Kościół Łódź Chrystusowa w Głogowie
51°39′47″N 16°05′23″E/51,663056 16,089722 40 z dnia 25.11.1949
| |||||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||||
 Model kościoła Łodzi Chrystusowej | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Imię |
Łódź Chrystusowa | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Głogowa  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu głogowskiego  | |||||||||||||||||
| 51°39′47″N 16°05′23″E/51,663056 16,089722
| |||||||||||||||||
Łódź Chrystusowa – klasycystyczny ewangelicki kościół, który znajdował się w Głogowie. Zniszczony podczas II wojny światowej, rozebrany w 1962, a w jego miejscu utworzono lapidarium.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wielkim pożarze miasta w 1758 roku spłonął znajdujący się poza murami miejskimi ewangelicki Kościół Pokoju. Kilka lat po pożarze, 29 sierpnia 1764 położono kamień węgielny pod budowę nowej świątyni, której projektantem był Carl Gotthard Langhans (1732–1808).
Budowa prowadzona była przy znacznej pomocy finansowej króla Fryderyka II. Kościół poświęcono i oddano do użytku 14 lutego 1773 r. Nadano mu nazwę „Schifflein Christi” (pol. „Łódź Chrystusowa”).
W czasie oblężenia miasta w 1945 r. kościół został zniszczony. Pozostałe ruiny wysadzono w powietrze i rozebrano w 1962 r.
Lapidarium[edytuj | edytuj kod]
W 2003 roku teren, na którym dawniej stała świątynia, przekształcono w lapidarium upamiętniające istnienie kościoła. Projekt lapidarium wykonał architekt Dariusz Wojtowicz.
Zagospodarowany teren spełnia funkcje rekreacyjne. Jest to miejsce publiczne z elementami małej architektury (elementy przestrzenne, np. rzeźby, zieleń). Obszar lapidarium ze względu na ukształtowanie terenu, położony jest poniżej poziomu chodnika (o ok. 84 cm). Lapidarium zbudowano z cegły klinkierowej, tworząc zarys dawnego kościoła. W ten sposób zagospodarowano relikty ścian i filarów fundamentowych. Z powodu przepisów dotyczących szerokości ulicy, lapidarium nie ma właściwych rozmiarów dawnego kościoła. Zostało ono okrojone od strony południa o około jednego metra. Po tej stronie brakuje więc murka będącego zarysem dawnej ściany. Podłoże wewnątrz obiektu wyłożono kostką brukową oraz kamieniami.
W lipcu 2006 roku, wewnątrz lapidarium umieszczono kompozycję przestrzenną pt. „Kondycja Ludzka”, składającą się z trzech rzeźb autorstwa Renaty Banaś. Kompozycja jest repliką pracy dyplomowej artystki.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Był to kościół trójnawowy o wymiarach 25 × 50 m, z emporami w nawach bocznych, kryty czterospadowym dachem z ceramicznej dachówki, był budynkiem murowanym i otynkowanym. Był budowlą orientowaną. Od strony zachodniej do bryły przylegały dwie dwukondygnacyjne wieże, dobudowane w późniejszych latach, pierwotnie zakończone potężnymi kopułami. W latach 1796–1797 zmieniono ich kształt. Nowe hełmy w kształcie obelisków zaprojektowano na wzór wież katedry poznańskiej. Wnętrze kościoła, utrzymane w stylu barokowym, wyposażone było w barokowy ołtarz oraz barokowy prospekt organowy i chór. Elewacja, również barokowa (udekorowana boniowaniem, sztukaterią, pilastrami oraz innymi charakterystycznymi dla tego stylu elementami), mimo ozdób była skromna, pozbawiona przepychu i nie wyróżniała się swą formą architektoniczną.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Lapidarium kościoła Łodzi Chrystusowej -
Lapidarium -
Kompozycja rzeźbiarska „Kondycja Ludzka”
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Ziemi Głogowskiej. Zeszyt 35., Głogów 1995
- J. Chutkowski, Dzieje Głogowa, tom 2., wyd. Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Legnica 1991
- J. Chutkowski, Wędrówki po dawnym Głogowie, wyd. Towarzystwo Ziemi Głogowskiej, Głogów 1997