Kościół św. Barbary w Górze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Barbary w Górze
475/56 z dnia 2.11.1956 r., 435/60 z 18.03.1960 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół św. Barbary w Górze
Państwo

 Polska

Miejscowość

Góra

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Barbary w Górze

Św. Barbary i Mateusza

od

Wezwanie

św. Barbary

Położenie na mapie gminy Miedźna
Mapa konturowa gminy Miedźna, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbary w Górze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbary w Górze”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbary w Górze”
Położenie na mapie powiatu pszczyńskiego
Mapa konturowa powiatu pszczyńskiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Barbary w Górze”
Ziemia49°58′36,6″N 19°06′16,0″E/49,976833 19,104444

Kościół św. Barbaryrzymskokatolicki kościół parafialny, znajdujący się w miejscowości Góra (gmina Miedźna) w powiecie pszczyńskim.

Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego w pętli pszczyńskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zbudowany został jako kaplica filialna zapewne w II połowie XVI w.[2] W latach 1580-1628 w rękach protestantów (kalwinistów). Do niewielkiej, zamkniętej wielobocznie w typie małopolskim kaplicy z oszalowanymi ścianami była niegdyś dostawiona wieża o konstrukcji słupowej, nakryta obitym blachą hełmem z latarnią. Rozbudowany w 1950 roku przez przesunięcie wieży i dodanie nawy[3].

Architektura i wnętrze kościoła[edytuj | edytuj kod]

Orientowany. Drewniany, konstrukcji zrębowej, częściowo na podmurowaniu ceglanym. Prezbiterium (dawna kaplica) zamknięte trójbocznie, przy nim od północy nowsza, murowana zakrystia. Nawa szersza i wyższa od prezbiterium, na rzucie prostokąta. Przy niej dawna wieża o ścianach podbitych gontem, częściowo wtopiona w korpus kościoła. Podczas rozbudowy w 1950 r. usunięto hełm wieży, zamiast niego wstawiając drewniany dach namiotowy o kształcie ostrosłupa. Na zewnątrz prezbiterium i nawę otaczają otwarte soboty wsparte na słupach z zastrzałami. Powyżej sobót ściany szalowane deskami. Dachy nawy i prezbiterium (o nierównych nachyleniach połaci), dach wieży oraz szerokie daszki sobót kryte gontem. Prezbiterium nakryte stropem płaskim, w nawie strop z fasetą. Chór muzyczny drewniany, wsparty na dwóch słupach, nowszy.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

We wnętrzu kościoła nie zachowały się prawie żadne ruchome zabytki. Krzyż ołtarzowy pochodzi z XVIII w., dwa krucyfiksy (barokowy i ludowy) - z XIX w.[2]

Otoczenie kościoła[edytuj | edytuj kod]

Kościół jest otoczony cmentarzem.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
  2. a b Rejduch-Samkowa Izabela, Samek Jan (red.): Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom VI. Województwo katowickie. Zeszyt 10. Powiat pszczyński. Warszawa: Instytut Sztuki PAN i Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach, 1961, s. 8-9.
  3. Płazak Ignacy: Pszczyna. Zabytki miasta i regionu. Przewodnik po muzeum. Pszczyna: Muzeum Wnętrz Pałacowych w Pszczynie, 1974, s. 37-38.