Kościół Świętej Trójcy w Ząbkach
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| parafia | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Ząbek  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego  | |||||||||||
 52°17′16,9″N 21°06′26,7″E/52,288028 21,107417
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Kościół Świętej Trójcy w Ząbkach – powstały w 1939 roku kościół rzymskokatolicki, znajdujący się w Ząbkach koło Warszawy. Siedziba parafii pod tym samym wezwaniem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
1918–1945[edytuj | edytuj kod]
Parafia pw. Św. Trójcy powstała w 1918. Drewniany budynek kościoła zbudowany został z inicjatywy mieszkańców Ząbek, którym postanowili mieć świątynię na miejscu. Miejsce pod kościół wybrano na niewielkim pagórku, przy rozwidleniu dróg prowadzących w kierunku Pragi, Kawęczyna i Zielonki. Wcześniej znajdował się tu budynek mieszkalny. Parafia na początku na miała stałego proboszcza. Na niedzielne nabożeństwa przyjeżdżał ks. Fortner z praskiej parafii Matki Boskiej Loretańskiej. Pierwszy proboszcz parafii, ks. Leonard Szpądrowski, został mianowany w 1919. Zamieszkał on na początku obok kościoła, w budynku przy ul. Warszawskiej. Później przeniósł się do dworku przy ul. Piłsudskiego.
W latach 1937–1939 zbudowano i konsekrowano nowy murowany kościół. Kościół wybudowano dzięki ofiarności parafian, w tym dyrektora ząbkowskiej cegielni, który ofiarował parafii pewną ilość cegieł. Druga wojna światowa przerwała budowę kościoła parafialnego.
W czasie okupacji niemieckiej, w pierwszych dniach sierpnia 1944 roku, Niemcy urządzili w ząbkowskim kościele punkt noclegowy dla osób wysiedlonych z Wołomina. Przez kilka dni i nocy przebywało w nim 100-150 osób. We wrześniu 1944 roku nastąpiło wycofanie się wojsk niemieckich. Ich miejsce zajęła Armia Radziecka. Jej żołnierze lokowali się w domu hr. Ronikiera. Znamiennym wydarzeniem była kradzież dzwonu Armii Czerwonej, który służył do sygnalizacji zmiany warty. Później okazało się, że dzwon był łupem, zrabowanym przez Rosjan z jednego z kościołów wileńskich. Po wyjeździe wojsk radzieckich z Ząbek dzwon ten został przekazany proboszczowi parafii[1].
Po 1945[edytuj | edytuj kod]
Od czerwca 1972 do października 1975, za czasów proboszcza ks. Tadeusza Karolaka, wikariuszem był ksiądz Jerzy Popiełuszko. Parafia Św. Trójcy była dla niego pierwszym miejscem posługi kapłańskiej. W piątą rocznicę śmierci kapłana w kościele Świętej Trójcy wmurowano tablicę pamiątkową, zaś osiem lat później przed kościołem stanął jego pomnik autorstwa Czesława Dźwigaja, którego odsłonięcia dokonała 27 października 1997 matka ks. Jerzego Popiełuszki - Marianna, a poświęcenia kardynał Józef Glemp[2].
W 1982 do kościoła dobudowano dzwonnicę. W wieży umieszczono cztery dzwony kościelne o nazwach: dzwon Jana Pawła II, Stefana Wyszyńskiego, Św. Jakub i Św. Tadeusz[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b R. i M. Gajewscy: Historia parafii pw. Św. Trójcy. [dostęp 2013-01-12].
- ↑ Ryszard Walczak, 20. rocznica męczeńskiej śmierci Sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki, folder informacyjny, LPR, Warszawa, 2004