Keson (konstrukcja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Keson (nurkowanie))
Schemat kesonu otwartego

Keson (fr. caisson) – skrzynia stalowa lub żelbetowa, posiadająca szczelne ściany i otwarte dno. Służąca do prowadzenia w niej prac hydrotechnicznych w gruntach nawodnionych lub pod poziomem wody[1][2]. Stosowana przy budowie filarów mostów i nabrzeży portowych[3].

Rodzaje[edytuj | edytuj kod]

Fundament na kesonach[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj fundamentu pośredniego, dolne krawędzie ścian skrzyni wyposażone są w stalowe ostrza, ułatwiające zagłębianie się kesonu podczas usuwania gruntu[5]. Przygotowaną uprzednio skrzynię umieszcza się na miejscu budowy i uszczelnia miejsce styku ścian z glebą. Żeby usunąć wodę z wnętrza, jak i zapobiec jej napływaniu, w komorze zwiększa się ciśnienie w miarę zwiększania się głębokości opuszczenia kesonu. Maksymalne ciśnienie ograniczone jest wytrzymałością ludzkiego organizmu na obecność azotu (zobacz narkoza azotowa) i wynosi do 4 at ponad normalne ciśnienie atmosferyczne, co odpowiada zagłębieniu się na ok. 35 m. Żeby zrównoważyć siłę wyporu i ułatwić osuwanie się skrzyni, strop dociąża się w miarę wykonywania prac budowlanych. Po osiągnięciu wymaganej głębokości wnętrze kesonu zalewa się betonem, wykonując w ten sposób fundament[1].

Ratownictwo morskie[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli naprawy wymaga podwodna część kadłuba statku, a nie ma możliwości dokowania, stosuje się keson o kształcie skrzyni bez jednej ściany bocznej, przylegającej do krzywizny kadłuba. Po uszczelnieniu i odpompowaniu wody uzyskuje się dostęp do rejonów wymagających naprawy, jednocześnie uszczelniając przebicie i zabezpieczając pływalność jednostki. Kesony mogą osłaniać przebicia o powierzchni kilkudziesięciu metrów kwadratowych[6].

Choroba kesonowa[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Choroba kesonowa.
Rysunek kesonu otwartego z 1846 roku

Ze względu na brak prawidłowej (tzn. powolnej) dekompresji, u ludzi pracujących w kesonach rozwijała się choroba dekompresyjna. Opisana po raz pierwszy w 1854 we Francji, zaobserwowano ją u górników pracujących w pierwszej na świecie kopalni, w której zastosowano kesony ze zwiększonym ciśnieniem. Określenia „choroba kesonowa” użyto przy opisywaniu choroby występującej u robotników pracujących przy budowie mostu brooklińskiego (keson na głębokości ok. 24 m). Objawy choroby odnotowano u 110 pracowników, a z jej powodu zmarły 3 osoby[7].

Wady i zalety[edytuj | edytuj kod]

Keson otwarty

Zalety

Wady

  • konieczność wypompowywania wody z dna[4].

Keson pneumatyczny

Zalety

Wady

Konstrukcje z zastosowaniem kesonów[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Keson. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  2. Keson. Onet WIEM. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-12)].
  3. Barbara Horsztyńska: Wykonywanie fundamentów Poradnik dla ucznia. Radom: Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, 2005, s. 24–25.
  4. a b c d e Deep Foundation Caisson Foundations. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)]. (ang.).
  5. Katarzyna Czyżewska: Fundamenty pośrednie. 2014-11-06. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  6. Kazimierz Dworaczek: Keson. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 259.
  7. a b W.P. BUTLER: Caisson disease during the construction of the Eads and Brooklyn Bridges: A review.. [dostęp 2015-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-05)]. (ang.).
  8. a b Caissons, Types of Caissons, Advantage of Caissons. 2013-10-06. [dostęp 2015-03-14]. (ang.).
  9. Keson. Kolejopedia. [dostęp 2015-03-14].