Knieć błotna górska
| |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek | |||
| Podgatunek |
knieć błotna górska | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Caltha palustris L. subsp. laeta (Schott, Nyman & Kotschy) Hegi | |||
| Synonimy | |||
| |||
Knieć błotna górska (Caltha palustris L. subsp. laeta (Schott, Nyman & Kotschy) Hegi) – podgatunek knieci błotnej z rodziny jaskrowatych. Takson różnie ujmowany – opisany także jako odrębny gatunek – knieć górska (Caltha laeta Schott, Nyman & Kotschy), we współczesnych bazach danych taksonomicznych nie jest wyróżniany i rośliny tu zaliczane utożsamiane są z odmianą typową knieci błotnej Caltha palustris var. palustris[3]. Występuje w górach środkowej Europy. W Polsce występuje we wszystkich pasmach górskich.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Łukowato podnosząca się, górą rozgałęziona, naga.
- Liście
- Duże, okrągławe, nagie, mięsiste, błyszczące, o ostro ząbkowanych brzegach. Dolna część blaszki liściowej jest niekanciasta, zaokrąglona. Liście odziomkowe na długich ogonkach, liście łodygowe na krótszych.
- Kwiaty
- Duże, intensywnie żółte, wyrastające pojedynczo lub zebrane w podbaldachy. Każdy posiada pięć płatków, niekiedy zabarwionych zielonkawo od spodu. Kwiaty o średnicy do 4 cm z bardzo licznymi pręcikami i 5-15 słupkami. Roślina miododajna, nektar znajduje się u nasady słupków.
- Owoce
- Mieszki. Są najbardziej charakterystyczną cechą gatunkową odróżniająca knieć błotną górską od pozostałych podgatunków. Dojrzałe, ale jeszcze nie otwarte mieszki są stulone, wyprostowane i równoległe. Ich górny koniec nagle zwęża się w krótki dzióbek.
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
- Rozwój
- Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od marca do maja lub czerwca. Wabi owady sokiem, specjalnymi plamami i rysunkami, które mogą być zauważone tylko przez oczy owadów, reagujące na ultrafioletowe światło.
- Roślina trująca
- W stanie surowym cała roślina jest słabo trująca i nie jest zjadana przez bydło. W sianie traci swoje trujące własności.Liczba chromosomów 2n=16, 24, 32, 56[4].
- Siedlisko
- Mokre łąki, młaki, koryta potoków, źródliska, ziołorośla. W Tatrach rośnie aż po piętro alpejskie.
- Fitosocjologia
- Gatunek charakterystyczny dla Ass. Caltho-Alnetum[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
- ↑ Caltha palustris var. palustris, [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-25].
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd.. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):