Kościół św. św. Marcina i Sebastiana w Watykanie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. św. Marcina i Sebastiana
Santi Martino e Sebastiano degli Svizzeri
Ilustracja
Państwo

 Watykan

Miejscowość

Watykan

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Diecezja

Diecezja rzymska

Wezwanie

św. św. Marcin i Sebastian

Położenie na mapie Watykanu
Mapa konturowa Watykanu, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. św. Marcina i Sebastiana”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. św. Marcina i Sebastiana”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. św. Marcina i Sebastiana”
Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. św. Marcina i Sebastiana”
Ziemia41°54′12,19″N 12°27′24,20″E/41,903386 12,456722
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół św. św. Marcina i Sebastiana (wł. Santi Martino e Sebastiano degli Svizzeri) – rzymskokatolickie oratorium w Watykanie. Zostało wybudowane przez Piusa V jako prywatna kaplica Gwardii Szwajcarskiej, której koszary znajdują się obok Porta San Pellegrino, niedaleko Pałacu Apostolskiego[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pius V nakazał budowę kaplicy ściśle zarezerwowanej dla gwardii. Została wybudowana w 1568 pod kierunkiem architekta Nanniego di Baccio Bigio[1]. Kościół poświęcono imionami dwóch żołnierzy, Marcina z Tours oraz Sebastiana. Święty Marcin był oficerem w rzymskiej armii, który nawrócił się i przeszedł na ascetyczny tryb życia. Święty Sebastian był przywódcą gwardii pretorian i zginął śmiercią męczeńską. Do pokoju westfalskiego w 1648 niemieckojęzyczni Szwajcarzy gromadzili się w Santa Maria della Pietà in Camposanto dei Teutonici, gdzie dla nich zarezerwowany był ołtarz boczny. Od 1657 do 1977[3] do obrządków religijnych gwardia używała kościoła San Pellegrino (wł. San Pellegrino in Vaticano)[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kaplica została ozdobiona freskami przez Giulia Mazzoniego, ucznia Giorgia Vasariego[5]. Freski zostały odnowione w latach 1727–1728 przez Carla Roncellego i przeniesione do Muzeum Watykańskiego[6]. Freski nad ołtarzem przedstawiają Boga Ojca, po prawej św. Sebastiana, a po lewej stronie św. Marcina. Na ołtarzu zostało przedstawione zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny. Na prawej ścianie został przedstawiony Jezus Chrystus na krzyżu w otoczeniu Piotra i Jana Ewangelisty, na lewej Maryja razem ze św. Anną i Dzieciątkiem Jezus. Mazzoni współpracował z Ferrantem Moreschim, który część sztukaterii do Sala Regia[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Un ufficiale in tonaca per la Guardia del Papa. L’Osservatore Romano. [dostęp 2014-04-21]. (wł.).
  2. ↑ Antonio Nibby: Roma nell'anno MDCCCXXXVIII: pte. I-II. Antica. [dostęp 2014-04-21]. (wł.).
  3. ↑ Scrigno d'arte e luogo di preghiera per dipendenti e pellegrini. s. L’Osservatore Romano. [dostęp 2014-04-21]. (wł.).
  4. ↑ Marc Dykmans: Kleinere Mittheilungen. Römische Quartalschrift. s. 386-387. [dostęp 2014-04-21]. (niem.).
  5. ↑ Michael Bryan: Dictionary of Painters and Engravers, Biographical and Critical. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  6. ↑ Monica Di Gregorio: Carlo Roncalli, „pittore di Casa Albani”, ed Emanuele Alfani nel restauro della Galleria delle Carte Geografiche in Vaticano. [dostęp 2014-04-21]. (wł.).
  7. ↑ Rodolfo Amedeo Lanciani: L'opera di Pio V. [dostęp 2014-04-21]. (wł.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._św._Marcina_i_Sebastiana_w_Watykanie&oldid=70246010”