Kenwa Mabuni
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
instruktor karate |
Kenwa Mabuni (jap. 摩文仁賢和 Mabuni Kenwa; ur. na Okinawie 14 listopada 1889, zm. 23 maja 1952) – mistrz karate, twórca stylu shitō-ryū.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kenwa Mabuni urodził się w szanowanym klanie szlacheckim Ka. Podobno jego przodkiem (17 pokoleń wcześniej) był półlegendarny wojownik Kenio Oshiro – założyciel klanu Ka. Od tamtej pory męskim potomkom nadawano imiona zawierające ideogram „ken”. Praktykę rozpoczął w wieku 13 lat w Shuri u mistrza Ankō Itosu i przez 5 lat poznawał dojrzałą formę stylu shorin-ryu. Następnie, od ok. 1908 r. w Naha uczył się stylu shorei-ryu od drugiego wielkiego mistrza – Kanryō Higashionna (wymowa okinawska - Higaonna) oraz władania długim kijem (bo-jutsu) i trójzębem (sai) od mistrzów Aragaki, Tawada, Soeishi[1]. Zainteresowany chińskim rodowodem karate poznał także styl białego żurawia dzięki lekcjom Woo Yin Gue (zwanego Go Kenki). W 1925 r. Mabuni zrezygnował z zawodu policjanta (który wykonywał 10 lat) i całkowicie poświęcił się karate. Nauczał w Szkole Rybackiej, Seminarium Nauczycielskim, Akademii Policyjnej, wreszcie otworzył własne dojo „Okinawa Karate-do”. W 1927 r. poznał słynnego Jigoro Kano – twórcę judo – który zachęcał go do popularyzowania karate[2]. W 1929 r. Mabuni postanowił na stałe przeprowadzić się do Osaki (wielki port na wyspie Honsiu), gdzie na kilku uczelniach i w policji zaczął nauczać karate. Dojo Kenwy Mabuniego w Osace nosiło nazwę Yōshūkan: (jap. „szkoła wznoszenia się ponad siebie”). Nazwę tę zmienił w 1930 r. na shitō-ryū, co stanowiło uhonorowanie mistrzów Itosu i Higashionna. Pierwszy znak nazwiska Itosu (ito) można przeczytać także – "shi", a pierwszy znak nazwiska Higashionna – (Higashi) może brzmieć "to". Ryu to – styl, szkoła. Pod tą nazwą – Shito-ryu Kenpo Karate-do styl Mabuniego został zarejestrowany w Butoku-kai (ówczesnej Federacji Sztuk Walki) w 1939 roku[3]. Jednocześnie Kenwa Mabuni starał się położyć fundamenty pod organizacyjny rozwój karate-do oraz swojego stylu. Jako pierwszy spośród mistrzów spisał techniki i koncepcje treningowe w swoistym „podręczniku”. W 1931 r. stworzył organizację Dai-Nihon Karate-do Kai (Ogólnojapońska Federacja Karate-do), później przekształconą w Nihon Karate-do Kai, a następnie w Nihon Karate-do Shito-kai. Kenwa Mabuni szczególnie przyjaźnił się z twórcą gōjū-ryū Chōjunem Miyagi oraz shindo-jinen-ryu Yasuhiro Konishi. Był, podobnie jak Gichin Funakoshi, zwolennikiem popularyzacji karate. Sukcesorami Kenwy Mabuniego byli jego najbardziej zaawansowani uczniowie (Manzo Iwata, Ryusho Sakagami, Chojiro Tani) oraz jego synowie: starszy Kenei i młodszy Kenzo. Manzo Iwata (1924–1993) i Kenei Mabuni (1918–2015) przejęli po założycielu stylu istniejącą do dziś organizację Shito-kai. Aktualnym sandaime (trzeciej generacji) sōke stylu shitō-ryū jest syn Keneia – Kenyu Mabuni (ur. 1951). Uroczystość nadania tytułu odbyła się w Osace, w lutym 2016 r.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kenei Mabuni, Empty Hand. The Essence of Budo Karate, Chemnitz 2009, ISBN 978-3-938305-13-3, s. 32-33 oraz 47
- ↑ Mabuni, op.cit. s.47-50
- ↑ Gabrielle & Roland Habersetzer: Encyclopédie des arts martiaux de l'Extrême-Orient, Ed. Amphora, Paris 2004, ISBN 2-85180-660-2, s. 442
- ↑ Soke Mabuni Kenyu. ISKK. [dostęp 2023-06-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-01)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kenei Mabuni: Empty hand. The essence of Budo Karate, Palisander Verlag, Chemnitz 2009, ISBN 978-3-938305-13-3
- Gabrielle & Roland Habersetzer: Encyclopédie des arts martiaux de l'Extrême-Orient, Amphora, Paris 2004, ISBN 2-85180-660-2
- Hidetoshi Nakahashi: Shito-ryu Karate-do, Saditrep, 1985, ISBN-10 2901551319, ISBN 978-2901551317