Kościół św. Andrzeja Apostoła w Naroczy
 612Г000443
| |||||||||
 Kościół oraz dzwonnica | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia |
św. Andrzeja Apostoła | ||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |||||||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||||||
| 54°55′50,1600″N 26°41′11,0400″E/54,930600 26,686400 | |||||||||
| Strona internetowa | |||||||||
Kościół św. Andrzeja Apostoła (biał. Касцёл Святога Андрэя Апостала) – neogotycka świątynia rzymskokatolicka we wsi Kobylnik (po 1964 – osiedle typu miejskiego Narocz), w rejonie miadzielskim, w obwodzie mińskim na Białorusi.
Historia[edytuj | edytuj kod]
2 września 1897 roku w Kobylniku obok starego, drewnianego kościoła położono fundamenty nowej, murowanej świątyni. Budową kierował ks. Ignacy Rosołowski, zaś fundatorami byli miejscowi parafianie. 9 września 1901 odbyło się poświęcenie kościoła. 25 lipca 1904 świątynia została konsekrowana przez biskupa Edwarda von Roppa. W latach 50. XX wieku władze radzieckie usiłowały zamknąć kościół. Proboszcz parafii ks. Piotr Wasiuczonek został aresztowany i zamknięty w więzieniu, jednak wierni pod jego nieobecność odprawiali nabożeństwa sami. Obecnie przy kościele działa misja karmelitów bosych.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół św. Andrzeja jest przykładem neogotyku z początku XX wieku. Posiada typowe jego elementy: stylizowane przypory, rozetę, strzeliste okna. W rozwiązaniu nastawy ołtarzowej niektórzy badacze dopatrują się elementów modernizmu.
Ciekawym przykładem architektury świątynnej i pamiątką po starszym, drewnianym kościele jest barokowa, drewniana dzwonnica, odrestaurowana w latach 1925 i 1995. Jest to trzykondygnacyjna, szkieletowo-zrębowa budowla na planie kwadratu przykryta namiotowym dachem.
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
W głównym ołtarzu znajduje się zabytkowy obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus – Maryja trzyma Jezusa na lewej ręce a w prawej dłoni dzierży berło (odrestaurowany w 1902 w Wilnie). Obrazy w ołtarzach bocznych namalowane zostały przez Bronisława Kamińskiego: po stronie lewej – obraz patrona kościoła, św. Andrzeja (1903), po prawej – św. Rocha (1907). Przy ścianie lewej nawy znajduje się ołtarz św. Antoniego, również wykonany w stylu neogotyckim z drewna dębowego na początku XX wieku. Organy pochodzą z 1902 roku.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. Mińsk: BiełEN, 1993, s. 620. ISBN 5-85700-078-5. (biał.).
- А.М. Кулагін: Адраджэнне готыкі. Mińsk: 1993, s. 71. (biał.).
- А.М. Кулагін: Эклектыка. Архітэктура Беларусі другой паловы XIX — пачатку XX ст. Mińsk: Uradżaj, 2000, s. 394. ISBN 985-04-0350-0. (biał.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Нарач (да 1964 г. Кабыльнік) — парафія Св. Андрэя, апостала. catholic.by, 2018-01-07. [dostęp 2018-08-07]. (biał.).
- Kościół św. Andrzeja Apostoła. radzima.org. [dostęp 2018-08-07]. (biał. • ang. • pol. • ros.).
- Костел св. апостола Андрея. globus.tut.by. [dostęp 2018-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-07)]. (ros.).