Kościół św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim

Kościół św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim

2103 oraz 253/79 z dnia 04.05.1971 oraz 27.04.1979
kościół parafialny
Biały Kościół w Gorzowie Wielkopolskim
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Miejscowość	Gorzów Wielkopolski
Adres	Plac Staromiejski 1, 66-400 Gorzów Wielkopolski
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki
Historia Data rozpoczęcia budowy 1696 Data zakończenia budowy 1704 Data poświęcenia 1704 Aktualne przeznaczenie diecezja zielonogórsko-gorzowska Data odbudowy 1864; 1911; 1974–1978 Poprzednie wyznanie luteranizm; kalwinizm
Dane świątyni Styl neoromanizm Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie Gorzowa Wielkopolskiego Kościół św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim
Położenie na mapie Polski Kościół św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim
Położenie na mapie województwa lubuskiego Kościół św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim
52°43′59″N 15°14′39″E

Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim – kościół rzymskokatolicki, należący do parafii pw. św. Antoniego Padewskiego i św. Stanisława Kostki w Gorzowie Wielkopolskim, dekanatu Gorzów Wielkopolski – Katedra, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej, zlokalizowany w Gorzowie Wielkopolskim, w województwie lubuskim, mieszczący się przy Placu Staromiejskim. Nazywany jest Białym Kościółkiem.

Historia

Okres ewangelicki

Świątynia została wybudowana w latach 1696–1704 przez radę miejską razem z elektorem brandenburskim i późniejszym królem pruskim Fryderykiem I Pruskim jako Kościół Zgody (niem. Konkordienkirche) – wspólny kościół dla luteran i kalwinów. Kościół ten związany jest z wybitnym filozofem i teologiem ewangelickim Fryderykiem Danielem Ernstem Schleiermacherem. W latach 1794–1796 był wikarym, a czas wolny poświęcił na przetłumaczenie m.in. pism angielskiego kaznodziei Blaira. Wykonany w 1848 roku pomnik z popiersiem Schleiermachera stał do 1945 na północ od kościoła przebudowanego i rozbudowanego o wieżę w stylu neoromańskim w 1864. Do czasu wybudowania własnego kościoła nabożeństwa odprawiali także katolicy. W nocy 23-24 lipca 1911 roku kościół został uszkodzony przez pożar spowodowany uderzeniem pioruna w wieżę.

W posiadaniu zakonu kapucynów

Od 1945 kościół jest w posiadaniu zakonu kapucynów. Dzięki gwardianom, o. Bogusławowi Rosochackiemu i o. Józefowi Korzeniowskiemu kościół został gruntownie przebudowany i powiększony w latach 1974–1978 według projektu Tadeusza Ignatowicza oraz Józefa i Jerzego Hermanowiczów. Zmodernizowana świątynia została poświęcona przez prowincjała, o. Pacyfika Dydycza, podczas Pasterki w 1978 roku. Świątynia nie jest konsekrowana. Właśnie w tym kościele w dniu 29 stycznia 1995 roku po raz pierwszy modlili się wspólnie dawni i obecni mieszkańcy Gorzowa, przekazując sobie wzajemnie znak pokoju i inaugurując coroczną tradycję Dnia Pamięci i Pojednania.

Galeria

Wnętrze kościoła

Bibliografia

• Zabytki Gorzowa. gorzow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-03)].
• Historia parafii i kościoła