Klasyfikacja medalowa Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
 Główny artykuł: Letnie Igrzyska Olimpijskie 1896.
Państwa według zdobytego medalu

     kraje, które zdobyły co najmniej jeden złoty medal

     kraje, które nie zdobyły żadnego medalu

Medale przyznawane w Atenach
Srebrny medal przyznany dla mistrza olimpijskiego
Brązowy medal przyznany dla każdego wicemistrza olimpijskiego

Klasyfikacja medalowa Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896 – zestawienie państw według liczby zdobytych medali podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896, znanych także jako I Letnie Igrzyska Olimpijskie. To międzynarodowe wydarzenie sportowe odbywało się od 6 do 15 kwietnia 1896 w Atenach.

Zawody te rozegrano na wzór starożytnych igrzysk greckich organizowanych w Olimpii do roku 393 n.e., kiedy to zostały zniesione przez ostatniego cesarza rzymskiego Teodozjusza I ze względu na przejaw kultu bogów pogańskich[1]. Pierwszymi zawodami na wzór igrzysk greckich był festiwal „L'Olympiade de la République” mający miejsce podczas rewolucji francuskiej, odbywający się w Paryżu w latach 1796–1798[2][3]. Przez następne lata organizowano imprezy sportowe na wzór igrzysk m.in. w Grecji, gdzie rozgrywano zawody od 1859 do 1889 pod patronatem biznesmena Ewangelosa Zapasa i jego kuzyna Konstandinosa Zapasa[4][5]. Pomiędzy 16 a 24 czerwca 1894 podczas kongresu powołanego przez Pierre’a de Coubertina na paryskiej Sorbonie, którego celem było utworzenie ruchu olimpijskiego, powołano do życia Międzynarodowy Komitet Olimpijski oraz wybrano Ateny na gospodarza pierwszych igrzysk nowożytnych[6].

W wyniku późno wysyłanych zaproszeń (w grudniu 1895) pozostawiono mało czasu na przygotowania reprezentacji poszczególnym krajom[7]. W igrzyskach w sumie wzięło udział 241 zawodników z 14 reprezentacji uczestniczących w 9 dyscyplinach sportowych. Uczestnikami w pierwszych nowożytnych igrzyskach były: Australia, Austria, Bułgaria, Chile, Dania, Francja, Grecja, Cesarstwo Niemieckie, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania, Włochy i drużyna mieszana.

Pierwszym finałem rozgrywanym w dniu otwarcia igrzysk był trójskok. Wygrał go Amerykanin James Connolly, który tym samym został pierwszym mistrzem igrzysk nowożytnych.

Najwięcej medali osiągnął Niemiec Hermann Weingärtner, zdobywając sześć medali w gimnastyce: trzy złote[a][8][9], dwa srebrne i jeden brązowy. Najwięcej złotych medali wywalczył Niemiec Carl Schuhmann, zostając czterokrotnym mistrzem olimpijskim, wygrywając z drużyną ćwiczenia na drążku i na poręczy[b], zaś indywidualnie w skoku przez konia oraz w zapasach w stylu klasycznym.

Najwięcej medali wywalczyli reprezentanci gospodarzy igrzysk, zdobywając 10 złotych[a], 17 srebrnych i 10 brązowych medali. Najwięcej złotych medali (11)[a] zdobyli reprezentanci Stanów Zjednoczonych.

Medale olimpijskie zostały zaprojektowane przez Jules'a Chaplaina i Nikiforosa Litrasa, a dyplom zaprojektował grecki malarz Nikolaos Jizis[10]

Tabele medalowe[edytuj | edytuj kod]

James Connolly, pierwszy mistrz nowożytnych igrzysk olimpijskich; wygrywał trójskok

Poniżej znajdują się tabele medalowe Letnich Igrzysk Olimpijskich 1896, które bazują na wyliczeniach Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Ranking jest posortowany według liczby złotych medali, następnie brano pod uwagę srebrne i brązowe. Źródłem informacji jest MKOL, ale organizacja ta nie prowadzi ani nie popiera prowadzenia jakichkolwiek rankingów[11].

Klasyfikacja państwowa[edytuj | edytuj kod]

Legenda:

     Organizator igrzysk (Grecja)

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Stany Zjednoczone 11 7 2 20
2.  Grecja 10 18 19 47
3.  Cesarstwo Niemieckie 6 5 2 13
4.  Francja 5 4 2 11
5  Wielka Brytania 2 3 2 7
6.  Węgry 2 1 3 6
7.  Cesarstwo Austrii 2 1 2 5
8.  Australia 2 0 0 2
9.  Dania 1 2 3 6
10.  Szwajcaria 1 2 0 3
11.  Drużyna mieszana 1 1[c][12] 1 3
RAZEM 43 43 36 122

Klasyfikacja państwowa według dyscyplin[edytuj | edytuj kod]

Gimnastyka[edytuj | edytuj kod]

Trójka niemieckich gimnastyków – Carl Schuhmann, Alfred Flatow i Hermann Weingärtner. Łącznie zdobyli 10 medali

Zawody w gimnastyce rozpoczęły się 9 kwietnia, a zakończyły się 11 kwietnia. O medale w 8 konkurencjach walczyło 71 zawodników z 8 lub 9 reprezentacji[13][14].

Najwięcej medali zdobyli gimnastycy z Cesarstwa Niemieckiego (10 medali), a najwięcej medali indywidualnie zdobył Hermann Weingärtner (6). Trzy reprezentacje zdobyły medale. Zwycięzcami klasyfikacji medalowej zostali reprezentanci Cesarstwa Niemieckiego, przed Grekami i Szwajcarami.

W konkurencjach ćwiczenia na drążku, ćwiczenia na poręczach oraz ćwiczenia na koniu z łękami przyznano tylko złoty i srebrny medal. Wyniki pozostałych uczestników nie są znane[13].

Natomiast w konkurencji ćwiczeń na poręczach drużynowo wystartowała tylko jedna reprezentacja – Cesarstwa Niemieckiego i tym samym zdobyła złoty medal[15].

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Cesarstwo Niemieckie 5 3 2 10 [16]
2  Grecja 2 2 2 6 [17]
3  Szwajcaria 1 2 0 3 [18]
Łącznie 8 7 4 19 [19]

Kolarstwo[edytuj | edytuj kod]

Medaliści w kolarstwie
Dwójka francuskich kolarzy (Paul Masson i Léon Flameng), którzy zdobyli łącznie 6 medali
Adolf Schmal, który zdobył łącznie 3 medale
Zwycięzca wyścigu drogowego – Aristidis Konstandinidis

Zawody w kolarstwie rozpoczęły się 8 kwietnia, a zakończyły 13 kwietnia. O medale w 6 konkurencjach walczyło 19 zawodników z 5 krajów[20].

Najwięcej medali zdobyli Francuzi (6 medali). Indywidualnie najwięcej medali zdobyli Paul Masson i Adolf Schmal (po 3 medale).

W wyścigu na 100 km zawody ukończyli tylko Léon Flameng i Jeorjos Koletis, w wyścigu dwunastogodzinnym do mety także dojechało dwóch zawodników: Adolf Schmal przed Frankiem Keepingiem[20].

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Francja 4 1 1 6 [21]
2  Grecja 1 3 0 4 [22]
3  Cesarstwo Austrii 1 0 2 3 [23]
4  Wielka Brytania 0 1 1 2 [24]
5  Cesarstwo Niemieckie 0 1 0 1 [25]
Łącznie 6 6 4 16 [26]

Lekkoatletyka[edytuj | edytuj kod]

Medaliści w lekkoatletyce
Amerykańscy olimpijczycy – Francis Lane, Herbert Jamison, Robert Garrett i Albert Tyler
Ellery Clark, który zdobył łącznie 2 medale
Thomas Curtis, zwycięzca biegu na 110 m przez płotki

Zawody lekkoatletyce rozpoczęły się 6 kwietnia, a zakończyły się 10 kwietnia. O medale w 12 konkurencjach walczyło 63 zawodników z 9 krajów[27].

Zwycięzcami klasyfikacji medalowej zostali Amerykanie (17 medali), przed lekkoatletami z Australii i Grekami. Zaś indywidualnie najwięcej medali zdobył Robert Garrett z USA (4 medale).

W konkurencji skoku wzwyż przyznano dwa srebrne medale, dla Roberta Garretta i Jamesa Connolly’ego. W finale biegu na 110 m przez płotki wystartowało dwóch z czterech zgłoszonych zawodników, ponieważ w tym czasie Frantz Reichel był pomocnikiem Albina Lermusiaux w biegu maratońskim, a Welles Hoyt przygotowywał się do startu w skoku o tyczce. Hoyt z wynikiem 3,30 m zwyciężył w tej konkurencji pokonując o 10 cm swojego rodaka Alberta Tylera, a Ewangelos Damaskos i Joanis Teodoropulos zdobyli brązowe medale. W biegu na 100 m zdobywcami brązowych medali zostali Francis Lane i Alajos Szokolyi osiągając taki sam rezultat – 12,6 sekundy[27].

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem

Źródło
1  Stany Zjednoczone 9 6 2 17 [28]
2  Australia 2 0 0 2 [29]
3  Grecja 1 3 6 10 [30]
4  Węgry 0 1 2 3 [31]
5  Francja 0 1 1 2 [32]
 Wielka Brytania 0 1 1 2 [33]
7  Cesarstwo Niemieckie 0 1 0 1 [34]
Łącznie 12 13 12 37 [35]

Pływanie[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotny węgierski złoty medalista – Alfréd Hajós

Zawody w pływaniu odbyły się 11 kwietnia. O medale w 4 konkurencjach walczyło 14 zawodników z 4 krajów[36].

Najwięcej medali zdobyli Grecy (6 medali), a indywidualnie najwięcej medali wywalczył Alfréd Hajós (2 medale).

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Węgry 2 0 0 2 [37]
2  Grecja 1 3 2 6 [38]
3  Cesarstwo Austrii 1 1 0 2 [39]
Łącznie 4 4 3 11 [40]

Podnoszenie ciężarów[edytuj | edytuj kod]

Złoty i srebrny medalista Launceston Elliot

Zawody w podnoszeniu ciężarów odbyły się 7 kwietnia. O medale w 2 konkurencjach walczyło 7 zawodników z 5 krajów[41].

Najwięcej medali zdobyły reprezentacje Wielkiej Brytanii, Danii i Grecji (po 2 medale), zaś indywidualnie najlepsi okazali się Launceston Elliot i Viggo Jensen (2 medale).

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Wielka Brytania 1 1 0 2 [42]
 Dania 1 1 0 2 [43]
2  Grecja 0 0 2 2 [44]
Łącznie 2 2 2 6 [45]

Strzelectwo[edytuj | edytuj kod]

Viggo Jensen, jeden z medalistów olimpijskich w strzelectwie

Zawody w strzelectwie rozpoczęły się 8 kwietnia i trwały do 10 kwietnia. O medale w 5 konkurencjach walczyło 38 zawodników z 7 krajów[46].

Najwięcej medali zdobyli reprezentanci gospodarzy (9 medali), przed Amerykanami i Duńczykami. Najwięcej medali indywidualnie zdobył Grek Joanis Frangudis (3 medale).

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Grecja 3 3 3 9 [47]
2  Stany Zjednoczone 2 1 0 3 [48]
3  Dania 0 1 2 3 [49]
Łącznie 5 5 5 15 [50]

Szermierka[edytuj | edytuj kod]

Brązowy medalista we florecie – Periklis Pierakos-Mawromichalis

Zawody w szermierce rozpoczęły się 7 kwietnia, a zakończyły się 9 kwietnia. O medale w 3 konkurencjach walczyło 15 zawodników z 4 krajów[51].

Najwięcej medali zdobyli gospodarze (4 medale), przed Francuzami i Duńczykami.

Turniej zawodowych florecistów, był jedną konkurencją na tych igrzyskach, wyłącznie dla profesjonalistów. Zgłosiło się 2 zawodników: Leonidas Pirgos i Jean Maurice Perronet, wygrał Leonidas Pirgos wynikiem 3-1[51].

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Grecja 2 1 1 4 [52]
2  Francja 1 2 0 3 [53]
3  Dania 0 0 1 1 [54]
Łącznie 3 3 2 8 [55]

Tenis ziemny[edytuj | edytuj kod]

Mecz finałowy w grze pojedynczej

Zawody w tenisie rozpoczęły się 8 kwietnia i trwały do 11 kwietnia. O medale w 2 konkurencjach walczyło 13 zawodników z 6 reprezentacji[56].

Najwięcej medali zdobyła reprezentacja zespołu mieszanego (3 medale), a indywidualnie John Pius Boland (2 medale).

W grze pojedynczej brązowe medale przyznawano zawodnikom, którzy przegrali w półfinałach[57].

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Drużyna mieszana 1 1[c] 1 3 [58]
2  Wielka Brytania 1 0 0 1 [59]
3  Grecja 0 1 1 2 [58]
4  Węgry 0 0 1 1 [60]
Łącznie 2 2 3 7 [58][61][62]

Zapasy[edytuj | edytuj kod]

Przed Finałem, z lewej Carl Schuhmann późniejszy złoty medalista.

Zawody w zapasach w stylu klasycznym rozpoczęły się 10 kwietnia i trwały dwa dni. O medale walczyło 5 zawodników z 4 krajów[63].

Najwięcej medali zdobyła reprezentacja Grecji (2 medale) a mistrzem olimpijskim został niemiecki gimnastyk Carl Schuhmann.

Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo
złoto

srebro

brąz

razem
Źródło
1  Cesarstwo Niemieckie 1 0 0 1 [64]
2  Grecja 0 1 1 2 [65]
Łącznie 1 1 1 3 [66]

Klasyfikacja kontynentalna[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja medalowa
Lp. Kontynent
złoto

srebro

brąz

razem
1. Europa 30 36 34 100
2. Ameryka Północna 11 7 2 20
3. Australia i Oceania 2 0 0 2


Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Na pierwszych dwóch olimpiadach zwycięzca otrzymywał srebrny medal z gałązką oliwną i dyplom, a za drugie miejsce zawodnicy otrzymywali brązowy medal z gałązką wawrzynu i dyplomem. Od trzecich igrzysk w 1904 roku przyznawano medale za trzy pierwsze miejsca: złoty, srebrny i brązowy. MKOl przyznał mocą wstecz medale złoty, srebrny i brązowy dla trzech najlepszych sportowców w każdej konkurencji.
  2. Wystartowała tylko jedna reprezentacja Cesarstwa Niemieckiego.
  3. a b Międzynarodowy Komitet Olimpijski w swojej bazie medalistów olimpijskich określa zespół jako mieszany; Dimitrios Petrokokinos był Grekiem, natomiast nie określono jednoznacznie, jakie państwo reprezentował Dimitrios Kasdaglis, niektóre źródła określają go jako Greka (z pochodzenia), inne, z uwagi na zamieszkanie w Aleksandrii, uznają go za Egipcjanina.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleksander Krawczuk: Świat okresu cywilizacji klasycznych. Fogra, Maj 2005, seria: Wielka Historia Świata. ISBN 83-85719-84-9.
  2. Histoire et évolution des Jeux olympiques. lepotentiel.com. [dostęp 2012-01-15]. (fr.).
  3. Revival of the Olympic Games. olympist.org. [dostęp 2012-12-13]. (ang.).
  4. First Zappian Games. fhw.gr. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  5. 4th Zappian Games. fhw.gr. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  6. Bill Mallo i Ture Widlund: The 1896 Olympic Games. LA84 Foundation. [dostęp 2011-11-27]. (ang.).
  7. David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 – 2008. Dom Wydawniczy Rebis, s. 44. ISBN 978-83-7510-279-6.
  8. 1896 – Summer Olympics I (Athens, Greece). tsn.ca. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  9. Athens 1896 Collection. olympic.org. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
  10. The Olympic Games. N.G. Politis and Charalambos Anninos. s. 112. (ang.).
  11. Amy Shipley: China's Show of Power. 2008-08-25. [dostęp 2011-12-03].
  12. Summer Olympic Games, Athens 1896. MKOL. [dostęp 2012-07-17]. (ang.).
  13. a b Gymnastics at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  14. Paweł Wudarski: Gimnastyka. comdat.interia.pl. s. 10-13. [dostęp 2014-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (pol.).
  15. Gymnastics at the 1896 Athina Summer Games:Men’s Horizontal Bar, Teams. sports-reference. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  16. Medal Finder Germany Gymnastics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  17. Medal Finder Greece Gymnastics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  18. Medal Finder Switzerland Gymnastics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  19. Medal Finder Gymnastics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  20. a b Cycling at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-06)]. (ang.).
  21. Medal Finder France Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  22. Medal Finder Greece Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  23. Medal Finder Austria Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  24. Medal Finder Great Britain Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  25. Medal Finder Germany Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  26. Medal Finder Cycling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  27. a b Athletics at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-03)]. (ang.).
  28. Medal Finder United States Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  29. Medal Finder Australia Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  30. Medal Finder Greece Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  31. Medal Finder Hungary Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  32. Medal Finder France Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  33. Medal Finder Great Britain Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  34. Medal Finder Germany Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  35. Medal Finder Athletics. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  36. Swimming at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-01)]. (ang.).
  37. Medal Finder Hungary Swimming. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  38. Medal Finder Greece Swimming. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  39. Medal Finder Austria Swimming. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. (ang.).
  40. Medal Finder Swimming. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  41. Weightlifting at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-29)]. (ang.).
  42. Medal Finder Great Britain Weightlifting. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  43. Medal Finder Denmark Weightlifting. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. (ang.).
  44. Medal Finder Greece Weightlifting. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  45. Medal Finder Weightlifting. sports-reference. [dostęp 2012-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  46. Shooting at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-09)]. (ang.).
  47. Medal Finder Greece Shooting. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  48. Medal Finder United Shooting. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  49. Medal Finder Denmark Shooting. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  50. Medal Finder Shooting. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  51. a b Fencing at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (ang.).
  52. Medal Finder Greece Fencing. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  53. Medal Finder France Fencing. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. (ang.).
  54. Medal Finder Denmark Fencing. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  55. Medal Finder Fencing. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  56. Tennis at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-21)]. (ang.).
  57. Tennis at the 1896 Athina Summer Games:Men’s Singles. sports-reference. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-18)]. (ang.).
  58. a b c Athens 1896 – Tennis. olympic.org. [dostęp 2013-04-13]. (ang.).
  59. Medal Finder Great Britain Tennis. olympic.it. [dostęp 2012-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  60. Medal Finder Hungary Tennis. sports-reference. [dostęp 2012-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  61. Medal Finder Tennis. sports-reference. [dostęp 2012-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
  62. igrzyska i olimpiady ery nowożytnej – Ateny 1896. [dostęp 2013-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-22)]. (pol.).
  63. Wrestling at the 1896 Athina Summer Games. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (ang.).
  64. Medal Finder Germany Wrestling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  65. Medal Finder Greece Wrestling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-24)]. (ang.).
  66. Medal Finder Wrestling. sports-reference. [dostęp 2012-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]