Kołowrót (szczyt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kołowrót
Ilustracja
Widok na Kołowrót
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

798 m n.p.m.

Położenie na mapie Bielska-Białej
Mapa konturowa Bielska-Białej, na dole nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kołowrót”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kołowrót”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kołowrót”
Ziemia49°45′49″N 19°00′47″E/49,763611 19,013056

Kołowrót (798 m n.p.m.)[1], inaczej Słona Góra (802 m), niem. Salzberg[2] – spiętrzenie grzbietu, odchodzącego w kierunku północno-wschodnim od masywu Szyndzielni, w północno-wschodniej części Beskidu Śląskiego. Szczyt Kołowrotu wznosi się tuż na wschód od przełęczy Kołowrót, natomiast od sąsiedniej Koziej Góry oddziela go płytka przełęcz Sipa (Przełęcz Kozia)[3].

Grzbietem Kołowrotu biegnie granica między miastem Bielsko-Biała i wsią Bystra w województwie śląskim, powiecie bielskim[3], oraz żółty szlak turystyczny z Olszówki Dolnej na Klimczok[4] i ścieżka edukacyjna.

Ścieżka edukacyjna Kołowrót[edytuj | edytuj kod]

Ścieżka edukacyjna „Kołowrót” powstała we wrześniu 2003 r. w wyniku porozumienia, podpisanego pomiędzy Stowarzyszeniem Ekologiczno-Kulturalnym Klub Gaja i Nadleśnictwem Bielsko.

Ścieżka ma 3 km długości i poprowadzona jest północnymi i północno-wschodnimi stokami Kołowrotu. Na półkilometrowym odcinku pokrywa się ze wspomnianym wyżej żółtym szlakiem turystycznym, w pozostałej części wiedzie rzadko wcześniej uczęszczanymi leśnymi dróżkami i ścieżkami. Początek i koniec ścieżki oznaczono dużymi tablicami informacyjnymi, które stoją na Przełęczy Koziej (inaczej: Sipa, 608 m n.p.m.) i przy składnicy drewna w pobliżu ul. Skrajnej w Olszówce Górnej. Ścieżka ma 9 przystanków oznaczonych słupkami.

Głównym zadaniem ścieżki jest zapoznanie zwiedzających z lasami Beskidu Śląskiego i ich florą, a przede wszystkim z charakterystycznymi dla tego regionu zespołami leśnymi: żyzną buczyną karpacką, kwaśną buczyną górską, jaworzyną górską z miesiącznicą trwałą oraz świerczynami ze sztucznych nasadzeń. Wzdłuż ścieżki znajduje się również szereg stanowisk naparstnicy purpurowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-02].
  2. Mapa WIG z 1921 [online].
  3. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-02].
  4. Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.