Kinga Baranowska
 Kinga Baranowska | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Kinga Baranowska (ur. 17 listopada 1975 w Wejherowie[1]) – polska himalaistka, zdobywczyni dziewięciu ośmiotysięczników. Na trzech z nich stanęła jako pierwsza Polka: Dhaulagiri, Manaslu i Kanczendzondze. Na wszystkie szczyty wspięła się bez używania dodatkowego tlenu z butli. Przez kilka lat - członkini kadry narodowej Polskiego Związku Alpinizmu (wspinaczka wysokogórska), a także wiceprezes zarządu Klubu Wysokogórskiego Warszawa. Z wykształcenia geograf, psycholog[2], psychoterapeutka[3].
Mieszka w Warszawie oraz Zakopanem.
Wejścia na wierzchołki ośmiotysięczników[edytuj | edytuj kod]
- 2003 – Czo Oju (8201 m)
- 2006 – Broad Peak (8048 m) – druga Polka na szczycie
- 2007 – Nanga Parbat (8125 m) – wejście ścianą Diamir
- 2008 – Dhaulagiri (8167 m) – pierwsza Polka w historii
- 2008 – Manaslu (8156 m) – pierwsza Polka w historii
- 2009 – Kanczendzonga (8598 m) – pierwsza Polka w historii[4][5][6]
- 2010 – Annapurna (8091 m) – drugie polskie kobiece wejście
- 2012 – Lhotse (8516 m) – trzecie polskie kobiece wejście, pierwsze bez używania tlenu z butli [7]
- 2015 – Gaszerbrum II (8035 m)
Wyprawy wysokogórskie[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wyprawa Baranowskiej w Himalaje miała miejsce jesienią 2003 r.; wówczas zdobyła szczyt Czo Oju na granicy Tybetu i Nepalu. Następnego roku brała udział w wyprawie na siedmiotysięcznik Szczyt Zwycięstwa w górach Tienszan. 22 lipca 2006 r. powróciła w góry wysokie, by stanąć na szczycie Broad Peak w Karakorum.
11 czerwca 2007 r. w ramach aklimatyzacji zdobyła najwyższy szczyt Ameryki Północnej – Denali (McKinley), natomiast 18 lipca 2007 r. około 10 rano czasu lokalnego stanęła na wierzchołku kolejnego ośmiotysięcznika – Nanga Parbat po wspinaczce na niego ścianą Diamir. Jesienią tego samego roku 2007 podjęła próbę wejścia na Dhaulagiri od strony północno-wschodniej (musiała zawrócić 100 metrów przed szczytem).
W 2008 r. Kinga Baranowska stanęła na dwóch ośmiotysięcznikach jako pierwsza Polka w historii: 1 maja na Dhaulagiri, siódmym co do wysokości szczycie świata (8167 m n.p.m.) oraz 5 października na Manaslu (8156 m n.p.m.), ósmym szczycie świata.
Wierzchołek Kanczendzongi, osiągnięty 18 maja 2009[8], jest najwyższym jak dotąd osiągnięciem Baranowskiej, a Polska została pierwszym krajem, którego przedstawicielki zdobyły wszystkie szczyty o wysokości ponad 8000 m[9]. 6 września 2009 r. rozpoczęła kolejną wyprawę, której celem był najniższy z ośmiotysięczników, tybetańska Sziszapangma, szczytu jednak nie udało się zdobyć[10]. 27 kwietnia 2010 r. Kinga Baranowska i Piotr Pustelnik stanęli na dziesiątym szczycie świata – Annapurnie[11]. Jest to drugie polskie kobiece wejście na ten wierzchołek.
Dwukrotnie próbowała zdobyć najtrudniejszy ośmiotysięcznik świata K2 (2010 i 2011), jednak w obu tych sezonach nikomu nie udało się stanąć na szczycie od strony pakistańskiej.
25 maja 2012 r. Kinga Baranowska stanęła na Lhotse (8516 m n.p.m.), czwartym co do wysokości szczycie świata, wznoszącym się w Himalajach Wysokich, na granicy Nepalu i Chin.
W kwietniu i maju 2013 próbowała wraz z Rafałem Fronią zdobyć Makalu, jednak ze względu na złą pogodę zmuszona była zakończyć wyprawę bez osiągnięcia szczytu[12].
Na wszystkie ośmiotysięczniki weszła bez dodatkowego tlenu oraz bez pomocy Szerpów.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2007, 2008, 2009, 2010 – w ścisłym finale Nagrody Środowisk Wspinaczkowych „Jedynka”
- 2008 – Kobieta Roku miesięcznika „Shape” w kategorii „Kobiety, które zmieniają świat”
- 2009 – nagroda „Kolosa 2008” w kategorii „ALPINIZM”, za zdobycie w ciągu jednego roku dwóch ośmiotysięczników: Dhaulagiri oraz Manaslu
- 2009 – Nagroda Ministra Sportu za wspinaczkę na trzeci szczyt świata
- 2017 – Tytuł ,,Mistrz Mowy Polskiej'' - laureatka XVII edycji plebiscytu na najlepiej mówiących Polaków
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
25 kwietnia 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Kingę Baranowską Złotym Krzyżem Zasługi „za zasługi dla rozwoju sportów wysokogórskich, za promowanie imienia Polski w świecie”[13][14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kinga Baranowska. drytooling.com.pl, 2012-05-30. [dostęp 2012-09-25].
- ↑ Kinga Baranowska [online], NZOZ Centrum Terapii DIALOG Warszawa, 30 września 2021 [dostęp 2023-07-17] (pol.).
- ↑ Facebook [online], www.facebook.com [dostęp 2023-07-17].
- ↑ Kinga Baranowska zdobyła Kangchenjungę. wspinanie.pl, 18 maja 2009. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Kinga Baranowska na szczycie Kanczendzongi 8586 m / 2009r.. YouTube, 27 stycznia 2011. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ PAP: Kinga Baranowska na szczycie Kanczendzongi 8586 m / 2009r.. Sportowe Fakty, 26 maja 2009. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Kinga Baranowska zdobyła Lhotse. [w:] wspinanie.pl [on-line]. [dostęp 2024-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-22)]. (pol.).
- ↑ Kinga Baranowska; Wyprawy - Kanczendzonga - 8596 m - 2009 rok. kingabaranowska.com. [dostęp 2012-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-02)].
- ↑ Kinga Baranowka is making History. [dostęp 2009-05-20]. (ang.).
- ↑ Kinga Baranowska: Po głowie chodzi mi Sziszapangma. Sportowe Fakty, 27 maja 2012. [dostęp 2012-06-19].
- ↑ Janusz Kurczab: Annapurna - Korona Himalajów dla Oh Eun-Sun, Piotra Pustelnika. Kinga na siódmym ośmiotysięczniku. wspinanie.pl, 2010-04-27. [dostęp 2012-06-19].
- ↑ Domena kingabaranowska.com jest utrzymywana na serwerach nazwa.pl [online], www.kingabaranowska.com [dostęp 2018-11-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-31].
- ↑ Odznaczenia na Kasprowym Wierchu. 2015-04-25. [dostęp 2015-04-25].
- ↑ "Dziękuję za zasługi w drodze ku polskiej wolności". prezydent.pl, 2015-03-03. [dostęp 2015-06-17].