Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988
Yvonne van Gennip – holenderska panczenistka, trzykrotna mistrzyni olimpijska z Calgary
Frank-Peter Roetsch – enerdowski biathlonista, dwukrotny mistrz olimpijski z Calgary
Yvonne van Gennip i Leo Visser – holenderscy panczeniści, medaliści olimpijscy z Calgary
Tomas Gustafson – szwedzki panczenista, dwukrotny mistrz olimpijski z Calgary
Uwe-Jens Mey – enerdowski panczenista, dwukrotny medalista olimpijski z Calgary
Christa Rothenburger – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary
Hubert Strolz – austriacki narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski z Calgary
Karin Enke – enerdowska panczenistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Calgary
Andrea Ehrig-Mitscherlich – enerdowska panczenistka, trzykrotna medalistka olimpijska z Calgary
Wolfgang Hoppe i Bogdan Musiol – enerdowscy bobsleiści, dwukrotni srebrni medaliści igrzysk w Calgary
Raisa Smietanina – radziecka biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary
Gabriele Zange – enerdowska panczenistka, dwukrotna medalistka olimpijska z Calgary
Katarina Witt – enerdowska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkursie solistek w Calgary
enerdowska czwórka bobslejowa: Wolfgang Hoppe, Bogdan Musiol, Ingo Voge i Dietmar Schauerhammer, srebrni medaliści olimpijscy z Calgary
Jelena Wałowa i Oleg Wasiljew – radzieccy łyżwiarze figurowi, srebrni medaliści olimpijscy w konkursie par sportowych w Calgary
Gerard Kemkers – holenderski panczenista, brązowy medalista olimpijski w biegu na 5000 metrów w Calgary
Ihar Żalazouski – radziecki panczenista, brązowy medalista olimpijski w biegu na 1000 metrów w Calgary

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na XV Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1988 roku w Calgary.

Na igrzyskach w Calgary przeprowadzono 46 konkurencji w 10 dyscyplinach sportowych, czyli o 7 więcej niż podczas poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w 1984 roku w Sarajewie. Konkurencjami debiutującymi w igrzyskach olimpijskich były konkursy drużynowe w skokach narciarskich i kombinacji norweskiej, bieg na 5000 metrów kobiet w łyżwiarstwie szybkim oraz supergigant kobiet i mężczyzn w narciarstwie alpejskim. Po 40-letniej przerwie rozegrano również kombinację alpejską kobiet i mężczyzn[1][2][3]. Przeprowadzono również zawody w czterech dyscyplinach pokazowych – curlingu (turnieje kobiet i mężczyzn), narciarstwie dowolnym (jazda po muldach, skoki akrobatyczne i balet na nartach – wszystkie konkurencje wśród kobiet i mężczyzn), short tracku (po pięć biegów kobiet i mężczyzn) i narciarstwie niepełnosprawnych (biegi osób niewidomych z pilotami i slalom gigant osób z amputowanymi kończynami do kolan)[4][5].

W igrzyskach olimpijskich wzięło udział 1426 sportowców (1111 mężczyzn i 315 kobiet) z 57 narodowych reprezentacji. Dla sześciu państw – Antyli Holenderskich, Fidżi, Guamu, Gwatemali, Jamajki i Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych – występ w Calgary był debiutem w zimowych igrzyskach olimpijskich. Dla Guamu był to ponadto pierwszy start olimpijski, zarówno w letnich i zimowych edycjach igrzysk[6].

Medale wywalczyli reprezentanci 17 państw, co oznacza, że 40 reprezentacji zakończyło igrzyska z zerowym dorobkiem medalowym[2].

Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej zajęła reprezentacja Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich z 11 złotymi, 9 srebrnymi i 9 brązowymi medalami. Był to najlepszy występ tej reprezentacji w zimowych edycjach igrzysk od 1976 roku[7]. Jednocześnie reprezentacja ZSRR, zdobywając 29 medali, ustanowiła nowy rekord liczby medali wywalczonych podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich[8].

Kanada, która po raz drugi była organizatorem igrzysk olimpijskich (wcześniej w 1976 roku odbyły się letnie igrzyska w Montrealu), uzyskała najlepszy wynik medalowy na zimowych igrzyskach od 1932 roku[9]. Dla trzech reprezentacji występ w Calgary był najlepszym w historii zimowych startów – dla Niemieckiej Republiki Demokratycznej były to czwarte zimowe igrzyska z dziewięcioma złotymi medalami[10], dla Szwajcarii był to zarazem najlepszy start w letnich i zimowych igrzyskach od letnich igrzysk w 1948 roku[11], a dla Jugosławii były to drugie zimowe igrzyska z medalami[12].

Reprezentacja Austrii uzyskała najlepszy wynik medalowy na igrzyskach olimpijskich od zimowej edycji w 1964 roku[13]. Po raz pierwszy od igrzysk w Grenoble złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich zdobyli reprezentanci Francji[14]. Mistrzem olimpijskim dla tego kraju został alpejczyk Franck Piccard[15]. Najlepsze starty w zimowych igrzyskach od 1972 roku odnotowały zespoły Holandii i Włoch[16][17]. Po raz czwarty igrzyska z medalem olimpijskim zakończył Liechtenstein[18].

Po raz pierwszy ani jednego złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich nie zdobyli reprezentanci Norwegii[19]. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych zaliczyła najsłabszy występ w igrzyskach olimpijskich od 1968 roku, biorąc pod uwagę liczbę złotych medali, i od 1936 roku, licząc sumę wszystkich medali[20]. Występ Wielkiej Brytanii w Calgary był pierwszym od Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1972 startem olimpijskim tej reprezentacji, podczas którego nie zdobyła ona ani jednego medalu[21].

Multimedalistami igrzysk olimpijskich w Calgary zostało 41 sportowców, spośród których 24 przynajmniej raz zdobyło złoty medal olimpijski. Najbardziej utytułowanymi zawodnikami igrzysk zostali: holenderska panczenistka Yvonne van Gennip i fiński skoczek narciarski Matti Nykänen, którzy wywalczyli po trzy złote medale olimpijskie. Trzykrotnie na podium olimpijskim stanęli także: Tamara Tichonowa, Marjo Matikainen i Władimir Smirnow w biegach narciarskich, Walerij Miedwiedcew w biathlonie oraz Karin Enke i Andrea Ehrig-Mitscherlich w łyżwiarstwie szybkim.

Klasyfikacja państw[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988 w Calgary, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 11 9 9 29
2. NRD 9 10 6 25
3. Szwajcaria 5 5 5 15
4. Finlandia Finlandia 4 1 2 7
5. Szwecja Szwecja 4 – 2 6
6. Austria Austria 3 5 2 10
7. Holandia Holandia 3 2 2 7
8. RFN 2 4 2 8
9. Stany Zjednoczone USA 2 1 3 6
10. Włochy Włochy 2 1 2 5
11. Francja Francja 1 – 1 2
12. Norwegia Norwegia – 3 2 5
13. Kanada Kanada – 2 3 5
14. Jugosławia – 2 1 3
15. Czechosłowacja Czechosłowacja – 1 2 3
16. Japonia Japonia – – 1 1
16. Liechtenstein Liechtenstein – – 1 1
Razem 46 46 46 138

Klasyfikacje według dyscyplin[edytuj | edytuj kod]

Biathlon[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Biathlon na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Zawody biathlonowe w Calgary składały się z tych samych konkurencji, co podczas poprzednich igrzysk olimpijskich. Biathloniści rywalizowali w dwóch konkurencjach indywidualnych (na 10 i 20 km) i w sztafecie[22][23].

W obu konkurencjach indywidualnych złote medale zdobył reprezentant Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Frank-Peter Roetsch. Został tym samym pierwszym biathlonistą w historii, który triumfował w obu biegach indywidualnych podczas jednej edycji igrzysk[24]. Złoto w sztafecie po raz szósty z rzędu zdobyli biathloniści ze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[25]. W składzie sztafety radzieckiej znaleźli się dwaj medaliści zawodów indywidualnych: Walerij Miedwiedcew i Siergiej Czepikow. Miedwiedcew zdobył dwa srebrne medale w biegach indywidualnych, a Czepikow jeden brązowy. Multimedalistą igrzysk w Calgary został również Włoch Johann Passler z dwoma brązowymi medalami[23].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 2 – – 2
2. ZSRR 1 2 1 4
3. RFN – 1 – 1
4. Włochy Włochy – – 2 2
Razem 3 3 3 9

Biegi narciarskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Biegacze i biegaczki w Calgary rywalizowali w ośmiu konkurencjach – sześciu biegach indywidualnych i dwóch sztafetowych. Konkurencje nie uległy zmianie w porównaniu do poprzednich igrzysk[26][27].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Związku Radzieckiego. Wywalczyli łącznie 13 medali – 5 złotych, 5 srebrnych i 3 brązowe, dzięki czemu ustanowili rekord pod względem liczby medali zdobytych w biegach narciarskich podczas jednych zimowych igrzysk olimpijskich[28]. Jedyną konkurencją biegową, w której reprezentanci ZSRR nie zdobyli medalu, był bieg mężczyzn na 50 km, w którym triumfował Szwed Gunde Svan przed Włochem Maurilio De Zoltem i Szwajcarem Andim Grünenfelderem[29]. Z kolei w biegu kobiet na 20 km wszystkie miejsca na podium zajęły biegaczki radzieckie – Tamara Tichonowa (złoto), Anfisa Riezcowa (srebro) i Raisa Smietanina (brąz)[30].

Najbardziej utytułowaną biegaczką igrzysk została Tamara Tichonowa z trzema medalami – dwoma złotymi i jednym srebrnym[31]. Po trzy medale olimpijskie zdobyli również Marjo Matikainen (złoty i dwa brązowe) i Władimir Smirnow (dwa srebrne i jeden brązowy). Multimedalistami igrzysk w Calgary zostali ponadto: Gunde Svan (dwa złota), Anfisa Riezcowa, Aleksiej Prokurorow i Michaił Diewiatjarow (złoto i srebro) oraz Vida Vencienė (złoto i brąz)[27].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 5 5 3 13
2. Szwecja Szwecja 2 – – 2
3. Finlandia Finlandia 1 – 2 3
4. Norwegia Norwegia – 2 1 3
5. Włochy Włochy – 1 – 1
6. Czechosłowacja Czechosłowacja – – 1 1
6. Szwajcaria – – 1 1
Razem 8 8 8 24

Bobsleje[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Rywalizacja bobsleistów w Calgary składała się, tak jak w Sarajewie, z dwóch konkurencji – czwórek i dwójek[32][33].

Medale wywalczyli reprezentanci trzech państw – Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Niemieckiej Republiki Demokratycznej i Szwajcarii. Czterech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie – Jānis Ķipurs i Władimir Kozłow (złoto i brąz) oraz Wolfgang Hoppe i Bogdan Musiol (dwa razy srebro)[33]. Medal Kipursa i Kozłowa w dwójkach był pierwszym złotem olimpijskim wywalczonym dla ZSRR w bobslejach[34][35].

Kolorytu rywalizacji bobsleistów dodał występ jamajskiej czwórki[36], który stał się inspiracją do filmu Reggae na lodzie[31].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 1 – 1 2
2. Szwajcaria 1 – – 1
3. NRD – 2 1 3
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

W turnieju hokejowym mężczyzn złoty medal olimpijski zdobyli zawodnicy ze Związku Radzieckiego, srebro wywalczyli Finowie, a brąz Szwedzi[37]. Złoto radzieckich hokeistów było dziewiątym medalem olimpijskim, w tym siódmym złotym, dla tego kraju w hokeju na lodzie[38]. Srebrny medal Finów był z kolei pierwszym zdobytym dla Finlandii w hokeju na lodzie od początku rozgrywania igrzysk olimpijskich[39]. Szwecja po raz trzeci z rzędu zakończyła turniej olimpijski na trzecim miejscu[40].

Najlepszym hokeistą igrzysk został Władimir Krutow, który zdobył 15 punktów dla swojego zespołu[41]. Dla niego, Wiaczesława Fietisowa, Aleksieja Kasatonowa i Siergieja Makarowa złoty medal zdobyty w Calgary był trzecim medalem olimpijskim w karierze po srebrze w Lake Placid i złocie w Sarajewie[42][43][37].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 1 – – 1
2. Finlandia Finlandia – 1 – 1
3. Szwecja Szwecja – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Do kalendarza olimpijskiego w 1988 roku włączono konkurs drużynowy w kombinacji norweskiej. Jednocześnie w Calgary po raz pierwszy olimpijską rywalizację w konkursie indywidualnym rozegrano metodą Gundersena[44].

Pierwszymi drużynowymi mistrzami olimpijskimi zostali Niemcy Hans-Peter Pohl, Hubert Schwarz i Thomas Müller. Z kolei pierwszymi w historii dwuboistami, którzy zdobyli po dwa medale olimpijskie w trakcie jednych igrzysk, zostali Hippolyt Kempf (złoto i srebro) oraz Klaus Sulzenbacher (srebro i brąz)[45][46].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Szwajcaria 1 1 – 2
2. RFN 1 – – 1
3. Austria Austria – 1 1 2
4. ZSRR – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Łyżwiarstwo figurowe[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Konkurencje łyżwiarstwa figurowego w Calgary były takie same jak cztery lata wcześniej w Sarajewie – rozegrano zawody solistów, solistek, par sportowych i par tanecznych[47][48].

Żaden z łyżwiarzy figurowych nie zdobył więcej niż jednego medalu olimpijskiego podczas igrzysk w Calgary. Największy dorobek medalowy mieli na koncie reprezentanci Związku Radzieckiego, którzy zdobyli pięć medali – dwa złote, dwa srebrne i jeden brązowy[48]. Po raz pierwszy w historii zdarzyło się, że na jednych igrzyskach wszystkie złote i srebrne medale w obu konkurencjach par zdobyli przedstawiciele jednego kraju. W konkurencji par sportowych radzieccy łyżwiarze zdobyli siódme złoto olimpijskie z rzędu, a w parach tanecznych złoto i srebro zdobyły pary, które podczas poprzednich igrzysk stanęły na drugim i trzecim stopniu olimpijskiego podium[49][50].

Reprezentantka Niemieckiej Republiki Demokratycznej, Katarina Witt została drugą zawodniczką w historii, po Sonji Henie (1928, 1932, 1936), która obroniła tytuł mistrzyni olimpijskiej w rywalizacji solistek[51]. Wśród mężczyzn srebrny medal z Sarajewa obronił Kanadyjczyk Brian Orser[52].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. ZSRR 2 2 1 5
2. Stany Zjednoczone USA 1 – 1 2
3. NRD 1 – – 1
4. Kanada Kanada – 2 1 3
Razem 4 4 4 12

Łyżwiarstwo szybkie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Panczeniści i panczenistki rywalizowali w Calgary w dziesięciu biegach indywidualnych. Wśród kobiet i mężczyzn rozegrano biegi na 500, 1000, 1500 i 5000 metrów, wśród kobiet ponadto na 3000, a wśród mężczyzn na 10 000 metrów[53]. Bieg kobiet na 5000 metrów był konkurencją debiutującą w igrzyskach olimpijskich[3].

Najbardziej utytułowaną łyżwiarką igrzysk została Holenderka Yvonne van Gennip, która zdobyła trzy złote medale olimpijskie – w biegach na 3000 i 5000 metrów ustanowiła rekordy świata, a w biegu na 1500 metrów rekord olimpijski[54][31]. W rywalizacji mężczyzn dwa tytuły mistrza olimpijskiego zdobył Szwed Tomas Gustafson. Ponadto multimedalistami igrzysk w Calgary zostali: Uwe-Jens Mey, Christa Rothenburger (złoto i srebro), Bonnie Blair (złoto i brąz), Karin Enke, Andrea Ehrig-Mitscherlich (dwa razy srebro i raz brąz), Michael Hadschieff, Leo Visser (srebro i brąz) oraz Gabriele Schönbrunn (dwa razy brąz)[53].

Ze względu na zastosowanie innowacyjnej technologii w nowej hali do łyżwiarstwa szybkiego wielokrotnie ustanawiano i poprawiano rekordy świata. Najwięcej, bo szesnastokrotnie, poprawiano rekord świata na dystansie 10 000 m mężczyzn[55].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 3 6 4 13
2. Holandia Holandia 3 2 2 7
3. Szwecja Szwecja 2 – – 2
4. Stany Zjednoczone USA 1 1 1 3
5. ZSRR 1 – 1 2
6. Austria Austria – 1 1 2
7. Japonia Japonia – – 1 1
Razem 10 10 10 30

Narciarstwo alpejskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Na igrzyskach w Calgary po raz pierwszy rozdano medale olimpijskie w supergigancie kobiet i mężczyzn. Ponadto, po 40-letniej przerwie, w kalendarzu olimpijskim znalazła się rywalizacja w kombinacji alpejskiej[56].

Najwięcej medali olimpijskich w narciarstwie alpejskim zdobyli reprezentanci Szwajcarii, w dorobku których znalazło się 11 medali – 3 złote, 4 srebrne i 4 brązowe. Po dwa złota olimpijskie zdobyli Alberto Tomba i Verena Schneider, co uczyniło ich najbardziej utytułowanymi alpejczykami igrzysk w Calgary. Oboje triumfowali w slalomie i slalomie gigancie. Dwukrotnie na podium olimpijskim stanęli również: Pirmin Zurbriggen, Franck Piccard, Hubert Strolz (złoto i srebro), Brigitte Oertli (dwa razy srebro), Christa Kinshofer (srebro i brąz) oraz Karen Percy (dwa razy brąz)[15].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Szwajcaria 3 4 4 11
2. Austria Austria 2 3 – 5
3. RFN 2 2 1 5
4. Włochy Włochy 2 – – 2
5. Francja Francja 1 – 1 2
6. Jugosławia – 1 – 1
7. Kanada Kanada – – 2 2
8. Liechtenstein Liechtenstein – – 1 1
8. Szwecja Szwecja – – 1 1
Razem 10 10 10 30

Saneczkarstwo[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Saneczkarstwo na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

Konkurencje saneczkarskie rozgrywane w Calgary nie zmieniły się w porównaniu do igrzysk w Sarajewie – przeprowadzono zawody w jedynkach i dwójkach mężczyzn oraz jedynkach kobiet[57][58].

Rywalizację zdominowali reprezentanci Niemieckiej Republiki Demokratycznej, którzy zdobyli wszystkie złote i srebrne medale olimpijskie, a ponadto jeden brązowy. Po jednym brązowym medalu wywalczyli saneczkarze z ZSRR i RFN. Żaden z zawodników nie stanął na podium olimpijskim więcej niż raz[58].

Tytuł mistrzyni olimpijskiej z Sarajewa obroniła Steffi Martin, zostając tym samym pierwszą kobietą, która zdobyła złoty medal olimpijski w saneczkarstwie na dwóch igrzyskach olimpijskich z rzędu[59].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. NRD 3 3 1 7
2. RFN – – 1 1
2. ZSRR – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Skoki narciarskie[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1988.

W skokach narciarskich na igrzyskach w Calgary, poza dotychczas rozgrywanymi dwoma konkursami indywidualnymi, po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację drużynową na dużej skoczni[60].

Oba konkursy indywidualne – na dużej i normalnej skoczni – wygrał Matti Nykänen, za każdym razem uzyskując kilkunastopunktową przewagę nad drugim zawodnikiem[61]. Został tym samym pierwszym skoczkiem narciarskim, który triumfował w obu konkursach podczas jednych igrzysk olimpijskich[62]. Jednocześnie stał się pierwszym skoczkiem, w dorobku którego znalazły się trzy złota olimpijskie (zdobył złoto również na dużej skoczni podczas poprzednich igrzysk)[60][61]. Nykänen, wspólnie z Ari-Pekką Nikkolą, Tuomo Ylipullim i Jarim Puikkonenem, zdobył także złoty medal w rywalizacji drużynowej[62]. Nykänen stał się zatem pierwszym w historii skoczkiem z trzema złotymi medalami wywalczonymi w trakcie jednych igrzysk oraz pierwszym, który w karierze wywalczył cztery złota olimpijskie[60][31].

Multimedalistami igrzysk w Calgary zostali też Erik Johnsen i Matjaž Debelak – obaj zdobyli po jednym srebrnym i jednym brązowym medalu[31].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1. Finlandia Finlandia 3 – – 3
2. Czechosłowacja Czechosłowacja – 1 1 2
2. Jugosławia – 1 1 2
2. Norwegia Norwegia – 1 1 2
Razem 3 3 3 9

Multimedaliści[edytuj | edytuj kod]

41 sportowców zdobyło w Calgary więcej niż jeden medal, a 24 spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – dziewięcioro – multimedalistów startowało w barwach Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Siedmioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich, po pięcioro w łyżwiarstwie szybkim i narciarstwie alpejskim, trzech w biathlonie, dwóch w bobslejach i po jednym w kombinacji norweskiej i skokach narciarskich.

Ośmioro sportowców zdobyło w Calgary po trzy medale olimpijskie, z czego pięcioro miało na koncie przynajmniej jeden złoty medal. Najbardziej utytułowanymi olimpijczykami z Calgary zostali: holenderska panczenistka Yvonne van Gennip i fiński skoczek narciarski Matti Nykänen. Oboje zdobyli po trzy złote medale.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Gennip, Yvonne vanYvonne van Gennip Holandia Holandia łyżwiarstwo szybkie 3 – – 3
1. Nykänen, MattiMatti Nykänen Finlandia Finlandia skoki narciarskie 3 – – 3
3. Tichonowa, TamaraTamara Tichonowa ZSRR biegi narciarskie 2 1 – 3
4. Gustafson, TomasTomas Gustafson Szwecja Szwecja łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
4. Roetsch, Frank-PeterFrank-Peter Roetsch NRD biathlon 2 – – 2
4. Schneider, VerenaVerena Schneider Szwajcaria narciarstwo alpejskie 2 – – 2
4. Svan, GundeGunde Svan Szwecja Szwecja biegi narciarskie 2 – – 2
4. Tomba, AlbertoAlberto Tomba Włochy Włochy narciarstwo alpejskie 2 – – 2
9. Miedwiedcew, WalerijWalerij Miedwiedcew ZSRR biathlon 1 2 – 3
10. Diewiatjarow, MichaiłMichaił Diewiatjarow ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
10. Kempf, HippolytHippolyt Kempf Szwajcaria kombinacja norweska 1 1 – 2
10. Mey, Uwe-JensUwe-Jens Mey NRD łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
10. Piccard, FranckFranck Piccard Francja Francja narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
10. Prokurorow, AleksiejAleksiej Prokurorow ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
10. Riezcowa, AnfisaAnfisa Riezcowa ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
10. Rothenburger, ChristaChrista Rothenburger NRD łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
10. Strolz, HubertHubert Strolz Austria Austria narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
10. Zurbriggen, PirminPirmin Zurbriggen Szwajcaria narciarstwo alpejskie 1 1 – 2
19. Matikainen, MarjoMarjo Matikainen Finlandia Finlandia biegi narciarskie 1 – 2 3
20. Blair, BonnieBonnie Blair Stany Zjednoczone USA łyżwiarstwo szybkie 1 – 1 2
20. Czepikow, SiergiejSiergiej Czepikow ZSRR biathlon 1 – 1 2
20. Ķipurs, JānisJānis Ķipurs ZSRR bobsleje 1 – 1 2
20. Kozłow, WładimirWładimir Kozłow ZSRR bobsleje 1 – 1 2
20. Vencienė, VidaVida Vencienė ZSRR biegi narciarskie 1 – 1 2

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  2. ↑ a b 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  3. ↑ a b Calgary 1988 Winter Olympics. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  4. ↑ Results of the XVth Olympic Winter Games in Calgary, from 13th to 28th February 1988. Calgary: 1988, s. 121–122. ISBN 0-921060-26-2. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  5. ↑ Calgary 1988. Australijski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  6. ↑ Olympic Countries. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  7. ↑ Soviet Union. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  8. ↑ Germany break Olympic record. Eurosport, 21 lutego 2002. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  9. ↑ Canada. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  10. ↑ East Germany. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  11. ↑ Switzerland. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  12. ↑ Yugoslavia. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  13. ↑ Austria. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  14. ↑ France. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  15. ↑ a b Calgary 1988 Alpine Skiing - Results & Videos. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-21]. (ang.).
  16. ↑ Netherlands. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  17. ↑ Italy. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  18. ↑ Liechtenstein. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  19. ↑ Norway. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  20. ↑ United States. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  21. ↑ Great Britain. Sports Reference. [dostęp 2018-02-24]. (ang.).
  22. ↑ Biathlon at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  23. ↑ a b Biathlon at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  24. ↑ Biathlon - Roetsch creates Olympic biathlon history. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  25. ↑ Biathlon - Olympic Games - Statistics - Men's Relay. The Sports. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  26. ↑ Cross Country Skiing at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  27. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  28. ↑ Norway continues cross-country dominance with relay win. USA Today Sports, 18 lutego 2018. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  29. ↑ Cross country skiing - Golden Svan song for cross country legend Gunde. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  30. ↑ Cross Country Skiing at the 1988 Calgary Winter Games: Women's 20 kilometres. Sports Reference. [dostęp 2018-02-18]. (ang.).
  31. ↑ a b c d e Adam Bucholz: Teatr jednego aktora? – Calgary 1988. Skijumping.pl, 15 stycznia 2014. [dostęp 2018-02-18].
  32. ↑ Bobsleigh at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  33. ↑ a b Bobsleigh at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  34. ↑ Successful Winter Olympics Russia and the USSR. Bashny.net. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  35. ↑ Sochi Winter Olympics, two-man bobsleigh: Alexander Zubkov wins gold for Olympic host nation. Międzynarodowa Federacja Bobsleja i Toboganu, 17 lutego 2014. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  36. ↑ Bobsleigh - Cool runnings in Calgary. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  37. ↑ a b Soviet Union Ice Hockey at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  38. ↑ Soviet Union Men's Olympic Hockey Team Index. Hockey Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  39. ↑ 1988 Olympic silver - Finland is finally a true hockey power. Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  40. ↑ Ice Hockey Men's Ice Hockey Medalists. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  41. ↑ Jeux Olympiques de Calgary 1988 - Hockey sur glace. Hockey Archives. [dostęp 2018-02-19]. (fr.).
  42. ↑ Soviet Union Ice Hockey at the 1980 Lake Placid Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  43. ↑ Soviet Union Ice Hockey at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  44. ↑ Nordic Combined - timeline. Stats.com. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  45. ↑ Calgary (CAN) - Olympic Winter Games - Men's Team K89/3x10 Km. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  46. ↑ Calgary (CAN) - Olympic Winter Games - Men's Gundersen K89/15.0 Km. Międzynarodowa Federacja Narciarska. [dostęp 2018-02-19]. (ang.).
  47. ↑ Figure Skating at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  48. ↑ a b Figure Skating at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  49. ↑ Ice dancing mixed - Olympic Figure skating. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  50. ↑ Figure Skating - Olympics Games: presentation and medal winners: Pairs Mixed. The Sports. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  51. ↑ Figure Skating - Olympics Games: presentation and medal winners: Individual Women. The Sports. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  52. ↑ Figure Skating - Olympics Games: presentation and medal winners: Individual Men. The Sports. [dostęp 2018-02-23]. (ang.).
  53. ↑ a b Speed Skating at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  54. ↑ Speed Skating - Speed skater Van Gennip defies the odds to win triple gold. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  55. ↑ David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 – 2008. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2008, s. 303. ISBN 978-83-7510-279-6.
  56. ↑ Alpine skiing 101: Origins and Olympic history. NBC Olympics, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2018-02-21]. (ang.).
  57. ↑ Luge at the 1984 Sarajevo Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-22]. (ang.).
  58. ↑ a b Luge at the 1988 Calgary Winter Games. Sports Reference. [dostęp 2018-02-22]. (ang.).
  59. ↑ Sven Geisler: Trauer um Olympiasiegerin. Sächsische Zeitung, 21 czerwca 2017. [dostęp 2018-02-22]. (niem.).
  60. ↑ a b c Calgary 1988. Helleński Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  61. ↑ a b Matti Nykänen: the greatest ski jumper, or the greatest tragedy?. International Skiing History Association. [dostęp 2018-02-20]. (ang.).
  62. ↑ a b Skoki narciarskie - Mistrzowie olimpijscy. Skokinarciarskie.pl. [dostęp 2018-02-20].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacje medalowe igrzysk olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie
Zimowe igrzyska olimpijskie

Flaga olimpijska

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1988&oldid=66255116”