Kihon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kihon (jap. 基本), po japońsku: „baza”, „podstawa”, „standard”[1] – termin używany w sztukach walki do określenia zbioru technik podstawowych, zazwyczaj ćwiczonych „w powietrzu”, z udziałem partnera lub bez, często w ruchu.

Wiele szkół walki zaleca trening kihon na każdym treningu i powtarzanie ciosów, kopnięć, bloków, cięć itp. aż do wyczerpania, aby wykształcić tzw. pamięć fizjologiczną (spowodować działania odruchowe i przyzwyczaić mięśnie do właściwego ułożenia).

Techniki kihon dzielą się na kilka podstawowych grup:

  • tachi (postawy)
  • tsuki (uderzenia)
  • keri (kopnięcia)
  • uke (bloki)
  • harai (podcięcia)
  • kyūsho ([ucisk na] punkty witalne)

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kenkyusha’s New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 818. ISBN 4-7674-2015-6.