Klinika dr. Bryndza-Nackiego w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klinika dr. Bryndza-Nackiego
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Marszałkowska 45

Typ budynku

kamienica mieszczańska

Inwestor

Apolinary Thieme

Kondygnacje

3

Ukończenie budowy

ok. 1890

Zniszczono

2011

Pierwszy właściciel

Apolinary Thieme

Kolejni właściciele

Ludwik Bryndza-Nacki, Skarb Państwa, m.st. Warszawa, Elżbieta Mieszczańska-Błaszczyk, m.st. Warszawa (ost.)

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klinika dr. Bryndza-Nackiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Klinika dr. Bryndza-Nackiego”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Klinika dr. Bryndza-Nackiego”
Ziemia52°13′15,53″N 21°01′00,60″E/52,220981 21,016833

Klinika dr. Bryndza-Nackiegokamienica, która do 2011 znajdowała się przy ul. Marszałkowskiej 45 w Warszawie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Budynek został wybudowany ok. 1890 roku przez doktora Apolinarego Thieme. Stanął w głębi posesji, od frontu poprzedzony ogrodem, oddzielony od ulicy murowanym ogrodzeniem złożonym z wysokiej podmurówki i symetrycznych słupów z osadzoną pomiędzy nimi żeliwną balustradą. Poprzez koligacje małżeńskie, klinika stała się w późniejszym okresie własnością położnika Ludwika Bryndza-Nackiego. W czasie powstania klinika stała się szpitalem wojskowym w którym ratowani byli powstańcy. Po wojnie budynek zasłonięto blokiem MDM-u, mieściła się tu m.in. państwowa przychodnia zdrowia.

W 2000 roku gmina Centrum zwróciła ten budynek spadkobiercom. Jednak po ok. dwóch latach odkupiła kamienicę za prawie 3 mln zł, ponieważ zgodnie z planem zagospodarowania okolic stacji metro Politechnika budynek miał zostać rozebrany. Jednakże rozbiórka została zgłoszona konserwatorowi zabytków który wpisał kamienicę na listę zabytków. W czerwcu 2011 budynek został wyburzony.

Właściciele[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kasprzycki, Korzenie miasta: warszawskie pożegnania. T.1, Śródmieście południowe, Warszawa: Veda, 1996, ISBN 83-85584-45-5, OCLC 812695836.
  • Jarosław Zieliński, Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy, tom X, Śródmieście historyczne: ulice Mackiewicza-Mazowiecka, wyd. Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, Warszawa 2004. ISBN 83-88372-28-9

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]