Mound Builders (1986) jako dr Dan Loggins[4], Kaligula (1986) w roli cesarza rzymskiego Kaliguli[4] i Quiet in the Land (1986) jako Pan O’Rourke[4]. W 1980 trafił na Broadwayu w roli Tony’ego w musicalu West Side Story[5].

Karierę ekranową rozpoczął od udziału w dramacie Tilt (1979) z Brooke Shields w roli tytułowej, seryjnym westernie Metro-Goldwyn-Mayer How the West Was Won (1979) jako szeregowiec Andrew Willow, dramacie biograficznym Liliany Cavani Skóra (La Pelle, 1981) u boku Marcella Mastroianni[6]. Był na okładkach magazynów takich jak „L’Uomo Vogue” (w lipcu 1981) i „Bravo” (w grudniu 1983). Wcielił się w autentyczną postać weneckiego kupca i podróżnika Marco Polo we włoskim miniserialu przygodowym Marco Polo (1982). Pozycję w Hollywood zapewnił mu sensacyjny film fantasy Krull (1983)[7], gdzie zagrał księcia Colwyna, który walczy latającym magicznym dyskiem w kształcie gwiazdy shuriken, a jego wrogiem jest wielka bestia, która podróżuje po przestrzeni kosmicznej Czarną Fortecą. Wystąpił u boku Farrah Fawcett w telewizyjnym dramacie biograficznym TNT Margaret Bourke-White (1989).

Pojawiał się gościnnie w serialach, m.in.: Słoneczny patrol (Baywatch, 1989), Detektyw Hunter (Hunter, 1991), Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings, 1993) i JAG – Wojskowe Biuro Śledcze (JAG, 2001). Stał się znany telewidzom jako zastępca komandora Michael Eddington w serialu Star Trek: Stacja kosmiczna (1994-1997).

W 2019 został wprowadzony do Hall of Fame SJHS Performing Arts Center[8].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ożenił się z Lindą, z którą ma dwójką dzieci, córkę Amandą i syna Allena.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy
  • 1979: Tilt jako Neil Gallagher
  • 1981: Skóra (La Pelle) jako Jimmy Wren
  • 1982: Claws jako lekarz
  • 1983: Krull jako książę Cowlyn
  • 1987: Stay Awake
  • 1989: Bogowie muszą być szaleni 2 (The Gods Must Be Crazy II) jako organizator spotkania
  • 1989: Brutalna sława (Brutal Glory)Stephen Ainslee
  • 1989: Margaret Bourke-White (TV) jako Chappie
  • 1990: Burndown jako burmistrz
  • 1993: Wiadomość z Wietnamu (Message from Nam, TV) jako dr George Andrews
  • 1994: Marie s’en va t-en guerre (TV) jako stary człowiek
  • 1994: Berlin’39 jako Hans
  • 1994: Bursztynowe fale (Amberwaves) jako Dean Deamon
  • 1994: Wdowa po konfederacie mówi wszystko (Oldest Living Confederate Widow Tells All, TV) jako Ned (45)
  • 1997: Banda Czarnej Chusty (Black Velvet Band, TV) jako kierowca gokartów
  • 1998: Operacja Delta Force II (Operation Delta Force II: Mayday, TV) jako członek rządu rosyjskiego
  • 2000: Gdzie jest mój syn/Trzymany w Hawanie (Dov’è mio figlio, TV) jako Cameron Ellis
  • 2001: Zulus Chaka: Cytadela (Shaka Zulu: The Citadel, TV) jako Henry Francis Fynn
Seriale
  • 1979: How the West Was Won jako szeregowiec Andrew Willow
  • 1982–1983: Marco Polo jako Marco Polo
  • 1988: Policjantki z FBI (Feds) jako Brent Shepard
  • 1989: Gorączka nocy (In The Heat Of The Night) jako Stephen Ainslee
  • 1989: Słoneczny patrol (Baywatch) jako Chuck
  • 1991: Zagubiony w czasie (Quantum Leap) jako Rodney Owens
  • 1991: Detektyw Hunter (Hunter) jako profesor Gleason
  • 1992: The Commish jako Sullivan Godfrey
  • 1993: Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings) jako Bill Marshall
  • 1994-1997: Star Trek: Stacja kosmiczna (Star Trek: Deep Space Nine, serial TV) jako Michael Eddington
  • 1997: Jedwabne pończoszki (Silk Stalkings) jako Egan / Babalocia
  • 1998: Pensando all’Africa
  • 2001: JAG – Wojskowe Biuro Śledcze (JAG) jako kapitan O’Bryan
  • 2003: Bez pardonu (The District) jako barman

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ken Marshall Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  2. Ken Marshall. FamousFix. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  3. a b Kenneth Marshall. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  4. a b c d e Ken Marshall. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  5. Ken Marshall. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  6. Ken Marshall. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  7. Ken Marshall Filmography. AllMovie. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).
  8. 6 to enter SJHS Performing Arts Center Hall of Fame. The Herald Palladium. [dostęp 2022-01-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]