Kołowy Karbik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kołowy Karbik
Ilustracja
Kołowy Karbik pomiędzy podpisanymi Kołową Kazalnicą i Małą Kołową Turnią
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Mała Kołowa Turnia, Kołowa Kazalnica

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kołowy Karbik”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kołowy Karbik”
Ziemia49°13′02,9″N 20°11′53,9″E/49,217472 20,198306

Kołowy Karbik (słow. Kolový zárez[1], Predná Kolová štrbina[2]) – drobna przełęcz w dolnej części Kołowej Grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w północnej grani najniższej z trzech Kołowych TurniMałej Kołowej Turni[2] – i oddziela jej wierzchołek od Kołowej Kazalnicy położonej na północnym zachodzie[3].

W północnej grani Małej Kołowej Turni znajduje się ponad Kołowym Karbikiem kilka uskoków. Sama przełęcz znajduje się kilka kroków od Kołowej Kazalnicy. Kołowa Grań, w której położona jest przełęcz, oddziela od siebie dwie odnogi Doliny Kołowej: Bździochową Kotlinę po stronie zachodniej i Bździochowe Korycisko po stronie wschodniej[2].

Na Kołowy Karbik, podobnie jak na inne obiekty w Kołowej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie na siodło od północnego wschodu z Bździochowego Koryciska[2].

Pierwszego wejścia na Kołowy Karbik dokonali Alfréd Grósz i György Lingsch 26 sierpnia 1926 r.[2]

Przełęcz bywa mylona ze Skrajną Kołową Ławką, oddzielającą Małą Kołową Turnię od Pośredniej Kołowej Turni[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-12-08].
  2. a b c d e f Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 241–243. ISBN 83-217-2472-8.
  3. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.